Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΠΑΤΡΕΩΝ





























Aς δούμε τους νέους με μια άλλη ματιά … τη δική τους



Της Κοινωνικής λειτουργού
Αγγελικής Ρουμελιώτου

«Αν αντέξεις … άνοιξε τα φτερά του νου και της καρδιάς και πέτα πίσω- στην ιστορία σου, με μόνη συντροφιά τη θύμησή σου. Θα δεις … θα μάθεις … θα νοιώσεις …και τότε θα πορευτείς μπροστά πιο δυνατός και με καθάρια ματιά. Αν αντέξεις όμως…»
Θα ξεκινήσουμε μαζί ένα ταξίδι –ταξιδιάρικες εποχές βλέπετε- , ένα ταξίδι στο παρελθόν, τότε που τα νιάτα γίνονται άνθρωποι και οι άνθρωποι νιάτα. Μόνο που τούτο το ταξίδι δεν επιτρέπει παρέα – μπορείς να το κάνεις μόνος σου- γιατί ΜΟΝΟ δικό σου είναι και το δισάκι της ιστορίας σου.
Τα ταξίδια πίσω στο χρόνο πάντα έχουν πρόκληση, όχι μόνο για τους μαγικούς σταθμούς -σε ότι λατρέψαμε , μισήσαμε ή μας πόνεσε και μας σημάδεψε - αλλά και για όσα μας έδειξαν, σα μεγάλοι δάσκαλοι , μέσα από τη σιωπή τους. Μας δίδαξαν αυτή την άλλη, τη διερευνητική ματιά σε κρυφές -κι ανείπωτες- πτυχές των ανθρώπων. Μας προσκάλεσαν σε ένα μονοπάτι που μας έκανε πιο σοφούς για να διαβάζουμε τα συναισθήματα. Μας μύησαν σε μονοπάτια ψυχής δυσνόητα, που όμως, μέσα από αυτά, ο πρώτος που γνωρίσαμε καλύτερα ήταν ο εαυτός μας. Πόσο πιο εύκολα αλήθεια κατανοούμε τα λάθη των άλλων, αν ταξιδέψουμε για λίγο στα δικά μας λάθη; Πόσο πιο εύκολα κατανοούμε επιπολαιότητες νεανικές, αν κάνουμε μια στάση σκέψης και ψυχής στη δική μας νιότη;
Και μη βιαστεί κανείς να αναρωτηθεί αν υπήρξαμε κι εμείς -οι λίγο μεγαλύτεροι- νέοι. ΥΠΗΡΞΑΜΕ και μάλιστα σε χρόνια δύσκολα που η κοινωνική κριτική δέσποζε αμείλικτα πάνω μας για να αξιολογήσει με την κοφτερή ματιά της κάθε μας κίνηση , κάθε μας πρωτοβουλία. Αλλά… και σε χρόνια όμορφα γεμάτα ρομαντισμό, κρυφά αμίλητα συναισθήματα , ματιές χιλιάδων λέξεων και όνειρα που έφταναν … και που δεν έφταναν. Βλέπετε τότε η τεχνολογία δεν τα έκανε όλα απλά , εύκολα και πεζά.
Ταξίδι, λοιπόν, στις σχέσεις μας με τους νέους. Ταξίδι, σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα γεμάτη υφάλους, σκοπέλους, μπουρίνια αλλά και πανέμορφα μελτέμια. Ταξίδι συγκρούσεων, καθώς εμείς οι γονείς ξέρουμε καλά το «πρέπει» ενώ οι νέοι μας ξέρουν καλά «ότι νοιώθουν», ότι θέλουν , ότι ζουν.
Ταξίδι ονείρων, καθώς εμείς ονειρευόμαστε να τους δούμε «μεγάλους και τρανούς» «πλούσιους ή επιστήμονες» και εκείνοι ζουν σε μια στιγμή της ύπαρξης τους που βασιλεύει το τώρα.
Και πέφτει ο κλήρος σε μας τους γονείς, τους δασκάλους, τους μεγαλύτερους να εξισορροπήσουμε τις καταστάσεις .
Να διδάξουμε τα παιδιά μας , να τους δείξουμε ότι η ζωή είναι απαιτητική, να τους δείξουμε τους κινδύνους, χωρίς όμως να τα τρομάξουμε. Να κατανοήσουμε τα πάθη τους που σαν άγρια κύματα ξυπνάνε στην εφηβεία και σαρώνουν τις σχέσεις με την οικογένεια. Να αντέξουμε να μας υποτιμούν θεωρώντας μας άσχετους και παλιομοδίτες. Να αντέξουμε ότι «ξέρουν όσα εμείς δεν ξέρουμε»…
Μα ΠΟΣΟ μπορώ να το αντέξω, μου λέει μια μητέρα σε απόγνωση.
Πόσο… αναρωτιέμαι κι εγώ.
«Τόσο όσο…» απαντώ –στον εαυτό μου πρώτα.
Τόσο όσο θα ζήσουν αρκετά για να μη έχουν εγκλωβισμούς και απωθημένα που θα κουβαλούν μια ζωή ή που –ακόμη χειρότερα-θα συσσωρευτούν σε ένα φράγμα συναισθημάτων και απωθημένων , που κάποια στιγμή θα ραγίσει και με την ορμή ή την οργή ενός καταρράκτη … θα διαλύσει τη ζωή τους.
Τόσο όσο θα γεμίσουν τις μπαταρίες τους για να ζήσουν μια όμορφη ζωή, γεμάτη από όμορφες εφηβικές αναμνήσεις.
Τόσο όσο θα μπορούμε να παρακολουθούμε τη ζωή τους διακριτικά και όχι εφιαλτικά.
Τόσο όσο θα μπορούμε να αντέχουμε ότι τα μικρά μας παιδιά θα ανατριχιάσουν από μεγάλους έρωτες που λίγο μετά θα εγκαταλείψουν, θα δακρύσουν από «αθάνατες» αγάπες οι οποίες λίγο μετά θα σβήσουν, θα δώσουν αιώνιες υποσχέσεις και την ίδια ώρα θα τις προδώσουν, θα λυγίσουν από εγκατάλειψη, θα κλάψουν, θα γελάσουν, θα ωριμάσουν, θα ζήσουν… θα μεγαλώσουν. Και το μεγάλωμα έχει χαρές και δάκρυα, όνειρα και φόβους, ξενύχτια και αγωνίες, βλέμματα και ματιές, με τον ίδιο τρόπο κι ένταση που κι εμείς τα ζήσαμε.
Και όλα αυτά, ενώ θα είμαστε διακριτικά δίπλα τους για να μην κινδυνεύουν να παρασυρθούν από καταστροφικούς κινδύνους. Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι που παραμονεύουν , ορατοί και αόρατοι.
Υπάρχουν τα μηχανάκια στα οποία τους μαθαίνουμε να λένε «όχι» από μικρά. Ένα «όχι» τόσο δυνατό ,όσο και πειστικό. Γιατί δεν είναι δυνατόν να κάνουμε το παιδάκι μας βόλτα με τη μηχανή –πολλές φορές μπροστά μας ή χωρίς κράνος – και να απαιτούμε να μην οδηγήσει αργότερα αυτό . Σκεφτείτε όμως, όταν η συσσωρευμένη ενέργεια της εφηβείας γίνεται σούζα ή κόντρα…
Στόχος μας θα πρέπει να είναι το να μπορέσουν να λένε «όχι» από μόνα τους στις σύγχρονες σειρήνες που έχουν τη μορφή του ποτού , των ουσιών , του καπνίσματος.
Στόχος μας είναι να μην χρειάζονται σωματοφύλακες. Και τούτο γιατί κάποτε θα μείνουν μόνα τους και πρέπει να έχουν ατσαλωθεί ώστε να λένε από μόνα τους «όχι» στους κινδύνους.
Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο. Όμως ο μόνος τρόπος για να αντέξεις ως γονιός να το περάσεις και να το κατανοήσεις είναι να προκαλέσεις και να προσκαλέσεις τον εαυτό σου στο ταξίδι που ανέφερα πριν.
Στο ταξίδι σε όσα ο ίδιος πέρασες στη νιότη σου αλλά και σε όσα δεν πέρασες…

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Σκόρπιες σκέψεις από ένα συμπόσιο για τα παιδιά που κινδυνεύουν…


Της Κοινωνικής λειτουργού:
Αγγελικής Ρουμελιώτου

«Σπιτένια σπίτια» :τούτο το μικρό ζευγάρι
λέξεων θα κράταγα σαν εικόνα αν μπορούσα
να κρατήσω κάτι για τα Παιδικά Χωριά SOS,
από το συμπόσιο που διοργανώθηκε, στις 15 &
16 Οκτώβρη στην Αθήνα, με θέμα «Όταν
κινδυνεύουν τα παιδιά». Ίσως, αυτά τα
σπιτένια σπίτια να μας θυμίζουν την ανάγκη
εγρήγορσης όλων μας,για να σταματήσει να
«παραμελείται» η παραμέληση και να πάψει να συσκοτίζεται η ψυχολογική βία,όπως πολύ εύστοχα σημείωσε η Ελένη Αγάθωνος , που φρόντισε να μας χτυπήσει τον κώδωνα για
την αναγκαιότητα κοινωνικού ταρακουνήματος μας, σε σχέση με την ουσιαστική φροντίδα του παιδιού που έχει πληγωθεί.Ίσως –σκέφτομαι κι εγώ- αυτά τα σπιτένια σπίτια να χρειάζεται να ταρακουνήσουν κι εμάς, που φωλιάσαμε στον καναπέ μας ,αναπτύσσοντας -όπως σημείωνε η Φ. Τσαλίκογλου- τη συνήθεια της «καθ΄ έξιν τηλεόρασης» και αγνοώντας τον εκκολαπτόμενο κίνδυνο για ένα νέο σύνδρομο , αυτό του μοχθηρού κόσμου. Ένας κόσμος, που γίνεται όλο και πιο ανεκτικός σε θεάματα βίας και επιθετικότητας , ένας κόσμος που αντέχει να βλέπει το πόνο. Κι αναρωτιέμαι : είναι ο κόσμος που ονειρευόμαστε για μας και τα παιδιά μας; Φαντάζομαι ότι δεν είναι. Θέλω να μην είναι.Μάλιστα πιστεύω ότι , όλοι μας κατά βάθος θέλουμε να κλείσουμε δελεαστικά το μάτι σε μια κοινωνική ανατροπή, που ενίοτε είναι απαραίτητη και θετική. Καλό παράδειγμα μιας τέτοιας ανατροπής , τα Παιδικά χωριά SOS , που ανέτρεψαν και την ίδια την παραδοσιακή έννοια της ιδρυματικής προστασίας, μέσα από την εισαγωγή της ιδέας της μαμάς SOS αλλά και τη φιλοσοφία της ενίσχυσης και της συνέχισης της συντροφικότητας του παιδιού, ακόμη και κατά την ενηλικίωση.Αυτά τα Χωριά μας απέδειξαν, στο πέρασμα του χρόνου ότι, μπορούσαν να κάνουν πραγματικότητα τη θεωρία που ανέφερε ο Τ. Bauer: Ένα παιδί που καλούμαστε να φροντίσουμε, δεν πρέπει να γίνεται ποτέ ένας φάκελος ή ένας αριθμός .Μάλιστα, όλα αλλάζουν στη ζωή ενός παιδιού, όταν έρχεται ένας φίλος και γίνεται μια κίνηση φροντίδας. Για σκεφτείτε … μήπως αυτό μας θυμίζει μια φυσιογνωμία όπως του Κωνσταντίνου Σέκερη, τ. Προέδρου των SOS, στη μνήμη του οποίου αφιερώθηκε το συμπόσιο ; Μια φυσιογνωμία που ουσιαστικά έδωσε πράξεις που ξεπέρασαν τη ζωή του , όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Γ. Μποζώνης.Κι αν μπορούσα να κρατήσω από τούτο το συμπόσιο ένα προβληματισμό , τούτος θα ήταν από μια παλιά φωτογραφία που εισήλθε, νοερά ,στη ματιά μας και στο νου μας . Σαν παλιά φωτογραφία,
η πραγματικότητα ξετυλίχθηκε μπροστά μας, θυμίζοντας την κοινωνική και ατομική μας ευθύνη, απέναντι στην αλλαγή νοοτροπίας και στάσεων . Μάς θύμισε ουσιαστικά ότι τα παιδιά κινδυνεύουν όταν κινδυνεύουν και οι θεσμοί προστασίας, οι οποίοι με τη σειρά τους κινδυνεύουν όταν χάνουν το ρόλο τους και μετατρέπονται σε απλούς διαχειριστές της κοινωνικής αστάθειας.Γιατί; Δεν υπάρχει «γιατί», και αν υπήρχε θα ήταν κάπου εκεί, ανάμεσα στις λέξεις μιας απλής ρήσης που ακούστηκε σ΄ αυτό το συμπόσιο και ήχησε σχεδόν σα γροθιά στο στομάχι αυτού του κράτους του κωφού και του πολλά υποσχόμενου για τον άνθρωπο που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σε μια φιλάνθρωπη ματιά του. Προσέξτε … του φιλάνθρωπου και όχι του ελεήμονος.Η ρήση ; «Ο χρόνος ο παρών και ο χρόνος ο παρελθόντας είναι ίσως παρόντες και στο μέλλοντα χρόνο. Το παρελθόν εμπεριέχει και το μέλλον.»
Τα συμπεράσματα; Δικά μας…Η ευθύνη; Όλων μας…

