Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

«Όταν κινδυνεύουν τα παιδιά» - Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος


Οργανωμένη εθελοντική δράση:
Η περίπτωση της Καλαμάτας
Η παρουσίαση της τοπικής ομάδας στήριξης

Παιδικών Χωριών SOS στο πλαίσιο του Επιστημονικού συμποσίου:
«Όταν κινδυνεύουν τα παιδιά»
Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος
15 &16 Οκτώβρη 2010
Αθήνα


Η εισήγηση της κοινωνιολόγου,Κας Αγγελικής Ρουμελιώτου

Η δική μας αποστολή είναι να σας ταξιδέψουμε στο κάτω μέρος της Πελοποννήσου, για να αναζητήσουμε μαζί τη σημερινή διάσταση της αριστοτελικής τοποθέτησης, περί ουσιαστικής πολιτισμικής προαγωγής, μέσα από την απόκτηση συνειδητότητας της ευθύνης μας ως πολίτες.
Μάλλον συμφωνούμε όλοι ότι, ένας δυναμικός τρόπος κοινωνικής συμμετοχής και παρέμβασης των πολιτών , με στόχο την εξέλιξη της κοινωνίας σύμφωνα με αρχές ισότητας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης είναι ο εθελοντισμός. Εθελοντισμός είναι η πρόθυμη δέσμευση ενός ατόμου να εργαστεί χωρίς αμοιβή για ένα καθορισμένο ή αόριστο χρονικό διάστημα για τους σκοπούς μιας ομάδας, οργάνωσης ή το γενικό καλό της κοινωνίας προσφέροντας χρόνο, ενέργεια, γνώσεις ή δεξιότητες , χωρίς αμοιβή.
Πάμε να δούμε ένα μοντέλο εθελοντικής δραστηριοποίησης, με ένα και μόνο στόχο: Τον προβληματισμό, το θετικό προβληματισμό που ανατρέπει ή επιβεβαιώνει τις απόψεις. Τροφή σκέψης, μέσα από την οποία χτίζεται καθημερινά το οικοδόμημα του ανθρώπινου ιδεώδους, που όλοι σήμερα μοιραζόμαστε εδώ.
Πάμε λοιπόν πολύ πίσω χρονικά, στην εποχή που οι περισσότεροι από μας , γνωρίσαμε την Καλαμάτα.
1986. Σεισμοί. Τραγικότητα και απελπισία. Μέσα από τα ερείπια όμως αναγεννιέται η ελπίδα. Απόδειξη ; Εκεί, στα ερείπια και τα μικρά πηγαδάκια συζητήσεων για την αποκατάσταση των κοινωνικών συνεπειών, η Καλαμάτα γνωρίζει τα Παιδικά χωριά SOS Ελλάδος, μέσα από το πρόσωπο της Μοίρας Μαυροπούλου , που ως εκπρόσωπος τότε του Υπουργείου Υγείας βρίσκεται στη Μεσσηνία.
Μια ομάδα - άτυπη, φτιάχνεται στην Καλαμάτα για τη στήριξη του έργου SOS.
Μέσα σε μια πολύπλοκη κοινωνία που αξιολογείται, ως προς τον πολιτισμό της, μέσα από το επίπεδο κοινωνικής φροντίδας ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων , το να επιλέγεις να στηρίξεις το έργο SOS , μόνο τυχαίο δεν είναι.
Καθόλου τυχαίο, αν σκεφτείς ότι μια ομάδα στήριξης SOS , έχει συνειδητοποιημένη άποψη ότι τα Παιδικά Χωριά SOS αντιμετωπίζουν με απόλυτη επιστημονική και επαγγελματική σοβαρότητα το παιδί που βιώνει καταστάσεις κινδύνου, την οικογένεια του και το περιβάλλον του. Σύστημα παιδοκεντρικό, με σαφώς διατυπωμένη όμως -κατά εμάς- τη θεώρηση του παιδιού, ως μέρος ενός ευρύτερου οικογενειακού και κοινωνικού συνόλου, μέσα στο οποίο αναπτύσσεται.
Μια ομάδα στήριξης δεν έχει παρά να διακρίνει τον απόλυτο σεβασμό που διδάσκουν τα SOS για τα δικαιώματα του παιδιού. Έννοιες παιδικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας που για το ευρύτερο κράτος πρόνοιας φαντάζουν ως θεωρία, στα SOS είναι αυταπόδεικτες , δεν παζαρεύονται.
Δεν παζαρεύεται ο σεβασμός στη μοναδικότητα του παιδιού.
