Ξe-Κλειδωτοί

Της Χρυσάνθης Πιερροπούλου
Εφημερίδα ''ΚΛΕΙΔΙ΄΄ της Μεσσήνης

Καλή Χρόνια σε όλους!!! Όπως κάθε χρόνο, όπως κάθε Γενάρη όλοι είμαστε γεμάτοι αισιοδοξία και προσμονή πως αυτός ο χρόνος ίσως να αποβεί μαγικός. Το αξιοπερίεργο συνέβη όμως φέτος, όπου με όποιον και να συνομιλούσες όλοι ήταν μέσα στα μαύρα πανιά. Λεφτά δεν υπήρχαν, που οδήγησαν το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων στο να περάσουν ίσως τις πιο μίζερες γιορτές της δεκαετίας. Η τάση του μινιμαλισμού στα έξοδα των γιορτών (σε αντίθεση με αυτά που παρουσίασαν κατά την διάρκεια των εορτών όλες οι Life Style και η Infotainment εκπομπές, για την χλιδή αυτών που η κρίση δεν τους χτύπα την πόρτα) είναι κάτι πρωτόγνωρο για τον Έλληνα, που εκ φύσεως και εκ παραδόσεως ακόμη και στις περιόδους μέγιστης φτώχειας, έχει την ανάγκη να το ρίξει έξω, φέτος λειτούργησε καταναλωτικά με περισσότερη σύνεση και φοβία. Λίγο τα νέα μέτρα που διαφημίζονταν προ Πρωτοχρονιάς στα δελτία ειδήσεων, λίγο η τσέπη που είχε τρυπήσει και το ηθικό ήταν και παρέμεινε υποτονικό. Οι γιορτές πέρασαν και τα μέτρα ήρθαν, οι απεργίες συνέχισαν και το κλίμα παραμένει παγωμένο.
Όλοι μούδιασαν, κουράστηκαν και τα πρώτα έκδηλα σημάδια της εθνικής μας κατάθλιψης έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται έντονα. Είτε νέοι, είτε μεγαλύτεροι, η ψυχολογία παραμένει κοινή και αυτό είναι και το πιο ανησυχητικό σημάδι της γνωμάτευσης μου. Όταν οι νέοι είναι σε κατάθλιψη, ποιος θα κάνει την ανατροπή, ποιος θα φέρει την ελπίδα, σε ένα τόπο που η μάθηση χωλαίνει, οι ευκαιρίες τελειώνουν και το παρόν και το μέλλον έχουν χρωματιστεί στις αποχρώσεις του μαύρου - γκρι (που δεν είναι καν χρώμα, απλά το κενό, το τίποτα, το χάος ) οι νέοι οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο να αποδημήσουν στην καλύτερη των περιπτώσεων και στην χειρότερη να συμβιβαστούν, που ισοδυναμεί με αυτοκτονία..
Πόσο ακόμα, αυτή η Ελλάδα θα τρώει τα παιδιά της; Μήπως οι κρατικοί οργανισμοί που την ταΐζουν σαδιστικά και ακατάπαυστα «παιδάκια γάλακτος» πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι στην αναμενομένη μας πτώχευση, η μοναδική μας σανίδα σωτηρίας και πραγματικός πλούτος, είναι τα λαμπρά μυαλά μας;
Και ναι, το ομολογώ με ντροπή, πως ακόμα και εγώ υπέπεσα στο μεταδιδόμενο νόσημα της εθνικής κατάθλιψης και απαισιοδοξίας, ώσπου έπεσα τυχαία την Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011, στις 23:00, στη ΝΕΤ στην εκπομπή:
Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα (Η) Εκπομπή έρευνας με τον Στέλιο Κούλογλου.Σήμερα:
«Η άλλη Ελλάδα: Η ελπίδα είναι στα χέρια μας» συνεχεια του:
Η άλλη Ελλάδα (Α’): Ντοκιμαντέρ αντίδοτο στην εθνική μας κατάθλιψη.
Το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» παρουσίασε μια άλλη Ελλάδα, πέρα από κράτικους μήχανισμους, που με την ίδιωτικη κίνητοποιηση καταφέραν σε κάποια σίασπαρτα μέρη της Έλλαδας κάποιοι ανθρώποι να ένωθουν, να πάρουν πρωτοβουλίες, να κάνουν επιστημονικές προτάσεις και καινοτόμες επιχειρηματικές δράσεις που τους έκαναν ξεχωρίσουν. Εικόνες μιας «άλλης», άγνωστης Ελλάδας που αποδεικνύουν έμπρακτα ότι εξακολουθεί να υπάρχει ελπίδα.
Επιγραμματικά τα θέματα:
Στον Κεφαλά Λακωνίας πριν από μερικά χρόνια, μία παρέα νέων ανθρώπων αποφάσισε να μην εγκαταλείψει τον τόπο της. Σήμερα, και οι 320 κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με τη βιολογική καλλιέργεια ελιάς, εξάγοντας τα προϊόντα τους σε Ευρώπη και Αμερική.