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

ΚΑΡΤΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ:ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ»


Aγαπητοί μας φίλοι,

Απευθυνόμαστε σε εσάς, για άλλη μια φορά, ζητώντας τη συνδρομή σας στην καθημερινή και αδιάλειπτη προσπάθειά μας να στηρίξουμε τα παιδιά που έχουν την ανάγκη όλων μας.

Ο Εθελοντικός Οργανισμός για τα Παιδιά «Το Χαμόγελο του Παιδιού», χάρη στο χειροπιαστό έργο και τις δράσεις που υλοποιεί τα τελευταία 15 χρόνια, έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αμέριστη αγάπη του κόσμου. Ωστόσο, οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες των παιδιών σε όλη την Ελλάδα, καθιστούν επιβεβλημένη τη συνεχή υπενθύμισή τους, ώστε να αφυπνίζεται ο πολίτης και να του δίνεται ένας εύκολος τρόπος συμμετοχής στην ενίσχυση των δράσεων του Οργανισμού μας.

Για το σκοπό αυτό, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τα παιδιά που στηρίζει «Το Χαμόγελο του Παιδιού», παιδιά μέλη του Οργανισμού μας από την Αθήνα και την περιφέρεια αλλά και εθελοντές γραφίστες και ζωγράφοι, με καλλιτεχνική διάθεση και έμπνευση, δημιούργησαν και μας χάρισαν σχέδια τα οποία θα αποτελούν τις Χριστουγεννιάτικες Κάρτες του Οργανισμού μας.

Κάθε κάρτα κι ένα χαμόγελο που τις Άγιες Μέρες των Χριστουγέννων θα πλημμυρίσει χαρά τις καρδιές των μικρών μας φίλων! Αγοράζοντας Χριστουγεννιάτικες Κάρτες του Οργανισμού μας, σας δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχετε κι εσείς στον καθημερινό αγώνα αντιμετώπισης των προβλημάτων των παιδιών.

Παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο και ζητούν τη στοργή και τη ζεστασιά που έχουν στερηθεί. Γονείς που αγωνιούν για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει το παιδί τους. Παιδιά που νοσηλεύονται στο Νοσοκομείο και χρειάζονται αίμα και άλλα που επιζητούν τη συνεχή υποστήριξη ανθρώπων του Οργανισμού μας που βρίσκονται πάντα στο πλευρό τους.

Θα θέλαμε λοιπόν, στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας για την οικονομική ενίσχυση του έργου μας, να ζητήσουμε την έμπρακτη συμμετοχή σας. Για το λόγο αυτό, αποστέλλουμε ένα διαφημιστικό έντυπο με τα Χριστουγεννιάτικα σχέδια που κοσμούν τις ευχετήριες κάρτες του Οργανισμού μας για τις φετινές γιορτές. Βασιζόμαστε κυριολεκτικά στην πεποίθηση ότι θα σταθείτε πλάι μας, γιατί πραγματικά σας χρειαζόμαστε ώστε να συνεχίσουμε το δύσκολο έργο μας.

Tι κάνουμε με τα πακέτα των χριστουγεννιάτικων καρτών που αγοράζετε: (τιμή αναφοράς 7,20 €/πακέτο)

Με 2 πακέτα καλύπτουμε την ημερήσια διατροφή ενός παιδιού
Με 20 πακέτα αγοράζουμε τα βιβλία εκμάθησης ξένης γλώσσας σε ένα παιδί
Με 100 πακέτα καλύπτουμε τα έξοδα φυσικοθεραπείας για ένα μήνα, για ένα παιδί
Με 200 πακέτα καλύπτουμε τα έξοδα θέρμανσης ενός Σπιτιού Φιλοξενίας όπου διαμένουν είκοσι παιδιά, για 1 μήνα
Οι κάρτες μας έχουν διαστάσεις 17Χ12εκ. (κλειστές), είναι εκτυπωμένες σε χαρτί velvet τριακοσίων γραμμαρίων (300 gr.) και διατίθενται με τις παρακάτω τιμές:

ΑΡΙΘΜΟΣ KΑΡΤΩΝ ΤΙΜΗ ΚΑΡΤΑΣ
(+φάκελος)
*
1-200 κάρτες 0,60 €
201-1.000 κάρτες 0,55 €
1.001- 4.000 κάρτες 0,50 €
4.001 και άνω 0,45 €

( * Aπαλλαγή από ΦΠΑ )
Κάθε πακέτο περιέχει 12 κάρτες (διαφορετικών σχεδίων) με αντίστοιχο αριθμό φακέλων. Υπάρχει δυνατότητα επιλογής ενός ή περισσοτέρων σχεδίων. (Οι κάρτες στο εσωτερικό τους είναι κενές, και διατίθενται ανοικτές σε περίπτωση που θέλετε να εκτυπώσετε τις δικές σας ευχές.)

Στα πλαίσια της ενίσχυσης των προσπαθειών του Συλλόγου μας να εξακολουθεί να χαρίζει χαμόγελα στα παιδιά, η από μέρους σας υποστήριξη θα μας τιμούσε ιδιαίτερα και θα συνέβαλλε πολύ σημαντικά στην επιτυχία της.

Σας ευχαριστούμε πολύ για την ευαισθησία που δείχνετε για το έργο του Συλλόγου μας και είμαστε πρόθυμοι για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία χρειαστείτε.

(Πληροφορίες: Ξενοστάθη Αγγελική, Μαρκοπούλου Γεωργία,
Αραχώβης 3 Πύργος, τηλ: 26210-81040, φαξ: 26210-24080).

Αναμένουμε την απάντησή σας, για να μπορέσουμε και με την δική σας συνεργασία να συνεχίσουμε το δύσκολο έργο μας.
Με εκτίμηση
«Το Χαμόγελο του Παιδιού»

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Δήλωση Δημήτρη Δράκου για την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας


Με αφορμή την καθιέρωση της σημερινής ημέρας, ως Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Φτώχειας, ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου και επικεφαλής του συνδυασμού ΔΥΝΑΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Δημήτρης Δράκος προέβη στην ακόλουθη ανακοίνωση:

Η 17η Οκτωβρίου έχει ανακηρυχθεί σε Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, και το 2010 έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε έτος για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτό για εμάς σημαίνει ένα διαρκή αγώνα για τους συνανθρώπους μας και για την Περιφέρειά μας.
Δυστυχώς, η μέρα αυτή βρίσκει, φέτος, τη χώρα μας σε πορεία αυξανόμενης φτώχειας. Χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να περικόπτονται. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, η μία μετά την άλλη. Το αγροτικό εισόδημα εξανεμίζεται. Η ακρίβεια γνωρίζει τη μεγαλύτερη έξαρση των τελευταίων χρόνων. Η ανεργία- η πιο σοβαρή αιτία για τη φτώχεια- εκτινάσσεται στα ύψη, κάτι που τον τελευταίο χρόνο έχει καταγραφεί με τον πλέον έντονο τρόπο και στην Πελοπόννησο.
Αποδεικνύεται, τελικά, ότι η πολιτική του Μνημονίου, στην οποία έσυρε η κυβέρνηση τη χώρα, είναι πολιτική αυξανόμενης φτώχειας, γενικευμένης κοινωνικής κατάθλιψης και κτυπήματος του κοινωνικού κράτους.
Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς αντιπροτείνουμε συγκροτημένο και ρεαλιστικό σχέδιο, για την ταχύτερη δυνατή έξοδο από την κρίση. Προτείνουμε για την Περιφέρεια Πελοποννήσου ένα σχέδιο Ανάπτυξης και Ελπίδας, που ανταποκρίνεται στο μήνυμα της σημερινής ημέρας, στις πραγματικές δυνατότητες του τόπου μας και στις ανάγκες της Κοινωνίας μας.
Ιδιαίτερα εμείς οι άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης έχουμε την υποχρέωση και το καθήκον να συμβάλουμε ουσιαστικά και να πρωτοπορήσουμε στον αγώνα αυτόν κατά της φτώχειας, αναδεικνύοντας τον κοινωνικό ρόλο και προσανατολισμό της Αυτοδιοίκησης, αναλαμβάνοντας άμεσα δράση κοινωνικής αρωγής και στήριξης, αλλά και στοχευμένες μακροπρόθεσμες αναπτυξιακές δράσεις για την αναγέννηση του τόπου μας, και την ενίσχυση του λαού μας.