Δεν γίνονται εκπτώσεις στην ποιοτική παροχή υπηρεσιών. Και ο στόχος είναι ένας : Η φροντίδα ενός παιδιού με συναίσθηση των πραγματικών αναγκών που θα οδηγήσουν στην ενίσχυση της αυτοεικόνας και της αυτοπεποίθησης του παιδιού. Αυτή θα αποτελέσει άλλωστε και το θεμέλιο λίθο για την προσαρμογή του μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο , την ισότιμη ένταξη του σ΄ αυτό αλλά και τη δυνατότητα θετικής συναλλαγής με το περιβάλλον. Εδώ εισάγεται , όπως θα προσέξετε , και η έννοια της πρόληψης ευρύτερων κοινωνικών δυσπραγιών, που προλαμβάνονται μέσα από την πολυεπίπεδη φροντίδα κοινωνικά αποκλεισμένων οικογενειών.
Μια ομάδα λοιπόν όπως της Καλαμάτας , δεν είναι μια διαφυγή κάποιων φιλάνθρωπων ατόμων που αναζητούν τρόπους να γεμίσουν τον άδειο τους χρόνο, αρεσκόμενοι σε πράξεις αγαθοεργίας. Είναι μια συνειδητή και στοχευμένη απόφαση.
Φτάνοντας στο 2010 , η αρχικά άτυπη ομάδα έχει αποκτήσει μια πιο σταθερή και διευρυμένη μορφή.
Εθελοντικός πυρήνας επταμελούς επιτροπής, για την οποία ορίστηκαν οι προϋποθέσεις προστασίας της λειτουργίας της:
1η προϋπόθεση: να αποτελείται από ανθρώπους διαφορετικής επαγγελματικής κατεύθυνσης με στόχο την ποικιλότητα, την πολυμορφία, τη δημιουργική διαφορετική θεώρηση. Έχουμε λοιπόν συμμετοχή κοινωνικού λειτουργού, επιμελήτριας ανηλίκων, παιδαγωγού και νομικού.
2η προϋπόθεση: να δοθούν ρόλοι και τομείς υπευθυνότητας με στόχο τη συγκεκριμενοποίηση του πλαισίου ευθύνης.
Και τέλος, 3η προϋπόθεση: να έχουν σταθερή και άμεση συνεργασία και υποστήριξη από τα επαγγελματικά στελέχη των SOS που θέτουν τους κατευθυντήριους άξονες, μεταφέρουν την τεχνογνωσία και φροντίζουν ώστε όλες οι δράσεις να χαρακτηρίζονται από τις βασικές αρχές και αξίες των Παιδικών Χωριών SOS.
Οι στόχοι μας :
• Η ανάπτυξη δράσεων για την οικονομική υποστήριξη του έργου των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος.
• η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας για το έργο των Παιδικών Χωριών και για θέματα που αφορούν το παιδί και την οικογένεια
• η πολύπλευρη στήριξη του παιδιού και της οικογένειας
Βέβαια, η εθελοντική δραστηριοποίηση δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επαγγελματική δραστηριότητα των στελεχών ενός φορέα. Ο εθελοντής στηρίζει το επαγγελματικό έργο αλλά δεν υποκαθιστά . Αυτή είναι μια από τις βασικές αρχές που υπηρετούν τα SOS, μέσα από βαθειά συναίσθηση της σοβαρότητας του ρόλου τους απέναντι στο παιδί αλλά και μια από τις αρχές που διαφοροποιεί αυτό το Σωματείο, ως προς τη φιλοσοφία του και τον τρόπο ανάπτυξης του έργου του.
Μια πολύ ευχάριστη εξέλιξη, για την ομάδα της Καλαμάτας, ήταν ότι μέσα από το πέρασμα του χρόνου, συσπειρώθηκαν γύρω από το βασικό εθελοντικό πυρήνα, άνθρωποι και φορείς που διέκριναν τη σοβαρότητα του σκοπού.
. Το αποτέλεσμα ήταν :
Τέσσερις διαφορετικές ταχύτητες εθελοντικής δράσης:
Χορηγοί: Αθέατοι ή μη, φίλοι που στηρίζουν το έργο . Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι η προσφορά στην πόλη της Καλαμάτας είναι συγκινητική. Δήμος, Νομαρχία, επιχειρήσεις αλλά και απλοί πολίτες έχουν σταθεί δίπλα μας σε όλες μας τις εκδηλώσεις και δράσεις υποβοηθώντας άμεσα ή έμμεσα το μηχανισμό στήριξης των SOS. Μια μεγάλη χορηγία ήταν και ο λόγος που έγινε αφορμή σχεδιασμού και έμπνευσης του Κέντρου στήριξης παιδιού και οικογένειας, που πλέον υπάρχει και στην Καλαμάτα.