Στην Πάτρα, μία νεοσύστατη εταιρεία πληροφορικής συνεργάζεται με τη εταιρείες γίγαντες όπως η Intel και η Nοkia. Βασικό της εργαλείο: μία διαδικτυακή πλατφόρμα, η οποία παρέχει τη δυνατότητα σε εταιρείες να μεταφράζουν τα προγράμματα τους σε όλες τις γλώσσες του πλανήτη.
Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο η ομάδα Mertacor σάρωσε τα βραβεία στον τελευταίο Διεθνή Διαγωνισμό για ηλεκτρονικές συναλλαγές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Μια ομάδα μαθητών από τη Θεσσαλονίκη κερδίζει μετάλλια στην 4ης Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής.
Στην Καρδίτσα, το ποδήλατο έχει αλλάξει ριζικά τον κυκλοφοριακό χάρτη και την όψη της πόλης. Το 70% των κατοίκων χρησιμοποιούν στις μετακινήσεις τους το ποδήλατο, σε ένα σύγχρονο δίκτυο ποδηλατοδρόμων.
Στην Αθήνα, ο φακός του «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» βρέθηκε στη Νευροχειρουργική Μονάδα του «Ευαγγελισμού», την «κλινική των θαυμάτων», όπως συχνά την αποκαλούν. Ο Στέλιος Κούλογλου συναντά τον Δαμιανό Σακά, τον γιατρό που σηκώνει όρθιους τους αναπήρους. Η ομάδα του «Ευαγγελισμού» έχει καταφέρει να αλλάξει την ποιότητα ζωής σε περιπτώσεις καταδικασμένες από την ιατρική κοινότητα, με την κλινική να λειτουργεί σήμερα σαν εκπαιδευτικό κέντρο για νευροχειρουργούς από όλο τον κόσμο.
Την εκπομπή μπορεί κάνεις, να δει και μέσω ίντερνετ στον εξής σύνδεσμο:
http://www.rwf.gr/ που αποδεικνύει έμπρακτα ότι όλα είναι δυνατά αν υπάρχει θέληση και κινητοποίηση. Μπορεί η Ελλάδα να τρώει τα παιδιά της, αλλά κάποια παιδιά αντιστέκονται και προσπαθούν, αντικρούοντας την γνωστή δικαιολογία ότι όλοι οι άλλοι φταίνε, όλα είναι δύσκολα χωρίς υποδομές και πως ποιος θα φέρει την αλλαγή, όταν κανείς δεν προθυμοποιείτε. Έτσι λοιπόν ονειρευτείτε, σχεδιάστε, οραματίστε, χωρίς τον ξενοδόχο και δράστε, γιατί μόνο έτσι αποδεικνύουμε την ύπαρξη μας.
Κι εδώ ήρθε η ώρα να αρχίσω γκρίνια λίγο, οι γιορτές πέρασαν και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ώστε να μην επιστρέψει ο καυστικός εαυτός μου. Μπορεί να ήταν οι γιορτές και τα πολλά μελομακάρονα, αλλά πάνε αυτά last year!!! Περιμένουμε πιο ενεργή συμμέτοχη στην προσπάθεια αυτής της στήλης ως ένα διαδραστικό μέσω ανταλλαγής και προσφοράς για τους νέους. Εγώ από πλευράς μου, παραμένω συνεπής βρίσκοντας φιτίλια για να ανάψουμε μαζί μια νεανική πυρκαγιά Πολιτισμού και Δράσης, στην περιοχή μας που πραγματικά εκλείπει η φλόγα.
Έτσι λοιπόν για το επόμενο τεύχος Φεβρουαρίου διάλεξα ένα ουσιαστικό και ένα καλλιτεχνικό θέμα:
1) Τι λείπει απ’την περιοχή μας! Σαν νέος τι προτείνεις στους νέους Δήμαρχους και τοπικούς αντιπροσώπους, για να αναβαθμιστεί η περιοχή μας. Που πρέπει να δώσουν βάση και κονδύλια. (Οι απόψεις και οι προτάσεις σας, να είστε σίγουροι ότι θα μεταφερθούν στα αρμόδια άτομα, άρα φροντίστε να συμμετάσχετε ενεργά)
2) Μιας και 14 Φεβρουαρίου είναι μια ακόμη καταναλωτική γιορτή, αντικρούστε την, στέλνοντας μας δικές σας φωτογραφίες, ποιήματα , εικαστικά και βίντεο για την ΑΓΑΠΗ και των Έρωτα! (ακόμα ένας τομέας που περνάει «κρίση»στις μέρες μας)
Σας αφήνω κάπου εδώ αφιερώνοντας σας μια ατάκα από την ταινία Ζorbas Τhe Greek (1964) του Μιχάλη Κακογιάννη, που αποδεικνύει η ταινία ότι όταν ο Έλληνας ονειρευτεί, φέρνει το συρτάκι σε όλο τον κόσμο και έχει τον Antony Quinn για πρωταγωνιστή. Η ατάκα και ο χαρακτήρας του Ζορμπά περιγράφει και αποθανατίζει την ελληνική μας ταυτότητα, που πάνω στα συντρίμμια θα βρει την δύναμη να χορέψει.
A man needs a little madness...or else...he never dares cut the rope and be free.