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

«Όταν κινδυνεύουν τα παιδιά» - Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος


Οργανωμένη εθελοντική δράση:
Η περίπτωση της Καλαμάτας
Η παρουσίαση της τοπικής ομάδας στήριξης

Παιδικών Χωριών SOS στο πλαίσιο του Επιστημονικού συμποσίου:
«Όταν κινδυνεύουν τα παιδιά»
Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος
15 &16 Οκτώβρη 2010
Αθήνα


Η εισήγηση της κοινωνιολόγου,Κας Αγγελικής Ρουμελιώτου

Η δική μας αποστολή είναι να σας ταξιδέψουμε στο κάτω μέρος της Πελοποννήσου, για να αναζητήσουμε μαζί τη σημερινή διάσταση της αριστοτελικής τοποθέτησης, περί ουσιαστικής πολιτισμικής προαγωγής, μέσα από την απόκτηση συνειδητότητας της ευθύνης μας ως πολίτες.
Μάλλον συμφωνούμε όλοι ότι, ένας δυναμικός τρόπος κοινωνικής συμμετοχής και παρέμβασης των πολιτών , με στόχο την εξέλιξη της κοινωνίας σύμφωνα με αρχές ισότητας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης είναι ο εθελοντισμός. Εθελοντισμός είναι η πρόθυμη δέσμευση ενός ατόμου να εργαστεί χωρίς αμοιβή για ένα καθορισμένο ή αόριστο χρονικό διάστημα για τους σκοπούς μιας ομάδας, οργάνωσης ή το γενικό καλό της κοινωνίας προσφέροντας χρόνο, ενέργεια, γνώσεις ή δεξιότητες , χωρίς αμοιβή.
Πάμε να δούμε ένα μοντέλο εθελοντικής δραστηριοποίησης, με ένα και μόνο στόχο: Τον προβληματισμό, το θετικό προβληματισμό που ανατρέπει ή επιβεβαιώνει τις απόψεις. Τροφή σκέψης, μέσα από την οποία χτίζεται καθημερινά το οικοδόμημα του ανθρώπινου ιδεώδους, που όλοι σήμερα μοιραζόμαστε εδώ.
Πάμε λοιπόν πολύ πίσω χρονικά, στην εποχή που οι περισσότεροι από μας , γνωρίσαμε την Καλαμάτα.
1986. Σεισμοί. Τραγικότητα και απελπισία. Μέσα από τα ερείπια όμως αναγεννιέται η ελπίδα. Απόδειξη ; Εκεί, στα ερείπια και τα μικρά πηγαδάκια συζητήσεων για την αποκατάσταση των κοινωνικών συνεπειών, η Καλαμάτα γνωρίζει τα Παιδικά χωριά SOS Ελλάδος, μέσα από το πρόσωπο της Μοίρας Μαυροπούλου , που ως εκπρόσωπος τότε του Υπουργείου Υγείας βρίσκεται στη Μεσσηνία.
Μια ομάδα - άτυπη, φτιάχνεται στην Καλαμάτα για τη στήριξη του έργου SOS.
Μέσα σε μια πολύπλοκη κοινωνία που αξιολογείται, ως προς τον πολιτισμό της, μέσα από το επίπεδο κοινωνικής φροντίδας ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων , το να επιλέγεις να στηρίξεις το έργο SOS , μόνο τυχαίο δεν είναι.
Καθόλου τυχαίο, αν σκεφτείς ότι μια ομάδα στήριξης SOS , έχει συνειδητοποιημένη άποψη ότι τα Παιδικά Χωριά SOS αντιμετωπίζουν με απόλυτη επιστημονική και επαγγελματική σοβαρότητα το παιδί που βιώνει καταστάσεις κινδύνου, την οικογένεια του και το περιβάλλον του. Σύστημα παιδοκεντρικό, με σαφώς διατυπωμένη όμως -κατά εμάς- τη θεώρηση του παιδιού, ως μέρος ενός ευρύτερου οικογενειακού και κοινωνικού συνόλου, μέσα στο οποίο αναπτύσσεται.
Μια ομάδα στήριξης δεν έχει παρά να διακρίνει τον απόλυτο σεβασμό που διδάσκουν τα SOS για τα δικαιώματα του παιδιού. Έννοιες παιδικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας που για το ευρύτερο κράτος πρόνοιας φαντάζουν ως θεωρία, στα SOS είναι αυταπόδεικτες , δεν παζαρεύονται.
Δεν παζαρεύεται ο σεβασμός στη μοναδικότητα του παιδιού.
Δεν γίνονται εκπτώσεις στην ποιοτική παροχή υπηρεσιών. Και ο στόχος είναι ένας : Η φροντίδα ενός παιδιού με συναίσθηση των πραγματικών αναγκών που θα οδηγήσουν στην ενίσχυση της αυτοεικόνας και της αυτοπεποίθησης του παιδιού. Αυτή θα αποτελέσει άλλωστε και το θεμέλιο λίθο για την προσαρμογή του μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο , την ισότιμη ένταξη του σ΄ αυτό αλλά και τη δυνατότητα θετικής συναλλαγής με το περιβάλλον. Εδώ εισάγεται , όπως θα προσέξετε , και η έννοια της πρόληψης ευρύτερων κοινωνικών δυσπραγιών, που προλαμβάνονται μέσα από την πολυεπίπεδη φροντίδα κοινωνικά αποκλεισμένων οικογενειών.
Μια ομάδα λοιπόν όπως της Καλαμάτας , δεν είναι μια διαφυγή κάποιων φιλάνθρωπων ατόμων που αναζητούν τρόπους να γεμίσουν τον άδειο τους χρόνο, αρεσκόμενοι σε πράξεις αγαθοεργίας. Είναι μια συνειδητή και στοχευμένη απόφαση.
Φτάνοντας στο 2010 , η αρχικά άτυπη ομάδα έχει αποκτήσει μια πιο σταθερή και διευρυμένη μορφή.
Εθελοντικός πυρήνας επταμελούς επιτροπής, για την οποία ορίστηκαν οι προϋποθέσεις προστασίας της λειτουργίας της:
1η προϋπόθεση: να αποτελείται από ανθρώπους διαφορετικής επαγγελματικής κατεύθυνσης με στόχο την ποικιλότητα, την πολυμορφία, τη δημιουργική διαφορετική θεώρηση. Έχουμε λοιπόν συμμετοχή κοινωνικού λειτουργού, επιμελήτριας ανηλίκων, παιδαγωγού και νομικού.
2η προϋπόθεση: να δοθούν ρόλοι και τομείς υπευθυνότητας με στόχο τη συγκεκριμενοποίηση του πλαισίου ευθύνης.
Και τέλος, 3η προϋπόθεση: να έχουν σταθερή και άμεση συνεργασία και υποστήριξη από τα επαγγελματικά στελέχη των SOS που θέτουν τους κατευθυντήριους άξονες, μεταφέρουν την τεχνογνωσία και φροντίζουν ώστε όλες οι δράσεις να χαρακτηρίζονται από τις βασικές αρχές και αξίες των Παιδικών Χωριών SOS.
Οι στόχοι μας :
• Η ανάπτυξη δράσεων για την οικονομική υποστήριξη του έργου των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος.
• η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας για το έργο των Παιδικών Χωριών και για θέματα που αφορούν το παιδί και την οικογένεια
• η πολύπλευρη στήριξη του παιδιού και της οικογένειας
Βέβαια, η εθελοντική δραστηριοποίηση δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επαγγελματική δραστηριότητα των στελεχών ενός φορέα. Ο εθελοντής στηρίζει το επαγγελματικό έργο αλλά δεν υποκαθιστά . Αυτή είναι μια από τις βασικές αρχές που υπηρετούν τα SOS, μέσα από βαθειά συναίσθηση της σοβαρότητας του ρόλου τους απέναντι στο παιδί αλλά και μια από τις αρχές που διαφοροποιεί αυτό το Σωματείο, ως προς τη φιλοσοφία του και τον τρόπο ανάπτυξης του έργου του.
Μια πολύ ευχάριστη εξέλιξη, για την ομάδα της Καλαμάτας, ήταν ότι μέσα από το πέρασμα του χρόνου, συσπειρώθηκαν γύρω από το βασικό εθελοντικό πυρήνα, άνθρωποι και φορείς που διέκριναν τη σοβαρότητα του σκοπού.
. Το αποτέλεσμα ήταν :
Τέσσερις διαφορετικές ταχύτητες εθελοντικής δράσης:
Χορηγοί: Αθέατοι ή μη, φίλοι που στηρίζουν το έργο . Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι η προσφορά στην πόλη της Καλαμάτας είναι συγκινητική. Δήμος, Νομαρχία, επιχειρήσεις αλλά και απλοί πολίτες έχουν σταθεί δίπλα μας σε όλες μας τις εκδηλώσεις και δράσεις υποβοηθώντας άμεσα ή έμμεσα το μηχανισμό στήριξης των SOS. Μια μεγάλη χορηγία ήταν και ο λόγος που έγινε αφορμή σχεδιασμού και έμπνευσης του Κέντρου στήριξης παιδιού και οικογένειας, που πλέον υπάρχει και στην Καλαμάτα.
Συνεργάτες φορείς: Ένας οργανισμός εθελοντικός είναι δυναμικός και σε διαρκή αλληλεξάρτηση με το ευρύτερο περιβάλλον. Με γνώμονα την πεποίθησή μας ότι, κανείς δεν περισσεύει και ότι κανείς δεν πορεύεται μόνος και από μακριά, χαρτογραφήσαμε την περιοχή δημιουργώντας μια κατάλληλη βάση δεδομένων και πηγών βοηθείας. Βάση διαρκώς εξελισσόμενη, ανατροφοδοτούμενη, που θα ήταν το βασικό μας εργαλείο κοινωνικού σχεδιασμού και οργάνωσης. Πολύ θετικό εργαλείο στα χέρια μας η διαπίστωση της τάσης των κατοίκων της περιοχής να συνάπτουν συλλογικά όργανα και να τολμούν να μπαίνουν σε συνεργατικές δράσεις. Η ομάδα στήριξης πέτυχε εξαιρετικές συνεργασίες με τους αυτοδιοικητικούς φορείς , με τους κοινωνικούς φορείς, με την εκκλησία, με σωματεία και συλλόγους, με πολιτιστικούς φορείς και με τα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης. Καθοριστική η συμβολή τους. Απίστευτη η στήριξη όλων.
Φίλοι SOS: Οι υποστηρικτές μεμονωμένων δράσεων . Εμείς στην Καλαμάτα δεν φοβόμαστε για το πώς θα διανεμηθούν οι προσκλήσεις μας στις εκδηλώσεις μας, πώς θα διοχετευτεί η πληροφορία των διοργανώσεων μας ή ποιοί θα αναλάβουν την προώθηση των καρτών μας ή των αφισών μας . Και δε φοβόμαστε, ΓΙΑΤΙ έχουμε τους φίλους SOS. Για μας όλο αυτό μεταφράζεται σε έμπρακτη μορφή κοινωνικής συμμετοχής , καθόλου άμεση, καθόλου εύκολη στην αρχή ,αλλά εξαιρετικά αναπτυσσόμενη μέσα από τις κατάλληλες προϋποθέσεις .
Εθελοντές SOS. Παιδαγωγοί που αναλαμβάνουν το σχεδιασμό και την ανάπτυξη ανοικτών κοινοτικών προγραμμάτων ευαισθητοποίησης. Εθελοντές που στηρίζουν τη γραμματεία μας, όταν παραστεί ανάγκη. Εθελοντές που αναλαμβάνουν τα bazaar .
Και φυσικά το μεγάλο μας κεφάλαιο. Δάσκαλοι που στηρίζουν εκπαιδευτικά και κοινωνικά, δεκαπέντε(15) παιδιά οικογενειών που ζουν σε συνθήκες κοινωνικοοικονομικού αποκλεισμού. Αυτό το έργο συνεχίζει σήμερα μέσα από το Κέντρο στήριξης σε πιο οργανωμένη μορφή , με περισσότερες δυνατότητες και με ένα ολόκληρο σύστημα επιστημονικής υποστήριξης που συνδυάζει την επαγγελματική και εθελοντική δράση.
Τεράστια δύναμη που γιγαντώνεται μέσα από αναπτυσσόμενη αμοιβαιότητα και μέσα από την αναγνώριση της εγκυρότητας του ίδιου του έργου.
Μια πτυχή που μας προβλημάτισε εξ αρχής, ήταν ο κίνδυνος της εξουθένωσης των εθελοντών μας και της κόπωσής τους . Η προσέλκυση , η εκπαίδευση, η ευαισθητοποίηση , η αξιοποίηση των εθελοντών μας μπορούσε να σχεδιαστεί και να μετρηθεί. Μπορούσε να αξιολογηθεί . Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει η απειλή μιας εξάντλησης , άρα και εγκατάλειψης του έργου; Ποιός φροντίζει το φροντιστή , έλεγε πολύ χαρακτηριστικά στις διαλέξεις της η Κα Δοξιάδη. Η δυσκολία έγκειται στο ότι οι προσωπικές αντοχές , δυνατότητες, επιθυμίες, δυσκολίες του καθενός ορίζουν και το πλαίσιο δραστηριοποίησής του. Και ο σχεδιασμός των μηχανισμών πρόληψης αυτής της εξουθένωσης έπρεπε να εμπεριέχει την προσωπική σκιαγράφηση του καθενός και την ανάπτυξη αντίστοιχης σχέσης . Το αποτέλεσμα ήταν να θεσμοθετηθεί σειρά δραστηριοτήτων και προγραμμάτων ακριβώς για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Ένα άλλο κεφάλαιο, στο οποίο δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα, ήταν η προσέλκυση του κοινωνικού ενδιαφέροντος προς το έργο SOS, μέσω της δραστηριότητας της ομάδας. Έπρεπε να γίνει ένα δυναμικό κοινωνικό άνοιγμα. Με ανοικτές πόρτες, βρίσκεις φίλους. Αυτή θα ήταν η φιλοσοφία μας.
Τρίπτυχα ενημερωτικά, συναντήσεις με έμμεσο στόχο την ενημέρωση για το έργο SOS, παιδικά πάρτι που έφερναν κοντά μας το παιδί και την οικογένεια, επισκέψεις σε πρόσωπα κλειδιά όπως οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες και οι εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων, θεατρικά έργα αφιερωμένα στο έργο μας, θεσμοθέτηση ημερίδων και σεμιναρίων, συμμετοχές σε δραστηριότητες άλλων εθελοντικών ή κοινωνικών φορέων , προγράμματα ευαισθητοποίησης που αναπτύσσονταν σε πλατείες , σε παιδικούς σταθμούς ή με παρουσίαση στα ΜΜΕ, αφιερώματα στο παιδί και την οικογένεια, συνεργασίες με σχολεία, ηλεκτρονική σελίδα facebook ,bazaar και παρουσίαση του έργου όπου ήταν δυνατόν .
Η σημαντικότερη ίσως εξέλιξη του έργου SOS στην Καλαμάτα επετεύχθη με το Κέντρο στήριξης παιδιού και οικογένειας που βρίσκεται στην οδό Β. Αμαλίας 13 .
Κυρίες και κύριοι
Η ομαδική υπόσταση είναι σπουδαία, σε σχέση με την επίτευξη των στόχων. “Δεν είναι τυχαίο το ότι είμαστε ομάδα και όχι μεμονωμένα άτομα στήριξης.
Ωστόσο, ξέρουμε ότι διάγουμε μια εποχή έντονων κοινωνικοοικονομικών αλλαγών. Κανείς δε θα βγει απ΄ αυτήν αλώβητος. Κοινωνικές εξελίξεις διαδραματίζονται, επηρεάζοντας την εξέλιξη των ανθρωπιστικών αναγκών, των κοινωνικών δομών, των υπηρεσιών , των δράσεων. Αλληλοτροφοδοτούμενο σύστημα. Αναπροσαρμόζουμε στόχους και τρόπους, διδασκόμενοι από άλλους και διδάσκοντας συνειδητά ή ασυνείδητα άλλους. Περισσότερο από ποτέ ορίζεται η αναγκαιότητα της αναπροσαρμογής του υφισταμένου πλαισίου κοινωνικής φροντίδας. Δεν μπορεί να συνεχίσει ως μορφή νησίδων παροχών μέσα σε ωκεανούς ανυπαρξίας υποδομών . Χρειαζόμαστε υποδομές όπως τα Παιδικά χωριά SOS , σταθερά υποστηριζόμενα από εθελοντές και τις τοπικές κοινωνίες , κυρίως όμως από τον κρατικό μηχανισμό. Για να μπορούμε να συνεχίζουμε . Έτσι αποκτά και το πραγματικό της νόημα η ρήση : «Κανείς μόνος του και κανείς από μακριά».