Συνεργάτες φορείς: Ένας οργανισμός εθελοντικός είναι δυναμικός και σε διαρκή αλληλεξάρτηση με το ευρύτερο περιβάλλον. Με γνώμονα την πεποίθησή μας ότι, κανείς δεν περισσεύει και ότι κανείς δεν πορεύεται μόνος και από μακριά, χαρτογραφήσαμε την περιοχή δημιουργώντας μια κατάλληλη βάση δεδομένων και πηγών βοηθείας. Βάση διαρκώς εξελισσόμενη, ανατροφοδοτούμενη, που θα ήταν το βασικό μας εργαλείο κοινωνικού σχεδιασμού και οργάνωσης. Πολύ θετικό εργαλείο στα χέρια μας η διαπίστωση της τάσης των κατοίκων της περιοχής να συνάπτουν συλλογικά όργανα και να τολμούν να μπαίνουν σε συνεργατικές δράσεις. Η ομάδα στήριξης πέτυχε εξαιρετικές συνεργασίες με τους αυτοδιοικητικούς φορείς , με τους κοινωνικούς φορείς, με την εκκλησία, με σωματεία και συλλόγους, με πολιτιστικούς φορείς και με τα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης. Καθοριστική η συμβολή τους. Απίστευτη η στήριξη όλων.
Φίλοι SOS: Οι υποστηρικτές μεμονωμένων δράσεων . Εμείς στην Καλαμάτα δεν φοβόμαστε για το πώς θα διανεμηθούν οι προσκλήσεις μας στις εκδηλώσεις μας, πώς θα διοχετευτεί η πληροφορία των διοργανώσεων μας ή ποιοί θα αναλάβουν την προώθηση των καρτών μας ή των αφισών μας . Και δε φοβόμαστε, ΓΙΑΤΙ έχουμε τους φίλους SOS. Για μας όλο αυτό μεταφράζεται σε έμπρακτη μορφή κοινωνικής συμμετοχής , καθόλου άμεση, καθόλου εύκολη στην αρχή ,αλλά εξαιρετικά αναπτυσσόμενη μέσα από τις κατάλληλες προϋποθέσεις .
Εθελοντές SOS. Παιδαγωγοί που αναλαμβάνουν το σχεδιασμό και την ανάπτυξη ανοικτών κοινοτικών προγραμμάτων ευαισθητοποίησης. Εθελοντές που στηρίζουν τη γραμματεία μας, όταν παραστεί ανάγκη. Εθελοντές που αναλαμβάνουν τα bazaar .
Και φυσικά το μεγάλο μας κεφάλαιο. Δάσκαλοι που στηρίζουν εκπαιδευτικά και κοινωνικά, δεκαπέντε(15) παιδιά οικογενειών που ζουν σε συνθήκες κοινωνικοοικονομικού αποκλεισμού. Αυτό το έργο συνεχίζει σήμερα μέσα από το Κέντρο στήριξης σε πιο οργανωμένη μορφή , με περισσότερες δυνατότητες και με ένα ολόκληρο σύστημα επιστημονικής υποστήριξης που συνδυάζει την επαγγελματική και εθελοντική δράση.
Τεράστια δύναμη που γιγαντώνεται μέσα από αναπτυσσόμενη αμοιβαιότητα και μέσα από την αναγνώριση της εγκυρότητας του ίδιου του έργου.
Μια πτυχή που μας προβλημάτισε εξ αρχής, ήταν ο κίνδυνος της εξουθένωσης των εθελοντών μας και της κόπωσής τους . Η προσέλκυση , η εκπαίδευση, η ευαισθητοποίηση , η αξιοποίηση των εθελοντών μας μπορούσε να σχεδιαστεί και να μετρηθεί. Μπορούσε να αξιολογηθεί . Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει η απειλή μιας εξάντλησης , άρα και εγκατάλειψης του έργου; Ποιός φροντίζει το φροντιστή , έλεγε πολύ χαρακτηριστικά στις διαλέξεις της η Κα Δοξιάδη. Η δυσκολία έγκειται στο ότι οι προσωπικές αντοχές , δυνατότητες, επιθυμίες, δυσκολίες του καθενός ορίζουν και το πλαίσιο δραστηριοποίησής του. Και ο σχεδιασμός των μηχανισμών πρόληψης αυτής της εξουθένωσης έπρεπε να εμπεριέχει την προσωπική σκιαγράφηση του καθενός και την ανάπτυξη αντίστοιχης σχέσης . Το αποτέλεσμα ήταν να θεσμοθετηθεί σειρά δραστηριοτήτων και προγραμμάτων ακριβώς για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Ένα άλλο κεφάλαιο, στο οποίο δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα, ήταν η προσέλκυση του κοινωνικού ενδιαφέροντος προς το έργο SOS, μέσω της δραστηριότητας της ομάδας. Έπρεπε να γίνει ένα δυναμικό κοινωνικό άνοιγμα. Με ανοικτές πόρτες, βρίσκεις φίλους. Αυτή θα ήταν η φιλοσοφία μας.
