Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Πέφτουν οι τιμές με τα νέα τέλη ταξινόμησης

Κέρδος έως 2.800 ευρώ για αγορά Ι.Χ.
Ανάσα στον κλάδο του αυτοκινήτου θα δώσει η μείωση του Ειδικού Τέλους Ταξινόμησης στα Ι.Χ. σε συνδυασμό με την απόσυρση των ρυπογόνων μοντέλων. Οι αγοραστές αυτοκινήτων θα έχουν όφελος από 300 έως 2.800 ευρώ. Φως στο τούνελ βλέπει η αγορά αυτοκινήτου μετά την κατάθεση του νομοσχεδίου, στο οποίο προβλέπονται μειώσεις του Ειδικού Τέλους Ταξινόμησης των Ι.Χ. σε συνδυασμό με απόσυρση γηρασμένων μοντέλων ηλικίας 12 ετών και παλαιότερων. Τα συγκεκριμένα μέτρα θα ισχύσουν έως τις 31/12/2011 και εκτιμάται ότι θα βοηθήσουν τον κλάδο του αυτοκινήτου να βγει από το τέλμα και θα δώσουν μια γερή «ένεση» στα δημοσιονομικά έσοδα.
ΤΑ ΝΕΑ

Εργασιακός µεσαίωνας

Tου NOTH ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Η επιστροφή στον εργασιακό µεσαίωνα που αποφάσισε χθες η κυβέρνηση υπό την πίεση της τρόικας είναι ένα µέτρο κοινωνικά καταστροφικό και άδικο, ενώ θα αποδειχθεί και οικονοµικά αναποτελεσµατικό. Σύµφωνα µε τις νέες ρυθµίσεις ο εργαζόµενος κινδυνεύει εν µια νυκτί να υποστεί – υπό την απειλή της απόλυσης – µείωση µισθού χωρίς πλαφόν έως το κατώτατο όριο των 740 ευρώ. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσµα την επικράτηση των νόµων της ζούγκλας στον ιδιωτικό τοµέα, αφού στις σηµερινές συνθήκες τεράστιας ανεργίας θα επιτρέπει στους επιχειρηµατίες – µε πρόσχηµα τις δυσκολίες που αντιµετωπίζει η επιχείρησή τους – να διαπραγµατεύονται ξεχωριστά µε κάθε εργαζόµενο το ύψος της αµοιβής που θα του δώσουν. Με τις νέες ρυθµίσεις οι εργαζόµενοι στον ιδιωτικό τοµέα, που δεν έχουν καµία ευθύνη για τα ελλείµµατα του κράτους και έχουν ήδη υποστεί το τσουνάµι των 650.000 απολύσεων το τελευταίο 10µηνο, ισοπεδώνονται εργασιακά. Την ίδια στιγµή οι εργαζόµενοι (και οι συνταξιούχοι) στον δηµόσιο τοµέα υπέστησαν, λόγω του Μνηµονίου, µείωση αποδοχών περίπου στο 15% µε την περικοπή του 13ου και του 14ου µισθού (σύνταξης), ενώ οι εργαζόµενοι στις ΔΕΚΟ που όλα αυτά τα χρόνια πληρώνονταν κατά µέσον όρο τα διπλάσια από τους εργαζοµένους στον ιδιωτικό τοµέα, αυξάνοντας τα κρατικά ελλείµµατα, θα υποστούν µειώσεις µισθών 10% κατά µέσον όρο στα εισοδήµατα 1.800 ευρώ και άνω, ενώ δεν έχουν κίνδυνο απόλυσης αλλά απλώς θα µετατίθενται σε άλλη οργανική θέση του ευρύτερου δηµόσιου τοµέα. Το χειρότερο είναι ότι µε τη δραστική µείωση των µισθών στον ιδιωτικό τοµέα δεν αγγίζονται τα ελλείµµατα του κράτους που έφεραν τη χώρα στο σηµερινό αδιέξοδο, ενώ δεν υπάρχει και καµία εγγύηση ότι θα µειωθούν οι τιµές των ελληνικών προϊόντων – ο λόγος για τον οποίο η τρόικα ζήτησε τις µειώσεις µισθών στον ιδιωτικό τοµέα. Ως γνωστόν οι µισθοί στον ιδιωτικό τοµέα στην Ελλάδα (και την Πορτογαλία) είναι οι χαµηλότεροι στην ευρωζώνη και οι υψηλές τιµές των ελληνικών προϊόντων σε σχέση µε τα ευρωπαϊκά οφείλεται στην ατελή λειτουργία του ανταγωνισµού – στις ολιγοπωλιακές πρακτικές που ακολουθούν οι µεγάλες αλυσίδες, στην ύπαρξη µεσαζόντων σε πολλούς τοµείς της αγοράς και στην αδυναµία του κράτους να παρέµβει για να διορθώσει τις στρεβλώσεις. Την ίδια στιγµή η µείωση των αµοιβών στον ιδιωτικό τοµέα, ενώ θα φέρει µεγάλο µέρος του πληθυσµού στα όρια της απόγνωσης, θα προκαλέσει πτώση των ασφαλιστικών εισφορών, µεγάλη πτώση της ζήτησης στην αγορά και µετανάστευση στο εξωτερικό των εργαζοµένων υψηλού επιπέδου.Είναι απορίας άξιον πώς η κυβέρνηση δεν κατάφερε να δείξει στην τρόικα αυτή την οφθαλµοφανή πραγµατικότητα. Αντίθετα είναι απολύτως κατανοητό γιατί επέλεξε και πάλι να στηρίξει τον ελλειµµατικό δηµόσιο τοµέα των «δικών τους παιδιών» έναντι του ιδιωτικού.
TA NEA