Τα συμπεράσματα του Επιστ. Συμποσίου των Παιδικών Χωριών SOS
Ελλάδος «Όταν κινδυνεύουν τα παιδιά» , που πραγματοποιήθηκε στις
15 &16 Οκτώβρη 2010 στην Αθήνα
Το συμπόσιο ήταν αφιερωμένο στον καθηγητή Κωνσταντίνο Σέκερη, του οποίου η ζωή -όπως είπαν οι ομιλητές- ήταν συνυφασμένη με υψηλό επίπεδο παιδείας, βαθύ αίσθημα ανθρωπισμού, ευγένεια, ηρεμία, ανεξικακία, μακροθυμία, ανιδιοτέλεια και αγάπη για τα παιδιά και τους νέους. Η εικοσαετής προσφορά του στα Παιδικά Χωριά ΣΟΣ άφησε τις πιο συγκινητικές αναμνήσεις και ένα μεγάλο αίσθημα απώλειας.
Την έναρξη του Συμποσίου τίμησε με την παρουσία της η ψυχολόγος Μαίη Παπούλια, σύζυγος του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος είχε προσφέρει και την αιγίδα του.
Το Συμπόσιο είχε σκοπό να αναλύσει τις περιπτώσεις κινδύνου των παιδιών και των νέων και να παρουσιάσει μοντέλα αντιμετώπισης των κινδύνων αυτών. Διακεκριμένα στελέχη της ακαδημαϊκής κοινότητας (βλέπετε και το πρόγραμμα) αλλά και επαγγελματίες της ψυχικής υγείας παρουσίασαν ερευνητικά δεδομένα και ενδιαφέρουσες προτάσεις.
Τα παιδιά κινδυνεύουν από την ανέχεια, τη στέρηση, (υλική και συναισθηματική), το κακό σύστημα παιδείας, υγείας, πρόνοιας και δικαιοσύνης, αλλά και από την άποψη ότι «η πολιτική γίνεται για τα χρήματα και όχι τα χρήματα για την πολιτική». Εν τέλει «τα παιδιά κινδυνεύουν όταν οι θεσμοί προστασίας τους χάνουν την ανθρωπιά τους», είπε ο Γρηγόρης Αμπατζόγλου, Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής στο Α.Π.Θ.
Σε εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο βρίσκονται τα παιδιά σε ιδρύματα και μάλιστα εκείνα που είναι άτομα με αναπηρία. Στην Ελλάδα λειτουργεί ένα σύστημα κλειστής περίθαλψης, στο οποίο καταργείται κάθε έννοια αξιοπρέπειας, τόνισε ο Χάρης Ασημόπουλος επίκουρος καθηγητής στο ΤΕΙ Αθήνας. Από τα 6.000 άτομα που ζουν σε ιδρύματα, το 30% είναι παιδιά και νέοι, οι οποίοι στερούνται εκπαίδευσης και βιώνουν επώδυνες εμπειρίες ζωής (καθήλωση, δέσιμο, φαρμακευτική καταστολή, απουσία ψυχαγωγίας, μοναξιά). Το προσωπικό δεν είναι επαρκές και δεν έχει την απαραίτητη ειδική εκπαίδευση, ενώ οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη της Διεθνούς Σύμβασης Δικαιωμάτων του παιδιού.
Είναι λοιπόν ανάγκη να κλείσουν τα ιδρύματα αυτά και να λειτουργήσουν μονάδες στο πλαίσιο της Κοινότητας, όπως τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας, προγράμματα διάγνωσης και θεραπείας, προστατευμένα διαμερίσματα και χώροι εργασίας, λέσχες, κέντρα ημέρας, ξενώνες κλπ. Οι μονάδες αυτές πρέπει να αποβλέπουν στην πρόληψη και να εργάζονται με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια.
Απαραίτητη είναι και η συνεργασία σχολείων, μονάδων Υγείας και μονάδων Δικαιοσύνης, είπε ο αναπληρωτής Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής, Επιστημονικός υπεύθυνος ΕΨΥΠΕ, Ιωάννης Τσιάντης και πρόσθεσε ότι χρειάζεται ένα ισχυρό κίνημα από τη κοινότητα που θα πείσει τους πολιτικούς να λάβουν μέτρα και αποφάσεις για την εξωιδρυματική προστασία των παιδιών.
Τη χαμηλή θεατότητα της βρεφικής και νηπιακής ηλικίας επεσήμανε η κυρία Ελένη Αγάθωνος, διδάκτωρ ψυχολογίας, εμπειρογνώμων παιδικής προστασίας. Μαζί με τον ψυχολόγο Αντρέα Μποζώνη, παρουσίασαν το έργο του ξενώνα ΣΟΣ ΕΛΙΖΑ που στον ενάμιση χρόνο λειτουργίας του έχει περιθάλψει 13 παιδιά κάτω των πέντε ετών.
Η έμφυτη τάση των εφήβων για επιθετική συμπεριφορά μπορεί να εξελιχθεί σε εγκατεστημένη παραβατικότητα όταν και άλλοι παράγοντες συνδράμουν, είπε ο παιδοψυχίατρος-ψυχαναλυτής Χρήστος Ζερβής. Ο Ξενώνας Εφήβων των Παιδικών Χωριών ΣΟΣ Ελλάδος στο Χαλάνδρι προσέφερε σημαντικό έργο επί δύο χρόνια, εξασφαλίζοντας ένα πιο ευνοηκό μέλλον για οχτώ εφήβους που είχαν εισαχθεί σε αυτόν, μετά από εκδηλώσεις εναντιωματικής συμπεριφοράς, αλλά έκλεισε για οικονομικούς λόγους.
7,4 % των αγοριών και 3,2% των κοριτσιών παρουσιάζουν διαταραχή διαγωγής με μικρές ή μεγάλες πράξεις βίας, η οποία κατά κύριο λόγο οφείλεται σε βιώματα επιθετικότητας που λειτουργούν αθροιστικά. Το διαζύγιο, οι μη ικανοποιητικές σχέσεις, χαμηλές σχολικές επιδόσεις και το κακό εργασιακό περιβάλλον μπορεί να αποτελέσουν προγνωστικούς παράγοντες για εκδήλωση επιθετικότητας. Το 25-40% των παιδιών με διαταραχή διαγωγής θα αναπτύξουν αντικοινωνικότητα ως ενήλικοι. Όπως έχει διαπιστωθεί -είπε ο επίκουρος καθηγητής παιδοψυχιατρικής Γεράσιμος Κολαΐτης τα θύματα της βίας γίνονται πιο βίαιοι ενήλικες και επιδεικνύουν σκληρότερες πράξεις από τα άτομα που δεν έχουν υπάρξει θύματα βίας.
Η κυρία Δήμητρα Μακρυνιώτη, κοινωνιολόγος και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, εστίασε στους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν από την αυξανόμενη τάση ιατρικοποίησης της παιδικής ηλικίας και την ομογενοποίησή της με τον περιορισμό της ιδιωτικότητας των παιδιών και την αύξηση των νησίδων περιορισμού όπως είναι οι μονάδες φύλαξης, τα ολοήμερα σχολεία κλπ, όπου η παρουσία των ενηλίκων δεν είναι επαρκής.
Συχνά η παρουσία των ενηλίκων αντικαθίσταται από την τηλεόραση, η οποία είναι ένας παντοδύναμος και ανώνυμος παραγωγός και πολλές φορές μοναδική πηγή πληροφόρησης για θέματα που αφορούν την ζωή μας. Όμως η καθ' έξιν τηλεθέαση με τρεις ή περισσοτερες ώρες την ημέρα είναι δυνατόν να προκαλέσει στον τηλεθεατή το «σύνδρομο του μοχθηρού κόσμου», τόνισε η καθηγήτρια ψυχολογίας Φωτεινή Τσαλίκογλου. «Μεγάλα παιδιά αλλοιώνονται από το κανάλι της είδησης και μεταφέρουν την αλλοιωμένη αντίληψη στα μικρότερα παιδιά».
Η εξάρτηση των νέων από ψυχοδραστικές ουσίες στην Ελλάδα είναι αρκετά χαμηλή, ομως από τις καταγεγραμμένες περιπτώσεις διαπιστώνεται ότι οι χρήστες έχουν αρχίσει από την ηλικία των 13,9 ετών και σε ηλικία 15-16 ετών εχουν εγκαταλείψει το σχολείο.
Η επικινδυνότητα είναι μια δύσκολη έννοια. Ο Έλληνας ποινικός δικαστής την έχει συμπεριλάβει εμπειρικά στον ποινικό κώδικα και την έχει προσαρμόσει στις συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας. Τη λαμβάνει υπόψη του και για την επιμέτρηση της ποινής αλλα και για τον προσδιορισμό της εγκληματικής συμεριφοράς. Η εγκληματολόγος Πάρη Ζαγούρα υποστήριξε ότι παρά την ύπαρξη ενισχυμένου νομικού οπλοστασίου, δεν χρειάζεται η δικαιοσύνη να εμπλέκεται, ή έστω να εμπλέκεται επιλεκτικά στο σύστημα πορστασίας ανήλικων θυμάτων και θυτών.
«Σε πολλές περιπτώσεις φαινομενικής νομιμότητας κρύβεται βαριά παρανομία», υπογράμμισε ο Συνήγορος του Παιδιού Γιώργος Μόσχος. Η παρουσία των παιδιών ως μάρτυρες στα Δικαστήρια, η μεγάλη αυστηρότητα στο Σχολείο και το bulling είναι μερικές από αυτές από τις περιπτώσεις.
Στις μέρες μας καθίσταται εξόχως αναγκαίο να συλλάβουμε την ιδέα της επένδυσης και της πρόληψης των κινδύνων της παιδικής ηλικίας, γιατί είναι φτηνότερη από την αντιμετώπιση, αλλά επίσης να αξιοποίησουμε τις δυνάμεις της κοινωνίας, πρόσθεσε ο κύριος Μόσχος.
Η επένδυση στην παιδική ηλικία είναι εξαιρετικά περιορισμένη στην πατρίδα μας. Οι ανάγκες των παιδιών δεν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα οικονομικής σταθερότητας, είπε ο κύριος Γαβριήλ Αμίτσης, νομικός και Επίκουρος Καθηγητής Δικαίου Κοιν. Ασφάλειας ΤΕΙ Αθήνων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ωστόσο έχει συντάξει πρόγραμμα στρατηγικής που μπορούν να υιοθετήσουν τα κράτη μέλη της. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση ως προς την παιδική φτώχεια, με ποσοστό 22%, μετά τη Ρουμανία 32%, τη Βουλγαρία 30% και την Ιταλία 26%, όταν ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς τη παιδική φτώχεια είναι 19%.
Η συμβολή των εθελοντών αποδεικνύεται καίριας σημασίας στις μέρες μας. Οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες μπορούν να συμβάλουν ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος στιγματισμού και επιπολλασμού των προβλημάτων στην κοινωνία.
Ένα άριστο πρότυπο συνεργασίας εθελοντών με επαγγελματίες είναι το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας της Καλαμάτας.
Στο πεδίο της θεραπείας διαπιστώνεται ότι η τέχνη δίνει την ευκαιρία για έκφραση, εκτόνωση, κινητοποίηση και συμμετοχή. «Παίζοντας το παιδί και ο ενήλικας διατηρεί τον εαυτό του», υπογράμμισε η παιδοψυχίατρος Αλίκη Γρηγοριάδου.
Το Παιδικό Χωριό ΣΟΣ αναδεικνύεται σε μοναδικό και ολοκληρωμένο μοντέλο προστασίας των παιδιών, βασιζόμενο στις αρχές «μητέρα, αδέρφια, σπίτι, χωριό». Είναι ένας θεσμός που στα 60 χρόνια λειτουργίας του κατάφερε να εξαπλωθεί σε 162 χώρες και μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει προσφέρει τη μητρική αγκαλιά σε περισσότερα από 70.000 παιδιά, ενώ έχει υποστηρίξει περισσότερα από 220.000 παιδιά για να ζήσουν στη δική τους βιολογική οικογένεια.
Στόχος όμως του θεσμού είναι ως το 2016 να έχει προσφέρει υποστήριξη σε 1.000.000 παιδιά.
Στην Ελλάδα λειτουργούν, τρία Παιδικά Χωριά ΣΟΣ (Βάρης, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης), δύο Στέγες Νέων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), τρία Κέντρα Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας (Αθήνα, Αλεανδρούπολη, Καλαμάτα), ο Ξενώνας ΣΟΣ ΕΛΙΖΑ (για παιδιά κάτω των 5 ετών) στο Μαρούσι, δύο Ξενώνες Κακοποιημένων Παιδιών (Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη), ένα Κέντρο Ημέρας για ΑΜΕΑ στην Αλεξανδρούπολη.
Την αυθεντικότερη εικόνα για το έργο που γίνεται στο παιδικό χωριό ΣΟΣ την έδωσε ο νεαρός Κώστας, πρώην μέλος μιας ΣΟΣ οικογένειας, ο οποίος έιπε ότι βρήκε εκεί γαλήνη, παιδιά να παίζει, μητρική αγάπη. Έφυγε ώριμος, προετοιμασμένος με εφόδια συναισθηματικά, πνευματικά, υλικά, και είναι τώρα αισιόδοξος, σιγουρος για τον εαυτό του, αυτάρκης και περιζήτητος επαγγελματίας, ικανός να ισορροπήσει και αντιμετωπίσει τη ζωή. Θυμάται με σεβασμό τη ζωή του στο χωριό και δηλώνει ότι δεν κόβει τις επαφές του με αυτό και κυρίως με τη μητέρα ΣΟΣ με την οποία επικοινωνεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και την επισκέπτεται στις διακοπές.
Η τοπική ομάδα στήριξης Παιδικών Χωριών SOS

''ΝΕΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ'' - ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΟΥΛΗΣ:Μήνυμα του υπ. περιφ/κού Συμβούλου,Θόδωρου Σταυριανόπουλου

«Θεωρώ ότι στην ζωή σας κάποιες στιγμές αισθανθήκατε την ανάγκη στήριξης από κάποιους ανθρώπους που πιστέψατε ότι μπορούσαν να σας την προσφέρουν.
Κάποιοι από αυτούς το έπραξαν. Κάποιοι άλλοι όχι. Η ζωή προς στιγμήν μπορεί να έκανε στάση. Το ταξίδι όμως της ζωής συνεχίστηκε.
Αναπολώντας το παρελθόν μας, γυρνώντας το χρόνο πίσω δημιουργείται μια παλίρροια συναισθημάτων που μας δίνει κουράγιο και συνεχίζουμε.Όλοι μας ζούμε το παρόν μέσα από το παρελθόν. Αυτή η σχέση προσδιορίζει το αύριο».
Φίλες και φίλοι
Η φύση πολύ απλόχερα προίκισε τον τόπο μας με καταπληκτική φυσική ομορφιά. Συνδυάζει βουνό, θάλασσα, πολιτισμό. Όλα αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις της ανθρώπινης και της πολλά τουριστικά υποσχόμενης περιοχής.
Ζω σε αυτόν το τόπο και ως ενεργός πολίτης καθημερινά αντιμετωπίζω τις αγωνίες και τους προβληματισμούς αυτής της κοινωνίας. Πολλές φορές με κουράζουν και με κάνουν να αγανακτώ πράγματα τα οποία αν και απλά δεν συμβαίνουν. Πολλές φορές η αγανάκτησή μου για αυτά που συμβαίνουν με οδηγεί στη δημοσιοποίηση ενστάσεων και προβληματισμών.
Φίλες και φίλοι
Στη ζωή μου πορεύομαι με ένα βηματισμό αξιοπρεπή, με ένα βηματισμό που εφάπτεται με την κοινωνία αξιοκρατικά. Πάντα η άποψή μου είναι ξεκάθαρη και ευδιάκριτη αψηφώντας το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος. Ποτέ δεν φοβήθηκα και δεν θα φοβηθώ να εκθέσω δημόσια την άποψή μου σε θέματα που αφορούν το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Με ήθος και αγωνιστικότητα χωρίς συμβιβασμούς και παρασκηνιακές μεθοδεύσεις θα αγωνιστώ για τη βελτίωση της καθημερινότητας.
Οι προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές αισιοδοξώ ότι δεν θα γίνουν με τη λογική των συμβιβασμών και ότι δεν θα αποτελέσουν μόνο απλή καταγραφή ψήφων.
Ευτυχώς που η ζωή μας είναι γεμάτη χρώματα. Ελπίζω ότι αυτήν τη φορά θα λάμψουν τα χρώματα και δεν θα μπούμε στη λογική του άσπρο-μαύρο.
Η εκλογική αναμέτρηση πρέπει να προσλάβει ποιοτικά χαρακτηριστικά και να αποστάξει την προοπτική κάνοντάς την, πιο διαυγή και ουσιαστική.
Αισιοδοξώ ότι μαζί μας θα συστρατευθούν όλοι αυτοί που απαιτούνται για να μας δώσουν τη δυναμική νίκης στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Για το καλό της Μεσσηνίας και της περιφέρειας Πελοποννήσου γενικότερα χρήσιμο είναι ο ψηφοφόρος να ασχοληθεί και ενημερωθεί περισσότερο για τους υποψηφίους και με σωστά αντανακλαστικά να επιλέξει από τους καλούς τους καταλληλότερους.
Με εκτίμηση ζητώ την ψήφο σας.
Θόδωρος Σταυριανόπουλος
Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος


Σύντομο βιογραφικό
Γεννήθηκα το 1958 στη Βαλύρα-Μεσσηνίας και σήμερα ζω στην Καλαμάτα. Το 1982 αποφοίτησα από το Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών. Είμαι παντρεμένος με τη Φιλόλογο Γεωργία Μαγκλάρα από το Διαβολίτσι με την οποία έχω αποκτήσει δυο κόρες την Σάφη 21 ετών 4-ετή φοιτήτρια- δασκάλα και την Χαρά 17 χρονών 1-ετή φοιτήτρια -πολιτικό μηχανικό.
Ιδρυτής-Ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου Μέσης Εκπαίδευσης «ΤΟΜΗ» Αθήνα 1984 -1993.Αναπληρωτής υπεύθυνος στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαβρύτων 1996-1998. Σήμερα Διευθυντής του Λυκείου Μελιγαλά.
Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Ιθώμης εκλεγμένος 2 φορές. Πρόεδρος αλλά και μέλος του Δ.Σ. της Α’ ΕΛΜΕ Μεσσηνίας επί σειρά ετών. Γραμματέας Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Καλαμάτας.
Υπεύθυνος Οργανωτικού , Τομέα Παιδείας και Δικτύου περιβάλλοντος της Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας.
Πρόεδρος, της Δημοτικής επιτροπής Πολιτιστικής & Τουριστικής Ανάπτυξης του Δήμου Ιθώμης, του συλλόγου Δρομέων Υγείας Μεσσηνίας, του πολιτιστικού συλλόγου Βαλύρας «ΘΑΜΥΡΙΣ», του συλλόγου Βαλυραίων Αθήνας «Αγία Τριάδα».
Έχω διατελέσει μέλος των Δ.Σ. του παραρτήματος ΚΕΠΕΨΟ Καλαμάτας, της επιτροπής παιδείας Δήμου Καλαμάτας, Δήμου Ιθώμης, Ν.Α. Μεσσηνίας, οικολογικών και εθελοντικών οργανώσεων. Έχω διατελέσει επί σειρά ετών υπεύθυνος σύνταξης της εφημερίδας « ΒΑΛΥΡΑ».
Έλαβα μέρος ως σύνεδρος στο 13ο και 14ο συνέδριο της ΟΛΜΕ και στο 8ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Έχω εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Κλειστές πόρτες…ανοιχτά παράθυρα» και έχω δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα.
Έχω συνεργασθεί με το Ενεργειακό Κέντρο Πελοποννήσου και το Ινστιτούτο Πολιτιστικής και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας.