Τρίπτυχα ενημερωτικά, συναντήσεις με έμμεσο στόχο την ενημέρωση για το έργο SOS, παιδικά πάρτι που έφερναν κοντά μας το παιδί και την οικογένεια, επισκέψεις σε πρόσωπα κλειδιά όπως οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες και οι εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων, θεατρικά έργα αφιερωμένα στο έργο μας, θεσμοθέτηση ημερίδων και σεμιναρίων, συμμετοχές σε δραστηριότητες άλλων εθελοντικών ή κοινωνικών φορέων , προγράμματα ευαισθητοποίησης που αναπτύσσονταν σε πλατείες , σε παιδικούς σταθμούς ή με παρουσίαση στα ΜΜΕ, αφιερώματα στο παιδί και την οικογένεια, συνεργασίες με σχολεία, ηλεκτρονική σελίδα facebook ,bazaar και παρουσίαση του έργου όπου ήταν δυνατόν .
Η σημαντικότερη ίσως εξέλιξη του έργου SOS στην Καλαμάτα επετεύχθη με το Κέντρο στήριξης παιδιού και οικογένειας που βρίσκεται στην οδό Β. Αμαλίας 13 .
Κυρίες και κύριοι
Η ομαδική υπόσταση είναι σπουδαία, σε σχέση με την επίτευξη των στόχων. “Δεν είναι τυχαίο το ότι είμαστε ομάδα και όχι μεμονωμένα άτομα στήριξης.
Ωστόσο, ξέρουμε ότι διάγουμε μια εποχή έντονων κοινωνικοοικονομικών αλλαγών. Κανείς δε θα βγει απ΄ αυτήν αλώβητος. Κοινωνικές εξελίξεις διαδραματίζονται, επηρεάζοντας την εξέλιξη των ανθρωπιστικών αναγκών, των κοινωνικών δομών, των υπηρεσιών , των δράσεων. Αλληλοτροφοδοτούμενο σύστημα. Αναπροσαρμόζουμε στόχους και τρόπους, διδασκόμενοι από άλλους και διδάσκοντας συνειδητά ή ασυνείδητα άλλους. Περισσότερο από ποτέ ορίζεται η αναγκαιότητα της αναπροσαρμογής του υφισταμένου πλαισίου κοινωνικής φροντίδας. Δεν μπορεί να συνεχίσει ως μορφή νησίδων παροχών μέσα σε ωκεανούς ανυπαρξίας υποδομών . Χρειαζόμαστε υποδομές όπως τα Παιδικά χωριά SOS , σταθερά υποστηριζόμενα από εθελοντές και τις τοπικές κοινωνίες , κυρίως όμως από τον κρατικό μηχανισμό. Για να μπορούμε να συνεχίζουμε . Έτσι αποκτά και το πραγματικό της νόημα η ρήση : «Κανείς μόνος του και κανείς από μακριά».

Τα συμπεράσματα του Επιστ. Συμποσίου των Παιδικών Χωριών SOS
Ελλάδος «Όταν κινδυνεύουν τα παιδιά» , που πραγματοποιήθηκε στις
15 &16 Οκτώβρη 2010 στην Αθήνα
Το συμπόσιο ήταν αφιερωμένο στον καθηγητή Κωνσταντίνο Σέκερη, του οποίου η ζωή -όπως είπαν οι ομιλητές- ήταν συνυφασμένη με υψηλό επίπεδο παιδείας, βαθύ αίσθημα ανθρωπισμού, ευγένεια, ηρεμία, ανεξικακία, μακροθυμία, ανιδιοτέλεια και αγάπη για τα παιδιά και τους νέους. Η εικοσαετής προσφορά του στα Παιδικά Χωριά ΣΟΣ άφησε τις πιο συγκινητικές αναμνήσεις και ένα μεγάλο αίσθημα απώλειας.
Την έναρξη του Συμποσίου τίμησε με την παρουσία της η ψυχολόγος Μαίη Παπούλια, σύζυγος του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος είχε προσφέρει και την αιγίδα του.
Το Συμπόσιο είχε σκοπό να αναλύσει τις περιπτώσεις κινδύνου των παιδιών και των νέων και να παρουσιάσει μοντέλα αντιμετώπισης των κινδύνων αυτών. Διακεκριμένα στελέχη της ακαδημαϊκής κοινότητας (βλέπετε και το πρόγραμμα) αλλά και επαγγελματίες της ψυχικής υγείας παρουσίασαν ερευνητικά δεδομένα και ενδιαφέρουσες προτάσεις.