Ταµπουρωθείτε γιατί χανόµαστε


Του Θανάση Θ. Νιάρχου

Για πολλοστή φοράυπόχρεος στον Σταµάτη Φασουλή που είναι απαροµοίαστη η ικανότητά του να δίνει τίτλους, ενώ του έχεις αναφέρει περιληπτικότατα το θέµα που πρόκειται να σ’ απασχολήσει, εύκολα αντιλαµβάνεται κανείς,έστω κι ανδεν παρατίθεται µέσα σε εισαγωγικά, πόσο σαρκαστικός είναι ο σηµερινός τίτλος. Ακόµη και για έναναυτόπτη µάρτυρα η περιοχή των Εξαρχείων, το βράδυ της περασµένης ∆ευτέρας, έδειχνε προσανατολισµένη σε µιαν ατµόσφαιρα που µπορούσε ανά πάσα στιγµή να εξελιχθεί σε επικίνδυνη.
Ωστόσο στις 7.30 ακόµη τα πράγµατα φαίνονταν σχετικά ήσυχα. Νεαρά παιδιά – αγόρια και κορίτσια – καθόλου ανήσυχα, µε πρόσωπο περισσότερο προβληµατισµένο παρά έτοιµο να εκφραστεί επιθετικά για τον οποιονδήποτε, περνοδιαβαίνανε στους δρόµους, ενώ τα κατά τόπους ΜΑΤ, µε προτίµηση τις γωνίες, περισσότερο τα χαζεύανε παρά τα αντιµετωπίζανε ως υποψήφιους να τους επιτεθούνε.
Την ίδια ώρα εύκολα έβρισκες ταξί γωνία – παρακαλώ – Σκουφά και Ιπποκράτους, ακριβώς δίπλα από το κτίριο πουείναι τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, έστω κι αν η αστυνοµική δύναµη που το φρουρούσε ήταν σαφέστατα ενισχυµένη.
Επειδή τα πράγµατα είναι ιδιαζόντως σοβαρά, δεν γίνεται να µιλάει κανείς σε τρίτο ή σε δεύτερο ενικό, καθώς επιπλέον δεν κινδυνεύει να κατηγορηθεί πια για εγωπάθεια, ήταν ο υποφαινόµενος που πήρε το ταξί στοσηµείο αυτό. Ο οδηγός του ταξί σταυροκοπιόταν µε την ειδυλλιακή σχεδόν κατάσταση που επικρατούσε στη Σκουφά, την πλατεία Κολωνακίου και στη συνέχεια στη Βασιλίσσης Σοφίας, αφού ηκατεύθυνση ήταν περίπου τοµέσον της Μιχαλακοπούλου – το τι είχε ακούσει ώσπου να φτάσει Σκουφά και Ιπποκράτους δεν περιγράφεται.
Ο,τι ακριβώς ακούγαµε τώρα και οι δυο µαζί από έναν ραδιοφωνικό σταθµό: «Αυτήν τη στιγµή στα Εξάρχεια και στην Πλατεία Συντάγµατος είναι σε πλήρη εξέλιξη αστυνοµικήεπιχείρηση ώστε να αντιµετωπιστούν οµάδες νεαρών που εφοδιασµένοι µεπέτρες φέρονται αποφασισµένοι να επιτεθούν».