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Η ωραιότερη μούμια του κόσμου


Posted by:Giannis Koyrabas
Την έλεγαν Ροζαλία Λομπάρντο και υπήρξε, ένα πανέμορφο κοριτσάκι, που πέθανε στα δύο μόλις χρόνια του, από αναπνευστική λοίμωξη, το 1920, στο Παλέρμο, της Σικελίας.
Στην πόλη αυτή, του Ιταλικού Νότου, συνηθιζόταν τότε η ταρίχευση των σωμάτων των νεκρών και η τοποθέτησή τους στις κατακόμβες της μονής των καπουτσίνων μοναχών, οι οποίες μέχρι και σήμερα αποτελούν ένα μακάβριο μουσείο θανάτου.
Το μικροκλίμα στην κρύπτη φρόντιζε ώστε τα πτώματα να διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση.Ο πατέρας της Ροζαλία,
ο στρατηγός Μάριο Λομπάρντο, δεν άντεχε να αποχωριστεί την κορούλα του και έπεισε τους μοναχούς της Μονής των
Καπουτσίνων στο Παλέρμο να του παραχωρήσουν μια θέση στην υπόγεια κρύπτη τους, την Catacombe dei Cappuccini. Με αυτον τον τρόπο να την επισκεφθεί και να τη δει όποτε ήθελε.Για να καταφέρει να διατηρήσει το πρόσωπό της όσο πιο όμορφο γινόταν, κάλεσε τον φημισμένο ταριχευτή Αλφρέντο Σαλάφια για βοήθεια.
Το μυστικό του καθηγητού Σαλάφια, η φθορά και η θλίψη…
Ιταλός χημικός, που είχε ανακαλύψει μία μυστική φόρμουλα, για την διατήρηση των σωμάτων μετά τον θάνατο, ο Σαλάφια ξεκίνησε ταριχεύοντας μικρά ζώα και στη συνέχεια ανθρώπους! Τελειοποιώντας την τεχνική του, κατάφερε να κάνει την μικρή Ροζαλία, ένα παιδί, που όποιος το δει, θρηνεί για αυτό σαν να «έφυγε», μόλις χθες κι ας είναι νεκρό εδώ και ενενήντα ολόκληρα χρόνια. Ίσως τελικά η φθορά, ορίζει, ακόμη και για την θλίψη, μία ημερομηνία λήξης…
Πώς ταριχεύεται η ομορφιά!
Ο ίδιος ο Σαλάφια πέθανε 13 χρόνια μετά το κοριτσάκι, και δεν άφησε πουθενά και σε κανέναν το μυστικό του χημικού μείγματος, που καταργούσε τη φθορά διαιωνίζοντας τη θλίψη. Το μυστικό του φαινόταν να είχε χαθεί για πάντα, μέχρι την ώρα που μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων ανακάλυψε και ένα χειρόγραφο από την κληρονομιά του με τίτλο «New special method for the preservation of the entire human cadaver in the state of permanent freshness».
Σε αυτό, ο ταριχευτής εξηγούσε λεπτομερώς τη συνταγή του υγρού που περιέχυσε στις αρτηρίες της Ροσαλία: μια ποσότητα γλυκερίνης, μια ποσότητα φορμαλδεϋδης ενώ μια τρίτη ποσότητα αφορούσε ένα διάλυμα αλκοόλης με σαλυκιλικό οξύ. Οπως εξήγησαν οι επιστήμονες, τίποτε ασυνήθιστο δεν υπήρχε στην φόρμουλα του Σαλάφια, αφού έμοιαζε με εκείνη των άλλων ταριχευτών! Και το ερώτημα, παρέμεινε αναπάντητο: πώς ταριχεύεται η ομορφιά;
Ακόμη και σήμερα, μοιάζει σαν να κοιμάται!
Όσοι επισκέπτονται το Παλέρμο, συρρέουν στη μονή των καπουτσίνων, για να τρομάξουν και να φιλοσοφήσουν με το εφήμερο τις ζωής στις ανατριχιαστικές κατακόμβες. Όμως όλοι φεύγουν βουρκωμένοι και συγκλονισμένοι, από την συνάντησή τους με την μικρούλα. Την bambina ωραία κοιμωμένη του Παλέρμου, το τελειότερα ταριχευμένο κορμάκι όλων των εποχών, αλλά και εκείνο το βλέμμα, το κλειστό πεισμωμένο βλέμμα, που μοιάζει κόντρα στον θάνατο, να ονειρεύεται ακόμα στον αιώνιο ύπνο του…
Το κοριτσάκι μέσα στο γυάλινο μικροσκοπικό φέρετρο, θυμίζει τις κούκλες, που μαγνητίζουν τα παιδικά βλέμματα. Το δικό της βλέμμα, σφραγισμένο για πάντα, μοιάζει θυμωμένο, μπροστά στο αμείλικτο του θανάτου και συγκινεί…Συγκινεί απίστευτα… Η «κούκλα» ήταν κάποτε ζωντανή και έμελε να γίνει η ωραιότερη μούμια του κόσμου.
Η άτυχη Ροζαλία και η «αλυσίδα» της καλοτυχίας…
Κόντρα στον θάνατο, οι λάτρεις της μικρούλας ανά τον κόσμο, την έχουν κάνει γούρι τους και για να μην ξεχαστεί, έπλεξαν γύρω της, μια από τις λεγόμενες «αλυσίδες μηνυμάτων». Αν μάθεις για την Ροζαλία, λένε, πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσεις και σε άλλους γι’ αυτήν, εξασφαλίζοντας έτσι την καλοτυχία! Σειρά σας, τώρα…

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

“Η Καλαμάτα ως μοντέλο οργανωμένης εθελοντικής δράσης»


Επιστημονικό συμπόσιο των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος

Της Κοινωνιολόγου:Αγγελικής Ρουμελιώτου
Η οργανωμένη εθελοντική δράση της Μεσσηνίας για την υποστήριξη του έργου των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος, θα παρουσιαστεί στο επιστημονικό συμπόσιο: «Όταν κινδυνεύουν τα παιδιά» που διοργανώνεται από τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος, στη μνήμη ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ε. ΣΕΚΕΡΗ ,ομ. Καθηγητή Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρο των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος. Το συμπόσιο αυτό τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Καρόλου Παπούλια και θα θα λάβει χώρα
το διήμερο 15 και 16 Οκτώβρη, στο Αμφιθέατρο του Μεγάρου Θ. Καρατζά της Εθνικής Τράπεζας, που βρίσκεται στην οδό Αιόλου 82-84, στο κέντρο της Αθήνας. Η είσοδος είναι ελεύθερη αρκεί να έχει προηγηθεί αίτηση συμμετοχής που μπορεί να προμηθευτεί κάθε ενδιαφερόμενος, αφού επικοινωνήσει με τα γραφεία SOS στην Καλαμάτα στο τηλ. 2721098660 ή επισκεφτεί την ιστοσελίδα των Παιδικών Χωριών http://www.sos-villages.gr/ . Οι αιτήσεις συμμετοχής θα πρέπει να αποσταλούν μέχρι τις 8/10/10.
Ειδικότερα, για την περίπτωση της Καλαμάτας ,Η Αγγελική Ρουμελιώτου- μέλος της τοπικής ομάδας στήριξης SOS, θα παρουσιάσει την πιλοτική δράση που ξεκίνησε από μια πρωτοβουλία υποστήριξης του έργου SOS και κατέληξε σε οργανωμένη εθελοντική δράση αλλά και σχεδιασμό-υποβολή ολοκληρωμένης πρότασης για τη λειτουργία Κέντρου Στήριξης Παιδιού και οικογένειας SOS στην Καλαμάτα. Σημαντική έμφαση θα δοθεί στο μεγάλο κεφάλαιο που είναι το πρόγραμμα κοινωνικής και εκπαιδευτικής υποστήριξης παιδιών από οικογένειες που βρίσκονται σε κρίση, όπως αυτό υλοποιείται στο πλαίσιο της δραστηριότητας της τοπικής ομάδας στήριξης και της συμβολής των εθελοντών ενώ η παρουσίαση θα δώσει έμφαση και στην εμπιστοσύνη της τοπικής κοινωνίας προς το έργο SOS, που εκφράστηκε μέσα από τη θερμή υποστήριξη όλων των προγραμμάτων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.

Το πρόγραμμα του συμποσίου :
Παρασκευή 15/10/2010
09.00 - 09.30 Εγγραφές

09:30 - 11:00 Εναρκτήρια συνεδρία

Πρόεδρος: Εύη Πρωτόπαπα, Φαρμακοποιός,
Καθηγήτρια Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας
και Πρόνοιας Τμήμα Κοσμητολογίας ΤΕΙ Αθηνών

Χαιρετισμοί
- Μαίη Παπούλια, Ψυχολόγος
- Ανδρέας Λοβέρδος Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης*
- Γιώργος Μόσχος, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού
-Thomas Bauer, Εκπρόσωπος του SOS KINDERDORF INTERNATIONAL
- Δημήτρης Βάττης, Πρόεδρος Δ.Σ. των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος

“Η φυσιογνωμία του Κωνσταντίνου Σέκερη”
Ομιλίες
- Γεώργιος Μποζώνης, Πρόεδρος Ομοτίμων Καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών
- Δημήτρης Βλαστός, Πρόεδρος του Ιδρύματος Μποδοσάκη
- Κώστας Γεωργουσόπουλος, Φιλόλογος, Κριτικός Θεάτρου
«Ο Αναγεννησιακός Άνθρωπος»
* Αναμένεται επιβεβαίωση

11:00 - 11:45 1η Συνεδρία
“Παιδικά Χωριά SOS: Η φιλοσοφία και η δράση τους στο διεθνή χώρο και στην Ελλάδα”
Εισηγητές:
Thomas Bauer, Εκπρόσωπος του SOS KINDERDORF INTERNATIONAL
Γιώργος Πρωτόπαπας, Γενικός Διευθυντής Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος

11:45 - 12:00 Διάλειμμα-Kαφές

12:00 - 13:30 2η Συνεδρία. Πρόεδρος: Ιωάννης Τσιάντης
“Η οικογένεια σε κρίση - Μοντέλα αντιμετώπισης”
Εισηγητής: Ιωάννης Τσιάντης, Αν. Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής Επιστημονικός Υπεύθυνος ΕΨΥΠΕ

“Επαναπροσδιορίζοντας την οικογένεια και την παιδική ηλικία: Μια συζήτηση για τα όρια, την προστασία και την αυτονομία”
Εισηγήτρια: Δήμητρα Μακρυνιώτη, Κοινωνιολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών

“Παιδιά με δυσκολίες και μαθησιακές αναπηρίες στα Ιδρύματα στην Ελλάδα: ανάγκη αποϊδρυματισμού”
Εισηγητής: Χάρης Ασημόπουλος, Επικ. Καθηγητής ΤΕΙ Αθηνών

“Διαφύλαξη των δικαιωμάτων των παιδιών. Νομική και Κοινωνική διάσταση”
Εισηγητής: Γιώργος Μόσχος, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του παιδιού
Συζήτηση (20’)

13:30 - 14:30 3η Συνεδρία. Πρόεδρος: Γρηγόρης Αμπατζόγλου
“Υποδοχή και δημιουργία των προϋποθέσεων για μια θεραπευτική αντιμετώπιση”
Εισηγητής: Γρηγόρης Αμπατζόγλου, Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής, Α.Π.Θ., Υπεύθυνος Υπηρεσίας Παιδιού και Εφήβου, Γ΄ Παν. Ψυχιατρική Κλινική, Νοσ. ΑΧΕΠΑ, Θεσσαλονίκης