Τα παιδιά κινδυνεύουν από την ανέχεια, τη στέρηση, (υλική και συναισθηματική), το κακό σύστημα παιδείας, υγείας, πρόνοιας και δικαιοσύνης, αλλά και από την άποψη ότι «η πολιτική γίνεται για τα χρήματα και όχι τα χρήματα για την πολιτική». Εν τέλει «τα παιδιά κινδυνεύουν όταν οι θεσμοί προστασίας τους χάνουν την ανθρωπιά τους», είπε ο Γρηγόρης Αμπατζόγλου, Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής στο Α.Π.Θ.
Σε εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο βρίσκονται τα παιδιά σε ιδρύματα και μάλιστα εκείνα που είναι άτομα με αναπηρία. Στην Ελλάδα λειτουργεί ένα σύστημα κλειστής περίθαλψης, στο οποίο καταργείται κάθε έννοια αξιοπρέπειας, τόνισε ο Χάρης Ασημόπουλος επίκουρος καθηγητής στο ΤΕΙ Αθήνας. Από τα 6.000 άτομα που ζουν σε ιδρύματα, το 30% είναι παιδιά και νέοι, οι οποίοι στερούνται εκπαίδευσης και βιώνουν επώδυνες εμπειρίες ζωής (καθήλωση, δέσιμο, φαρμακευτική καταστολή, απουσία ψυχαγωγίας, μοναξιά). Το προσωπικό δεν είναι επαρκές και δεν έχει την απαραίτητη ειδική εκπαίδευση, ενώ οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη της Διεθνούς Σύμβασης Δικαιωμάτων του παιδιού.
Είναι λοιπόν ανάγκη να κλείσουν τα ιδρύματα αυτά και να λειτουργήσουν μονάδες στο πλαίσιο της Κοινότητας, όπως τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας, προγράμματα διάγνωσης και θεραπείας, προστατευμένα διαμερίσματα και χώροι εργασίας, λέσχες, κέντρα ημέρας, ξενώνες κλπ. Οι μονάδες αυτές πρέπει να αποβλέπουν στην πρόληψη και να εργάζονται με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια.
Απαραίτητη είναι και η συνεργασία σχολείων, μονάδων Υγείας και μονάδων Δικαιοσύνης, είπε ο αναπληρωτής Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής, Επιστημονικός υπεύθυνος ΕΨΥΠΕ, Ιωάννης Τσιάντης και πρόσθεσε ότι χρειάζεται ένα ισχυρό κίνημα από τη κοινότητα που θα πείσει τους πολιτικούς να λάβουν μέτρα και αποφάσεις για την εξωιδρυματική προστασία των παιδιών.
Τη χαμηλή θεατότητα της βρεφικής και νηπιακής ηλικίας επεσήμανε η κυρία Ελένη Αγάθωνος, διδάκτωρ ψυχολογίας, εμπειρογνώμων παιδικής προστασίας. Μαζί με τον ψυχολόγο Αντρέα Μποζώνη, παρουσίασαν το έργο του ξενώνα ΣΟΣ ΕΛΙΖΑ που στον ενάμιση χρόνο λειτουργίας του έχει περιθάλψει 13 παιδιά κάτω των πέντε ετών.
Η έμφυτη τάση των εφήβων για επιθετική συμπεριφορά μπορεί να εξελιχθεί σε εγκατεστημένη παραβατικότητα όταν και άλλοι παράγοντες συνδράμουν, είπε ο παιδοψυχίατρος-ψυχαναλυτής Χρήστος Ζερβής. Ο Ξενώνας Εφήβων των Παιδικών Χωριών ΣΟΣ Ελλάδος στο Χαλάνδρι προσέφερε σημαντικό έργο επί δύο χρόνια, εξασφαλίζοντας ένα πιο ευνοηκό μέλλον για οχτώ εφήβους που είχαν εισαχθεί σε αυτόν, μετά από εκδηλώσεις εναντιωματικής συμπεριφοράς, αλλά έκλεισε για οικονομικούς λόγους.
7,4 % των αγοριών και 3,2% των κοριτσιών παρουσιάζουν διαταραχή διαγωγής με μικρές ή μεγάλες πράξεις βίας, η οποία κατά κύριο λόγο οφείλεται σε βιώματα επιθετικότητας που λειτουργούν αθροιστικά. Το διαζύγιο, οι μη ικανοποιητικές σχέσεις, χαμηλές σχολικές επιδόσεις και το κακό εργασιακό περιβάλλον μπορεί να αποτελέσουν προγνωστικούς παράγοντες για εκδήλωση επιθετικότητας. Το 25-40% των παιδιών με διαταραχή διαγωγής θα αναπτύξουν αντικοινωνικότητα ως ενήλικοι. Όπως έχει διαπιστωθεί -είπε ο επίκουρος καθηγητής παιδοψυχιατρικής Γεράσιμος Κολαΐτης τα θύματα της βίας γίνονται πιο βίαιοι ενήλικες και επιδεικνύουν σκληρότερες πράξεις από τα άτομα που δεν έχουν υπάρξει θύματα βίας.
