Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Στον τάφο του Κολοκοτρώνη

Πατώντας πριν λίγες μέρες την αρκαδική γη, ΗΡΩΑ Θοδωρή Κολοκοτρώνη-ΔΟΞΑΣΜΕΝΕ Γέρο του Μοριά, ένοιωσα αυθόρμητα την ανάγκη να φέρω και να τα αφήσω στο τάφο σου κάτι από τον τόπο σου: δυο αγριολούλουδα-«απογόνους» εκείνων των πρώτων λουλουδιών της άνοιξης, που υποκλίνονταν στο πέρασμά σου στα βουνά και στους κάμπους της πατρίδας μας, που τους χάρισες την Ελευθερία! Και ντράπηκα, Αρχιστράτηγε, γιατί το έκανα αυτό πρώτη φορά μετά τα πενήντα μου! Ντράπηκα κι αναλογίστηκα το προσωπικό μου μερίδιο ευθύνης που είδα το καντήλι σου σβηστό και τον τάφο σου χορταριασμένο κι απεριποίητο. Ένοιωσα όμως και θετικά συναισθήματα, που κάποιος προσκυνητής έβαλε την Ελληνική Σημαία στο άγαλμά σου!
Όχι μόνο τέτοιες μέρες που γιορτάζουμε την Εθνική μας Παλιγγενεσία, αλλά πάντα κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μας και το μυαλό μας στέκει σε σένα και σε όλους τους ΗΡΩΕΣ και τις ΗΡΩΙΔΕΣ του Μεγάλου Ξεσηκωμού, που μας χαρίσατε την Ελευθερία.
«Τρέλα» είπαν κάποιοι τότε το ξεκίνημα της επανάστασης, σε μια Ελλάδα που θεωρούσαν αφανισμένη πλέον από το χάρτη! Μα εσύ δε μέτρησες δυνάμεις, ούτε μπαρουτόβολα, ούτε ντουφέκια, ούτε τη δύναμη μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας. Μέτρησες μόνο την υπογραφή που είχε βάλει ο Θεός για την Ελευθερία της Πατρίδας και τη δύναμη της ψυχής και ξεκίνησες. Και είχες τέτοια δύναμη μέσα σου, που εμψύχωσες μια χώρα ολόκληρη και ανασύνταξες έναν άτακτο στρατό σε δύναμη απελευθέρωσης!