“Κακοποίηση/παραμέληση στη νηπιακή ηλικία”
Εισηγήτρια: Ελένη Αγάθωνος, Διδάκτωρ Ψυχολογίας, Εμπειρογνώμων Παιδικής Προστασίας

«Οι πολιτικές της ΕΕ για την κοινωνική ένταξη παιδιών σε κίνδυνο»
Εισηγητής: Γαβριήλ Αμίτσης, Νομικός, Επικ. Καθηγητής Δικαίου Κοιν. Ασφάλειας ΤΕΙ Αθηνών

“O Θεραπευτικός Ξενώνας SOS - Ελίζα: 18 μήνες λειτουργίας”
Εισηγητής: Αντρέας Μποζώνης, Ψυχολόγος, Υπεύθυνος Ξενώνα SOS ΕΛΙΖΑ
Συζήτηση (15’)

14:30 - 15:00 Διάλειμμα - Ελαφρύ γεύμα

15:00 - 16:00 4η Συνεδρία. Πρόεδρος: Στέργιος Σιφνιός
“Δίκτυα Συνεργασίας Κοινωνικών Φορέων”
Εισηγητής: Στέργιος Σιφνιός, Κοινωνικός Λειτουργός, Δ/ντής Κοινωνικής Εργασίας και Έρευνας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος

“Φιλανθρωπία: Θεσμός ανθρώπινης Κοινωνικής Αλληλεγγύης - Δείκτης Πολιτισμού”
Εισηγητής: Γεώργιος Γεωργίου - Κωστακόπουλος,
Δικηγόρος, Μέλος των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος

“Οργανωμένη Εθελοντική Δράση. Η περίπτωση της Καλαμάτας”
Εισηγήτρια: Αγγελική Ρουμελιώτου, Κοινωνική Λειτουργός, Μέλος τοπικής ομάδας στήριξης SOS (Καλαμάτα)
Συζήτηση (15’)

16:00 - 17:00 5η Συνεδρία. Πρόεδρος: Καλλιόπη Σέκερη
“Εφηβεία: μυθοποίηση και απομυθοποίηση μιας έννοιας; Η παραβατικότητα ως μυθοποίηση της παρά-βασης που συνιστά η εφηβική διαφοροποίηση”
Εισηγητής: Χρήστος Ζερβής, Ψυχίατρος, Παιδοψυχίατρος, Ψυχαναλυτής, Διευθυντής στο Τμήμα Ψυχιατρικής Εφήβων και Νέων του Γ.Ν.Α. “Γ. Γεννηματάς”

“Η έννοια της “παραβατικότητας” στην περίπτωση παιδιών και εφήβων που ζουν σε ιδρυματικό πλαίσιο”
Εισηγητής: Νίκος Ζηλίκης, Ψυχίατρος, Παιδοψυχίατρος, Αν. Καθηγητής Ιατρικής
Σχολής Α.Π.Θ, Επιστημονικός Υπεύθυνος Μονάδας Εφήβων ΑΧΕΠΑ

“Το (προ)παραβατικό παιδί : “Καλές πρακτικές” πρόληψης και διαχείρισης του ζητήματος. Το πείραμα του Ξενώνα Εφήβων με εναντιωματική συμπεριφορά
των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος”
Εισηγητής: Νίκος Νταμπαλής, Παιδαγωγός, Υπεύθυνος Κέντρου Στήριξης Παιδιού
και Οικογένειας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος
Συζήτηση (20’)

17:00 - 17:15 Διάλειμμα - Καφές

17:15 - 18:30 6η Συνεδρία. Στρογγυλό Τραπέζι
“Νεανικές κουλτούρες, Σύγχρονες Τεχνολογίες και Εθισμός”
Πρόεδρος: Κώστας Αρβανίτης, Δημοσιογράφος

“Η επίδραση των Μ.Μ.Ε. στα παιδιά και τους έφηβους”
Εισηγήτρια: Φωτεινή Τσαλίκογλου, Καθηγήτρια Ψυχολογίας

“Η εφηβική κουλτούρα του ¨be cool and get high¨
Εισηγητής: Χαράλαμπος Πουλόπουλος, Ph.D., Διευθυντής ΚΕΘΕΑ

“Δουλεύοντας με έφηβους εξαρτημένους χρήστες στο ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ”
Εισηγήτρια: Κυρατσώ Σκορδογιάννη, Κοινωνική Λειτουργός, Υπεύθυνη ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ
Συζήτηση (60’)
ΛΗΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ 1ης ΗΜΕΡΑΣ


Σάββατο 16/10/2010

10:00 - 11:00 1η Συνεδρία. Πρόεδρος: Αλίκη Γρηγοριάδου
“Έκφραση και διεργασία του τραύματος μέσω της τέχνης”
Εισηγήτρια: Αλίκη Γρηγοριάδου, Παιδοψυχίατρος Δ/ντρια Μονάδας Εφήβων Αθήνας, Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών

“Εργαστήρια Εικαστικών, Μουσικής και Θεάτρου Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος”
Εισηγήτρια: Μαρία Παπαρδάκη, Μουσικοθεραπεύτρια

“Η τέχνη ίσως ο μόνος δρόμος έκφρασης σε βαριές παθολογίες”
Εισηγήτρια: Μαριάντζελα Δεμέναγα, Εικαστική Θεραπεύτρια Μ.Α.
Συζήτηση (15’)

11:00- 11:45 2η Συνεδρία. Πρόεδρος: Γεράσιμος Κολαϊτης
“Βία - Αντικοινωνικότητα: επιπτώσεις στις σημερινές κοινωνίες”
Εισηγητής: Γεράσιμος Κολαϊτης, Επίκουρος Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής, Δ/ντής
Παιδοψυχιατρικής Κλινικής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών,
Γ.Π. Νοσοκομείο «Αγ. Σοφία»
“Συμπεριφορές βίας των παιδιών σε δομές προστασίας: Διαχείριση”
Εισηγητής: Ηρακλής Παπαργυρίου, Ψυχολόγος, Παιδαγωγός Παιδικών Χωριών SOS
Συζήτηση (15’ )

11:45 – 12:00 Διάλειμμα - Καφές

12:00- 13:00 3η Συνεδρία. Πρόεδρος: Καλλιόπη Σπινέλλη
“Θεσμοί για επικίνδυνους έφηβους ή για επικίνδυνο περιβάλλον;”
Εισηγήτρια: Καλλιόπη Σπινέλλη, Ομότιμη καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών,
Αναπληρώτρια Διευθύντρια Εργαστηρίου Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών
του ιδίου Παν/μίου

“Κίνδυνος και εφηβεία: πολυ-επίπεδες εμπλοκές”
Eισηγητής: Παναγιώτης Μπρακουμάτσος, Πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, Προέδρος της Στέγης της ΕΠΑ Πειραιά

“Επικινδυνότητα - μια αμφισβητούμενη έννοια;”
Εισηγήτρια: Πάρις Ζαγούρα, Νομικός - Εγκληματολόγος,
Επιμελήτρια Ανηλίκων, Δικαστηρίων Ανηλίκων Αθηνών
Συζήτηση (15’)

13:00 - 13:30
“Η πορεία της ενηλικίωσης: Μετά το χωριό τι; Μία συζήτηση δέκα χρόνια μετά...”
Εισηγητής: Δημήτρης Ντζούρας, Κοινωνιολόγος, Τομέας Κοινωνικής Εργασίας και
Έρευνας Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος
- Κώστας Μίχας, Προγραμματιστής, Ιδ. Υπάλληλος
Συζήτηση (15’)

13:30 - 14:00 Διάλειμμα - Ελαφρύ γεύμα

14:00 - 15:30 4η Συνεδρία. Πρόεδρος: Αθανάσιος Αλεξανδρίδης
“Ουτοπικές καινοτομίες”
Εισηγητής: Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, Ψυχίατρος, Παιδοψυχίατρος, Ψυχαναλυτής

“Ευέλικτα μοντέλα εξατομικευμένης διαχείρισης στη φροντίδα του παιδιού”
Εισηγήτρια: Νίκη Αυγερινού, Κλινική Κοινωνική Λειτουργός,
Υπεύθυνη Θεραπευτικών Προγραμμάτων Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος

“Το σπίτι στο Παιδικό Χωριό SOS: Μια νέα οικογένεια”
Εισηγήτρια: Πηνελόπη Βασταρούχα,
Κοινωνική Λειτουργός των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος
Καινοτομίες στην αντιμετώπιση της ανηλικότητας. Καταθέστε μας τη γνώμη σας
Συζήτηση (15’) .

15:30 - 16:15 Συμπεράσματα - Κλείσιμο
- Ευγενία Κατούφα, Δημοσιογράφος
- Εύη Πρωτόπαπα, Καθηγήτρια ΤΕΙ Αθηνών
ΛΗΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ
Οι συμμετέχοντες θα λάβουν βεβαίωση συμμετοχής
Κατά τη διάρκεια του Συμποσίου θα λειτουργήσει έκθεση των έργων από τα εργαστήρια εικαστικών των Παιδικών Χωριών SOS. Επίσης θα προβάλλονται βίντεο από το έργο των δομών και τις κοινωνικές δραστηριότητες των παιδιών.

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Μπόνους στις τράπεζες από υπερχρεωμένους!