Η κυρία Δήμητρα Μακρυνιώτη, κοινωνιολόγος και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, εστίασε στους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν από την αυξανόμενη τάση ιατρικοποίησης της παιδικής ηλικίας και την ομογενοποίησή της με τον περιορισμό της ιδιωτικότητας των παιδιών και την αύξηση των νησίδων περιορισμού όπως είναι οι μονάδες φύλαξης, τα ολοήμερα σχολεία κλπ, όπου η παρουσία των ενηλίκων δεν είναι επαρκής.
Συχνά η παρουσία των ενηλίκων αντικαθίσταται από την τηλεόραση, η οποία είναι ένας παντοδύναμος και ανώνυμος παραγωγός και πολλές φορές μοναδική πηγή πληροφόρησης για θέματα που αφορούν την ζωή μας. Όμως η καθ' έξιν τηλεθέαση με τρεις ή περισσοτερες ώρες την ημέρα είναι δυνατόν να προκαλέσει στον τηλεθεατή το «σύνδρομο του μοχθηρού κόσμου», τόνισε η καθηγήτρια ψυχολογίας Φωτεινή Τσαλίκογλου. «Μεγάλα παιδιά αλλοιώνονται από το κανάλι της είδησης και μεταφέρουν την αλλοιωμένη αντίληψη στα μικρότερα παιδιά».
Η εξάρτηση των νέων από ψυχοδραστικές ουσίες στην Ελλάδα είναι αρκετά χαμηλή, ομως από τις καταγεγραμμένες περιπτώσεις διαπιστώνεται ότι οι χρήστες έχουν αρχίσει από την ηλικία των 13,9 ετών και σε ηλικία 15-16 ετών εχουν εγκαταλείψει το σχολείο.
Η επικινδυνότητα είναι μια δύσκολη έννοια. Ο Έλληνας ποινικός δικαστής την έχει συμπεριλάβει εμπειρικά στον ποινικό κώδικα και την έχει προσαρμόσει στις συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας. Τη λαμβάνει υπόψη του και για την επιμέτρηση της ποινής αλλα και για τον προσδιορισμό της εγκληματικής συμεριφοράς. Η εγκληματολόγος Πάρη Ζαγούρα υποστήριξε ότι παρά την ύπαρξη ενισχυμένου νομικού οπλοστασίου, δεν χρειάζεται η δικαιοσύνη να εμπλέκεται, ή έστω να εμπλέκεται επιλεκτικά στο σύστημα πορστασίας ανήλικων θυμάτων και θυτών.
«Σε πολλές περιπτώσεις φαινομενικής νομιμότητας κρύβεται βαριά παρανομία», υπογράμμισε ο Συνήγορος του Παιδιού Γιώργος Μόσχος. Η παρουσία των παιδιών ως μάρτυρες στα Δικαστήρια, η μεγάλη αυστηρότητα στο Σχολείο και το bulling είναι μερικές από αυτές από τις περιπτώσεις.
Στις μέρες μας καθίσταται εξόχως αναγκαίο να συλλάβουμε την ιδέα της επένδυσης και της πρόληψης των κινδύνων της παιδικής ηλικίας, γιατί είναι φτηνότερη από την αντιμετώπιση, αλλά επίσης να αξιοποίησουμε τις δυνάμεις της κοινωνίας, πρόσθεσε ο κύριος Μόσχος.
Η επένδυση στην παιδική ηλικία είναι εξαιρετικά περιορισμένη στην πατρίδα μας. Οι ανάγκες των παιδιών δεν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα οικονομικής σταθερότητας, είπε ο κύριος Γαβριήλ Αμίτσης, νομικός και Επίκουρος Καθηγητής Δικαίου Κοιν. Ασφάλειας ΤΕΙ Αθήνων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ωστόσο έχει συντάξει πρόγραμμα στρατηγικής που μπορούν να υιοθετήσουν τα κράτη μέλη της. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση ως προς την παιδική φτώχεια, με ποσοστό 22%, μετά τη Ρουμανία 32%, τη Βουλγαρία 30% και την Ιταλία 26%, όταν ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς τη παιδική φτώχεια είναι 19%.
Η συμβολή των εθελοντών αποδεικνύεται καίριας σημασίας στις μέρες μας. Οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες μπορούν να συμβάλουν ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος στιγματισμού και επιπολλασμού των προβλημάτων στην κοινωνία.