∆εν αρνείται κανείς ότισυνέβησαν γεγονότα τόσο το ίδιο βράδυ όσο και τις προηγούµενες νύχτες, αλλά οποιοσδήποτε τού περιγράφεται ένας χώρος που συµβαίνειο ίδιος να τον ζει ταυτόχρονα, δεν γίνεται ναµην αναρωτηθεί: Πόσο δραµατικό µπορεί να είναι ένα περιστατικό που συµβαίνει σ’ ένασηµείο µιας οποιαδήποτε πόλης σε βαθµό που να αφήνει ανεπηρέαστη µια εξόχως κοντινή του περιοχή; Ηταν δυνατόν να «έβραζε» η συµβολή της Ναυαρίνου µε τη Ζωοδόχου Πηγής και ακριβώςδυο τετράγωνα πιο πάνω να πίνουν άνθρωποιτον καφέ τους και µάλιστα στο πεζοδρόµιο;
Οταν περιγράφεται ως πραγµατικότητα κάτι που µπορεί να έχει συµβεί άπειρεςφορές στο παρελθόν, αλλά δεν ισχύει τη στιγµή που µιλάµε, δηµιουργείται ηαίσθηση ενός γενικοποιηµένου χάους πουδεν συµφέρει κανέναν απολύτως. Ούτε καν τον άνθρωπο που το λέει ως είδηση, ούτε ακόµα περισσότερο τον άλλο που το µεταφέρει. Θεριεύει και γιγαντώνεται το µικροαστικό σύνδροµο του «να ‘µαστε εµείς καλά και οι άλλοι να πάνε να πνιγούνε», αφού άκουσα µε τα ίδια µου τ’αυτιά δυο φίλους, ο ένας στην Κυψέλη, ο άλλος στην Εκάλη, να µου λένε µε τις ίδιες σχεδόν λέξεις στο κινητό: «Τρελός είσαι που θα βγεις έξω; ∆εν ακούς τι γίνεται; Εµείς έχουµε ταµπουρωθεί στα σπίτια µας».Οταν µέσα στηνίδια πόλη η πληροφόρησηείναι τόσοαντιφατική,καταλαβαίνεις µεπόσους τρόπους µπορεί ναδιοχετευθεί µιαείδηση που πρόθεσή της είναι να παραπλανήσει. Ιδού η κατάστασητου κόσµου µας σήµερα όσον αφορά την ενηµέρωση: Να λέωκάτι που δεν µπορεί να διαψευστεί ως αναληθές ενώ ταυτόχρονα περιέχει ένα τεράστιο ποσοστό ψέµατος.Σε κάτι που θα µπορούσε να υπάρξει ως αλήθεια, αλλά είναι µόνο µέρος της, να δίνω την έµφαση της σύνολης πραγµατικότητας.
Οµως δηµοκρατία µπορεί να υπάρξει µόνο όταν αυτή η λεπτή και χοντροκοµµένη ταυτόχρονα διάκριση γίνεται αντιληπτή. ∆ιαφορετικά, ενώ δεν ξέρουµε τιγίνεται κυριολεκτικάστη γειτονιά µας, µπορούµε να νιώθουµεκαι να κατανοούµε – αν και µακριάνυχτωµένοι – το τι είπε ο Τρισέ µε τη Μέρκελ και ο Παπανδρέου µε τον Σαρκοζί.
TA NEA