Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Αναστενάρια:OI ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ “ΒΑΚΧΟΙ” ΠΥΡΟΒΑΤΟΥΝ ΜΕ ΔΙΕΣΤΑΛΜΕΝΕΣ ΚΟΡΕΣ

Οι άκρες των παντελονιών γυρισμένες δέκα πόντους πάνω από τον αστράγαλο. Η θρακιώτικη μουσική, από τα νταούλια, τις λύρες και τις γκάιντες, γίνεται ακόμη πιο γρήγορη. Ο ρυθμός, που περνάει από γενιά σε γενιά στους οργανοπαίχτες, αντηχεί την αιωνιότητα, καθώς είναι απροσδιόριστο πότε χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά. 
Τα πέλματα του πρώτου Μύστη ακολουθούν το δρόμο που του φανερώνει ο Άγιος Κωνσταντίνος και οδηγούνται στην Ιερή ανθρακιά. Ευθύς ξεκινάει η πυροβασία. Οι θαρραλέες πατούσες περπατάνε και χορεύουν πάνω στα πυρωμένα κάρβουνα χωρίς να καίγονται. Με σύμμαχο την πίστη και αγκαλιά με την εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου κι Ελένης (χρονολογείται στις αρχές του 19ου αιώνα), χωρίς κανένα μορφασμό πόνου από τη θερμοκρασία, ο Μύστης πατάει την παχιά ανθρακιά, ξορκίζοντας την κακοδαιμονία, μαζί και κάθε μορφή αρρώστιας. Οι διεσταλμένες κόρες των ματιών του, πλημμυρισμένες από έκσταση, φανερώνουν την επικοινωνία της ψυχής με ένα αόρατο θεϊκό σύμπαν.