Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Όταν βγούνε τα φαντάσματα στην Πόλη...

Μέσα δεκαετίας του 70 σουλατσάροντας στην παραλία της φοιτητομάνας Θεσσαλονίκης. Ξένοιαστες στιγμές με καλαμπούρι και πειράγματα νεανικά. Στην φοιτητοπαρέα όλοι χαζογελούσαν εκτός από δύο κολλητούς μου. Ο Ανδρέας από την προσφάτως τότε κατεχόμενη Κυρήνεια και ο Κώστας από την Κωνσταντινούπολη. Πονεμένες ιστορίες και οι δύο κρατούσαν την σοβαρότητα των συζητήσεων βοηθώντας μας με τις επώδυνες εμπειρίες του να ισορροπήσουμε μέσα στον ¨¨παραλογισμό¨¨ των χρόνων της δήθεν μεταπολίτευσης.
Έτσι τα λόγια τους τα κράτησα μαζί με την φιλία που σφράγισε τον φοιτητικό μας χρόνο. Μπορεί να χαθήκαμε, αλλά δεν χάνονται οι σοβαρές κουβέντες τους που μας μετέφεραν κατευθείαν μέσα στα νάματα της πονεμένης Ρωμηοσύνης.
Τον Κώστα από την Πόλη τον θυμήθηκα πρόσφατα όταν διάβασα πριν από λίγες ημέρες τα παρακάτω.

Η μετατροπή των ερειπίων της Μονής του Αγίου Ιωάννη του Στουδίου σε τζαμί και η εξελισσόμενη φιλολογία για τη μετατροπή και της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης σε τζαμί, προβάλλονται στην Τουρκία ως εξελίξεις που ενθουσιάζουν τα συντηρητικά στρώματα της τουρκικής κοινωνίας.