(Ο άνθρωπος χρειάζεται λίγη τρέλα, αλλιώς δεν θα τολμήσει πότε να κόψει το σκοινί και να είναι ελεύθερος)
ΦΙΛΙΚΑ
Χρύσανθη Πιερροπούλου 

Απαντήσεις από το προηγούμενο τεύχος:
Για το 2011 Χρόνια εθελοντισμού:

Απαντήσεις που αναρτήθηκαν στην σελίδα μας στο FACEBOOK


Ρένα Αγγελοπουλου – Μεσσήνη: Είμαι υπέρ του εθελοντισμού. Αλλά νομίζω ότι τον εκμεταλλεύεται το κράτος για να αποποιηθεί των δικών του ευθυνών για κοινωνική πολιτική.

Μαρία Παναγιωτοπούλου – Μεσσήνη: ο εθελοντισμός είναι τρόπος και στάση ζωής είναι η αγάπη και η προσφορά στο συνάνθρωπο στη κοινωνία στο περιβάλλον ....τώρα αν καλύπτει το κενό τις τρύπες τις ευθύνες της πολιτείας αυτό είναι άλλο θέμα.....

Απαντήσεις μέσω email

Στο πλαίσιο , λοιπόν , των SpecialOlympics συστάθηκε το << Το Πρόγραμμα Εθελοντισμού των Παγκοσμίων Αγώνων SpecialOlympics ΑΘΗΝΑ 2011>> το οποίο επιδιώκει να παρέχει στους εθελοντές που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη διοργάνωση, μια αξέχαστη και ωφέλιμη εμπειρία ζωής, που στοχεύει στην κατανόηση και αποδοχή των ατόμων με διανοητική αναπηρία.Άλλωστε ο εθελοντισμός είναι ενέργεια με βαθύτατα ηθικό περιεχόμενο. Τόσο τα κίνητρα όσο και η προσφορά του εθελοντή συνδέονται με την αγάπη για τον πλησίον , τον αλτρουισμό , την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά , με τις έννοιες δηλαδή που αποτελούν τον πυρήνα της ηθικής.
Ο εθελοντισμός , ακόμα , αντιστρατεύεται το πνεύμα του ατομισμού , της ναρκισσιστικής εσωστρέφειας και της ιδιοτέλειας που επικρατεί στην εποχή μας. Ο άνθρωπος που προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του στο κοινωνικό σύνολο δε βλέπει πια τη ζωή με την ματιά του εγωκεντρικού ατόμου που βάζει πάνω από όλα το προσωπικό του συμφέρον και κύρος , αλλά με την ευρύτητα της σκέψης του ανθρώπου που συναισθάνεται πως είναι μέλος μιας κοινότητας ανθρώπων και πως η προσωπική του ζωή είναι άρρηκτα δεμένη με αυτήν . Η εθελοντική προσφορά είναι αποτέλεσμα ωριμότητας του ανθρώπου , δηλαδή ηθικής ευαισθησίας , πνευματικής καλλιέργειας και κοινωνικής συνειδητοποίησης . Είναι , με λίγα λόγια , θέμα παιδείας και αγωγής .
Γι’αυτό εκείνοι που μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά ώστε να αναπτυχθεί το πνεύμα του εθελοντισμού είναι οι παράγοντες που προσφέρουν , άμεσα ή έμμεσα , παιδεία και αγωγή . Η πορεία , ωστόσο , και το μέλλον του εθελοντισμού εξαρτάται από τις ίδιες τις οργανώσεις των εθελοντών και τη δράση τους. Όσο περισσότεροι άνθρωποι θα απολαμβάνουν τις υπηρεσίες τους , όσο πιο ανιδιοτελής , ανυστερόβουλη και αποτελεσματική θα είναι η δράση τους, τόσο πιο μεγάλη θα είναι η καταξίωσή τους , ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη που θα τρέφει γι’αυτούς η κοινωνία .
Καταλήγοντας , πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο εθελοντισμός δεν υποκαθιστά το κράτος ούτε το απαλλάσσει από τις ευθύνες του , δεν συντηρεί το κατεστημένο ούτε ανταγωνίζεται ιδιωτικές επιχειρήσεις και επαγγελματίες . Είναι μία στάση ζωής που βοηθάει τον άνθρωπο να αναπτύξει την κοινωνικότητά του , να διαμορφώσει ήθος και να διοχετεύσει τις δημιουργικές του δυνάμεις στην ικανοποίηση κοινών αναγκών .
Αθηνά Χριστοφιλοπούλου- Φοιτήτρια Νομικής Σχολής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Και για το δεύτερο θέμα μας Φωτογραφίες από των Τόπο μου:
Η φωτογράφος μας Αναστασία Πιερρόπουλου επισκέφτηκε ένα γραφικό εκκλησάκι στη Μαγουλά- Δήμος Μελιγαλά.