Ένα άριστο πρότυπο συνεργασίας εθελοντών με επαγγελματίες είναι το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας της Καλαμάτας.
Στο πεδίο της θεραπείας διαπιστώνεται ότι η τέχνη δίνει την ευκαιρία για έκφραση, εκτόνωση, κινητοποίηση και συμμετοχή. «Παίζοντας το παιδί και ο ενήλικας διατηρεί τον εαυτό του», υπογράμμισε η παιδοψυχίατρος Αλίκη Γρηγοριάδου.
Το Παιδικό Χωριό ΣΟΣ αναδεικνύεται σε μοναδικό και ολοκληρωμένο μοντέλο προστασίας των παιδιών, βασιζόμενο στις αρχές «μητέρα, αδέρφια, σπίτι, χωριό». Είναι ένας θεσμός που στα 60 χρόνια λειτουργίας του κατάφερε να εξαπλωθεί σε 162 χώρες και μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει προσφέρει τη μητρική αγκαλιά σε περισσότερα από 70.000 παιδιά, ενώ έχει υποστηρίξει περισσότερα από 220.000 παιδιά για να ζήσουν στη δική τους βιολογική οικογένεια.
Στόχος όμως του θεσμού είναι ως το 2016 να έχει προσφέρει υποστήριξη σε 1.000.000 παιδιά.
Στην Ελλάδα λειτουργούν, τρία Παιδικά Χωριά ΣΟΣ (Βάρης, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης), δύο Στέγες Νέων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), τρία Κέντρα Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας (Αθήνα, Αλεανδρούπολη, Καλαμάτα), ο Ξενώνας ΣΟΣ ΕΛΙΖΑ (για παιδιά κάτω των 5 ετών) στο Μαρούσι, δύο Ξενώνες Κακοποιημένων Παιδιών (Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη), ένα Κέντρο Ημέρας για ΑΜΕΑ στην Αλεξανδρούπολη.
Την αυθεντικότερη εικόνα για το έργο που γίνεται στο παιδικό χωριό ΣΟΣ την έδωσε ο νεαρός Κώστας, πρώην μέλος μιας ΣΟΣ οικογένειας, ο οποίος έιπε ότι βρήκε εκεί γαλήνη, παιδιά να παίζει, μητρική αγάπη. Έφυγε ώριμος, προετοιμασμένος με εφόδια συναισθηματικά, πνευματικά, υλικά, και είναι τώρα αισιόδοξος, σιγουρος για τον εαυτό του, αυτάρκης και περιζήτητος επαγγελματίας, ικανός να ισορροπήσει και αντιμετωπίσει τη ζωή. Θυμάται με σεβασμό τη ζωή του στο χωριό και δηλώνει ότι δεν κόβει τις επαφές του με αυτό και κυρίως με τη μητέρα ΣΟΣ με την οποία επικοινωνεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και την επισκέπτεται στις διακοπές.
Η τοπική ομάδα στήριξης Παιδικών Χωριών SOS

''ΝΕΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ'' - ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΟΥΛΗΣ:Μήνυμα του υπ. περιφ/κού Συμβούλου,Θόδωρου Σταυριανόπουλου

«Θεωρώ ότι στην ζωή σας κάποιες στιγμές αισθανθήκατε την ανάγκη στήριξης από κάποιους ανθρώπους που πιστέψατε ότι μπορούσαν να σας την προσφέρουν.
Κάποιοι από αυτούς το έπραξαν. Κάποιοι άλλοι όχι. Η ζωή προς στιγμήν μπορεί να έκανε στάση. Το ταξίδι όμως της ζωής συνεχίστηκε.
Αναπολώντας το παρελθόν μας, γυρνώντας το χρόνο πίσω δημιουργείται μια παλίρροια συναισθημάτων που μας δίνει κουράγιο και συνεχίζουμε.Όλοι μας ζούμε το παρόν μέσα από το παρελθόν. Αυτή η σχέση προσδιορίζει το αύριο».
Φίλες και φίλοι
Η φύση πολύ απλόχερα προίκισε τον τόπο μας με καταπληκτική φυσική ομορφιά. Συνδυάζει βουνό, θάλασσα, πολιτισμό. Όλα αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις της ανθρώπινης και της πολλά τουριστικά υποσχόμενης περιοχής.
Ζω σε αυτόν το τόπο και ως ενεργός πολίτης καθημερινά αντιμετωπίζω τις αγωνίες και τους προβληματισμούς αυτής της κοινωνίας. Πολλές φορές με κουράζουν και με κάνουν να αγανακτώ πράγματα τα οποία αν και απλά δεν συμβαίνουν. Πολλές φορές η αγανάκτησή μου για αυτά που συμβαίνουν με οδηγεί στη δημοσιοποίηση ενστάσεων και προβληματισμών.