Σημαντικό «μπόνους» για τους τραπεζικούς ισολογισμούς περιμένουν τώρα οι τραπεζίτες, χάρη στη νομοθετική ρύθμιση για τους υπερχρεωμένους καταναλωτές, που αρχίζει, όπως αναφέρουν οι πρώτες πληροφορίες για την εφαρμογή της, να… «ανασταίνει» δάνεια που θεωρούνταν «νεκρά».
Πληροφορίες του «Β» αναφέρουν, ότι οι τράπεζες υποδέχθηκαν αρκετά οργανωμένα την εφαρμογή της νομοθετικής ρύθμισης, προσφέροντας στους καταναλωτές ακόμη ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για να εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους, ενώ αρκετοί υπερχρεωμένοι υποχρεώνονται να δεχθούν τις προτάσεις αυτές, για να αποφύγουν την «κακή» πλευρά της νομοθετικής ρύθμισης:
n Μετά τα πρώτα «παρατράγουδα», όπου σε αρκετά τραπεζικά καταστήματα καταγράφηκαν σοβαρά προβλήματα στην υποδοχή αιτήσεων από υπερχρεωμένους καταναλωτές για εξωδικαστική ρύθμιση οφειλών, φαίνεται ότι «ξεμπλοκάρεται» πλέον η διαδικασία κατάθεσης των αιτήσεων. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, μέχρι το τέλος του χρόνου είναι πολύ πιθανό να ξεπεραστούν οι αρχικές εκτιμήσεις για το συνολικό αριθμό των αιτήσεων: αντί των 100.000 αιτήσεων που υπολογίζονταν, σε σύνολο περίπου 300.000 καταναλωτών με «κόκκινα» δάνεια, είναι πιθανό ο αριθμός των αιτήσεων να φθάσει και τις 150.000.
Τραπεζικά στελέχη αναφέρουν, ότι σε πολλές περιπτώσεις οι δανειολήπτες τελικά θα δεχθούν τις προτάσεις των τραπεζών για ρύθμιση εκτός δικαστηρίου, παρότι ο νόμος προσφέρει το δέλεαρ της υπό όρους διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους. Και αυτό, γιατί οι καταναλωτές αντιλαμβάνονται πλέον, ότι με βάση το νόμο θα υποχρεωθούν να ρευστοποιήσουν όλη την ακίνητη περιουσία τους, πλην της κύριας κατοικίας, αλλά και να δώσουν στους πιστωτές πλήρη εικόνα της εισοδηματικής και περιουσιακής τους κατάστασης, αντιμετωπίζοντας δυσμενείς επιπτώσεις, αν αποδειχθεί ότι δεν ήταν ειλικρινείς. «Τελικά, η διαγραφή χρεών με δικαστικές αποφάσεις θα καλύψει λίγες περιπτώσεις πραγματικά φτωχών δανειοληπτών», αναφέρουν τραπεζικές πηγές.
Οι καταναλωτές που προσέρχονται στις τράπεζες, με δάνεια σε οριστική καθυστέρηση, καλούνται να συνεκτιμήσουν τις προσφορές για υπαγωγή σε προγράμματα ρύθμισης, που έχουν γίνει ακόμη πιο δελεαστικές από το πρόσφατο παρελθόν. Ειδικά για αυτούς που έχουν οφειλές από κάρτες, οι τράπεζες δίνουν πλέον τη δυνατότητα εξόφλησης με επιτόκια ακόμη και 8% χαμηλότερα από τα επιτόκια των καρτών και σε μακρά περίοδο αποπληρωμής. Για οφειλές από καταναλωτικά ή στεγαστικά δάνεια παρέχεται η δυνατότητα σημαντικής περιόδου χάριτος, όπου ο δανειολήπτης πληρώνει μόνο τόκους.
Το κλειδί των προγραμμάτων ρύθμισης δανείων σε οριστική καθυστέρηση, όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, είναι ότι τελικά η… μπάνκα δεν χάνει: δάνεια που θα ήταν οριστικά χαμένα υπάρχει πλέον ελπίδα να αποπληρωθούν, χωρίς να μειωθεί η ονομαστική αξία της απαίτησης των τραπεζών και με αρκετή επιβάρυνση στους τόκους που τελικά θα πληρώσουν οι οφειλέτες, αφού οι ρυθμίσεις επιμηκύνουν τη διάρκεια εξόφλησης των οφειλών. Καταναλωτικές οργανώσεις επισημαίνουν ότι οι ρυθμίσεις αυτές τελικά, ενώ μπορεί να μειώνουν τη μηνιαία επιβάρυνση για ένα νοικοκυριό, τελικά «φουσκώνουν» το λογαριασμό που θα πληρωθεί στην τράπεζα.
Πάντως, για τις τράπεζες η νομοθετική ρύθμιση για τους υπερχρεωμένους ίσως αποτελέσει ευκαιρία για μια σημαντική τόνωση των ισολογισμών τους, που δοκιμάζονται από την υψηλή «πτήση» των προβλέψεων για επισφάλειες. Δάνεια για τα οποία ήδη έχουν σχηματισθεί προβλέψεις θα περάσουν στα εξυπηρετούμενα, δίνοντας σημαντική «ανάσα» στους ισολογισμούς.
Άλλωστε, ο μεγάλος φόβος που είχαν οι τραπεζίτες, όταν άρχισε να συζητείται πριν από ένα χρόνο το νομοσχέδιο για τους υπερχρεωμένους έχει πλέον εξαφανισθεί: τότε, οι τιτλοποιήσεις δανείων λιανικής τραπεζικής ήταν ακόμη «ζωντανές» στους τραπεζικούς ισολογισμούς και υπήρχε ανησυχία για «ξήλωμά» τους, καθώς ενόψει της ρύθμισης πολλοί σταματούσαν να πληρώνουν. Τώρα, όμως, οι περισσότερες τιτλοποιήσεις έχουν ήδη «σκάσει», λόγω της κρίσης που μεσολάβησε και των υποβαθμίσεών τους από τους οίκους αξιολόγησης, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό βρίσκονται πίσω από την κρίση ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος. Έτσι, οι «βρεγμένες» τράπεζες δεν φοβούνται πλέον τη… βροχή, αλλά αντίθετα περιμένουν ότι με την ευκαιρία της εφαρμογής της νομοθετικής ρύθμισης θα έχουν κάτι να εισπράξουν ακόμη και από δάνεια που θεωρούνταν προ πολλού χαμένα.
By:Banknews

'Eχεις δύο επιλογές...

Γράφει ο:Spyros Kellidis
kellidis@yahoo.com

Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα...Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό
το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ το.Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή;

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.Ο πατέρας συνέχισε."Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί." Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της...Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.Για μεγάλη μου έκπληξη, ...τον άφησαν!Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.
Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..." Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay..." Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα..." Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.
Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.Και τώρα, ...κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος...
Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.Εάν σκέφτεσαι
να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία
θα το στείλεις.Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλά-
βουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπι-δράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς; ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μετα-χειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της".
Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες...Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή...Προώθηση, δηλαδή, αναδημοσίευσέ το...
Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "Shayday!"
Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος
μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός...
...και, χαμογέλα!!!...μας παρακολουθούν παιδιά.

Posted by:
Αγγελική Ρουμελιώτου
Κοινωνική λειτουργός
Email :
aggeliki-roumeliotou@hotmail.com
&
agge_sw@otenet.gr


Υπήρξαμε και εμείς μετανάστες...


Θα τελειώσει κάποτε αυτή η
καραμέλα του "υπήρξαμε και
εμείς μετανάστες";

Το χάλι που βιώνουμε όλοι οι Ελληνες με την "έτσι θέλω" εισβολή 3 εκατομμυρίων ξένων στην πατρίδα μας δεν πρόκειται να αλλάξει με δακρύβρεχτες συγκινητικές αναλύσεις αλλοτινών εποχών.... βλέπετε, εμείς μιλάμε για το σήμερα, για το παρόν και το μέλλον χιλιάδων μόνιμων Ελλήνων κατοίκων του 6ου και 5ου διαμερίσματος της Αθήνας αλλά και για χωριά και πόλεις της υπόλοιπης Ελλάδας και εσείς απαντάτε με στοιχεία και γεγονότα του παρελθόντος, του βαθύτατου παρελθόντος, όχι του πρόσφατου.Κι επειδή μερικοί πιστεύετε πως δεν έχουμε μνήμη (ενώ οικειοθελώς προσφέρεστε να μας βοηθήσετε να την ανακτήσουμε) να σας θυμίσω λίγα στοιχεία που τεχνηέντως αποφεύγετε να αναφέρεται όταν μιλάτε για Έλληνες μετανάστες.
Στην Αμερική δεν ξέρω
πως πήγαν οι Έλληνες όμως στην Αυστραλία, Γερμανία και Καναδά πήγαν κατόπιν ειδικής συμφωνίας με τον Καραμανλή ζητώντας εργάτες για την ανάπτυξη των κρατών τους.
Κάθε Έλληνας που έφευγε για αυτές τις χώρες περνούσε από ειδικές ιατρικές εξετάσεις και δεν έπρεπε να έχει το παραμικρό ελλάτωμα/ πρόβλημα υγείας, ούτε καν κούφιο δόντι και η κυβέρνηση Καραμανλή πληρωνόταν αμοιβή με το κεφάλι. Δηλαδή για κάθε νέο και υγιή εργάτη/τρια που έστελνε πληρωνόταν ένα ποσόν.΄Οι χώρες αυτές, ζήτησαν συγκεκριμένο αριθμό εργατών και έλαβαν από τις υποανάπτυκτες τότε χώρες πληρώνοντας. Οι Έλληνες έφευγαν από εδώ με ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και όλα τα ιατρικά έγγραφα τους και στη Γερμανία καθώς και στον Καναδά τους περίμεναν εργατικές κατοικίες δίπλα στα εργοστάσια με το όνομα τους στο κουδούνι.Έχει καμμιά σχέση η μετανάστευση αυτή με αυτό το αίσχος που βιώνουμε σήμερα;; Έχει κανείς υπόψη του (γιατί οι πονόψυχοι αριστερίζοντες ξεχάσανε να σας το πούνε) ότι η ψώρα και η φυματίωση έχουν τρομερή έξαρση στη χώρα μας μετά από δεκάδες χρόνια επειδή είναι γεμάτοι από αυτές οι Πακιστανοί, Ιρανοί, Ιρακινοί, Αφγανοί και λοιποί από αυτές τις χώρες;Έχετε υπόψη ότι το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς τους λαούς, καθώς και από τους Βαλκάνιους έχουν σοβαρό πρόβλημα με τα ναρκωτικά; Γιατί φυσικά εδώ είναι ελεύθερα για αυτούς, στην πατρίδα τους τους κόβουν το χέρι στην κυριολεξία αν τους συλλάβουν.Και επιτέλους, αν σαν χώρα δεν έχεις την παραμικρή υποδομή για να δεχτείς τόσους ανθρώπους (σπίτια, δουλειές, κ.λ.π.) με ποιό δικαίωμα τους επιτρέπεις να μπουν και να ζουν χύμα στο δρόμο και στις πλατείες; Ποιός σε νομιμοποιεί (κράτος) να τους αφήνεις να κατουράνε και να χέζουνε στους δρόμους;;; Έτσι χέζανε και οι Έλληνες όπου τους ερχόταν;; Στην Times Squere ας πούμε κατουράγανε χύμα; Μεθούσανε και κάνανε εμετό μέσα στο δρόμο όπως οι Πολωνοί, έτσι, παντού, σε κάθε γωνιά;; Έξω από τα μαγαζιά του κόσμου όπως στην Αχαρνών;Κανείς δε λέει νομίζω πως αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν. Όμως, αν δεν έχεις τρόπο και τόπο να τους περιθάλψεις και να τους συμμαζέψεις, φόρτωσε τους σε ένα αεροπλάνο και όξω από την πόρτα. Να μοιραστούν και σε άλλα κράτη, όλοι Ε.Ε. είμαστε. Ας πάρουν και οι Βέλγοι μερικούς και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι και οι Νορβηγοί και οι Σουηδοί. Τι είμαστε εμείς;;; η χέστρα του πλανήτη;;;Και τέλος πάντων, ο Γιωργάκης που είναι "πολίτης του κόσμου" (ενώ οι άλλοι είμαστε πρωτόγονοι) ας πάρει μερικούς στο κτήμα του στο Καστρί, έχει μεγάλη έκταση που μπορούν να στήσουν και 4-5 αντίσκηνα, έχει και δεντράκια να τα κατουράνε για να μας δώσει σε όλους τους ρατσιστές και τους πρωτόγονους το καλό παράδειγμα.Και θέλετε να σας δώσω και ιδέα ;; (στους κατοίκους του 6ου διαμερίσματος και του κέντρου της Αθήνας) Ναυλώστε 3-4 πούλμαν και φορτώστε τους μέσα να τους πάτε να δούνε και άλλες ωραιότατες πλατείες με άπλα και καθαρό αέρα (γιατί να κάθονται στην Αττική, στον Αγιο Παντελεήμονα και στη Βικτώρια) στο Ψυχικό έχει ωραιότατα άλση, στου Παπάγου, στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, στην Κηφισιά στο Κεφαλάρι, στη Γλυφάδα έχει και θάλασσα να κάνουν μπάνιο (μπας και ξεβρωμίσουνε) και γενικά απλώστε τους και σε άλλες γειτονιές μορφωμένων και πιο "ανώτε! ρων" ανθρώπων από εσάς που μπορούν να καταλάβουν τον πόνο του μετανάστη.Αυτοί δε γνωρίζουν την Αθήνα, δεν ξέρουν που να πάνε, ξεναγήστε τους. Δείξτε τους πόσα ωραία μέρη έχει η Αθήνα μας που μπορούν να απλωθούν και να στρώσουν κάτω τις κουρελούδες τους.Απαιτούμε ανθρώπινες υποδομές για όλα αυτά τα εκατομμύρια των αναξιοπαθούντων. Δεν ανεχόμαστε άλλο να μοιραζόμαστε τη μιζέρια τους μαζί με τη δική μας.Ή βολέψτε τους ή διώξτε τους αλλιώς σύντομα θα τους φέρουμε έξω από τις βίλες σας να τους ταϊζετε και να τους δανείζετε τις τουαλέτες σας.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