
Οι τελευταίοι ήταν, πριν από αιώνες, εγκατεστημένοι σε χωριά, ενώ οι Σαρακατσάνοι ήταν καθαροί νομάδες, δεν είχαν πουθενά χωριό.
Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Πάτρικ Λη Φέρμορ στο βιβλίο του «Ρούμελη. Οδοιπορικό στη Βόρεια Ελλάδα»:
«Αντίθετα από τους μισο-νομάδες της Ελλάδας- τους Κουτσόβλαχους και τους Καραγκούνιδες, που έχουν όλοι ορεινά χωριά από όπου αποδημούν και όπου ξαναγυρίζουν, αφού ταξιδέψουν τον μισό χρόνο για να βρουν βοσκές- οι Σαρακατσάνοι δεν έχουν δικό τους τίποτα πιο μόνιμο παρά τούτες τις κατοικίες από λυγαριά και βούρλο (σ.σ. οι καλύβες).