Φίλες και φίλοι
Στη ζωή μου πορεύομαι με ένα βηματισμό αξιοπρεπή, με ένα βηματισμό που εφάπτεται με την κοινωνία αξιοκρατικά. Πάντα η άποψή μου είναι ξεκάθαρη και ευδιάκριτη αψηφώντας το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος. Ποτέ δεν φοβήθηκα και δεν θα φοβηθώ να εκθέσω δημόσια την άποψή μου σε θέματα που αφορούν το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Με ήθος και αγωνιστικότητα χωρίς συμβιβασμούς και παρασκηνιακές μεθοδεύσεις θα αγωνιστώ για τη βελτίωση της καθημερινότητας.
Οι προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές αισιοδοξώ ότι δεν θα γίνουν με τη λογική των συμβιβασμών και ότι δεν θα αποτελέσουν μόνο απλή καταγραφή ψήφων.
Ευτυχώς που η ζωή μας είναι γεμάτη χρώματα. Ελπίζω ότι αυτήν τη φορά θα λάμψουν τα χρώματα και δεν θα μπούμε στη λογική του άσπρο-μαύρο.
Η εκλογική αναμέτρηση πρέπει να προσλάβει ποιοτικά χαρακτηριστικά και να αποστάξει την προοπτική κάνοντάς την, πιο διαυγή και ουσιαστική.
Αισιοδοξώ ότι μαζί μας θα συστρατευθούν όλοι αυτοί που απαιτούνται για να μας δώσουν τη δυναμική νίκης στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Για το καλό της Μεσσηνίας και της περιφέρειας Πελοποννήσου γενικότερα χρήσιμο είναι ο ψηφοφόρος να ασχοληθεί και ενημερωθεί περισσότερο για τους υποψηφίους και με σωστά αντανακλαστικά να επιλέξει από τους καλούς τους καταλληλότερους.
Με εκτίμηση ζητώ την ψήφο σας.
Θόδωρος Σταυριανόπουλος
Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος


Σύντομο βιογραφικό
Γεννήθηκα το 1958 στη Βαλύρα-Μεσσηνίας και σήμερα ζω στην Καλαμάτα. Το 1982 αποφοίτησα από το Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών. Είμαι παντρεμένος με τη Φιλόλογο Γεωργία Μαγκλάρα από το Διαβολίτσι με την οποία έχω αποκτήσει δυο κόρες την Σάφη 21 ετών 4-ετή φοιτήτρια- δασκάλα και την Χαρά 17 χρονών 1-ετή φοιτήτρια -πολιτικό μηχανικό.
Ιδρυτής-Ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου Μέσης Εκπαίδευσης «ΤΟΜΗ» Αθήνα 1984 -1993.Αναπληρωτής υπεύθυνος στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαβρύτων 1996-1998. Σήμερα Διευθυντής του Λυκείου Μελιγαλά.
Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Ιθώμης εκλεγμένος 2 φορές. Πρόεδρος αλλά και μέλος του Δ.Σ. της Α’ ΕΛΜΕ Μεσσηνίας επί σειρά ετών. Γραμματέας Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Καλαμάτας.
Υπεύθυνος Οργανωτικού , Τομέα Παιδείας και Δικτύου περιβάλλοντος της Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας.
Πρόεδρος, της Δημοτικής επιτροπής Πολιτιστικής & Τουριστικής Ανάπτυξης του Δήμου Ιθώμης, του συλλόγου Δρομέων Υγείας Μεσσηνίας, του πολιτιστικού συλλόγου Βαλύρας «ΘΑΜΥΡΙΣ», του συλλόγου Βαλυραίων Αθήνας «Αγία Τριάδα».
Έχω διατελέσει μέλος των Δ.Σ. του παραρτήματος ΚΕΠΕΨΟ Καλαμάτας, της επιτροπής παιδείας Δήμου Καλαμάτας, Δήμου Ιθώμης, Ν.Α. Μεσσηνίας, οικολογικών και εθελοντικών οργανώσεων. Έχω διατελέσει επί σειρά ετών υπεύθυνος σύνταξης της εφημερίδας « ΒΑΛΥΡΑ».
Έλαβα μέρος ως σύνεδρος στο 13ο και 14ο συνέδριο της ΟΛΜΕ και στο 8ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Έχω εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Κλειστές πόρτες…ανοιχτά παράθυρα» και έχω δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα.
Έχω συνεργασθεί με το Ενεργειακό Κέντρο Πελοποννήσου και το Ινστιτούτο Πολιτιστικής και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας.