Τέσσερες περίεργες υποθέσεις Δαιμονισμού...

Το φαινόμενο της δαιμονικής κατοχής εμφανίστηκε με την άνοδο του Χριστιανισμού. Μερικές φορές θεωρήθηκε ως ψυχική ή σωματική ασθένεια,  καθώς τα αναγνωρισμένα χαρακτηριστικά του δαιμονισμού περιελαμβάνουν περίεργες κινήσεις, αλλαγή της φωνής, βίαιο ξέσπασμα, ομιλούνται ξένες γλώσσες κ.α.

Όταν ένα άτομο κατέχεται από ένα δαίμονα, πιστεύεται ότι ο μόνος τρόπος για να αφαιρεθεί το κακό πνεύμα είναι μέσα από την τελετή του Καθολικού Εξορκισμού. Παρακάτω σας παραθέτουμε 4 αξιοσημείωτες περιπτώσεις δαιμονισμού...

1. Anneliese Michel (1976)

Μεγαλωμένη σε μια αυστηρή καθολική οικογένεια, η Anneliese ήταν πολύ αφοσιωμένη στην πίστη της. Η αφοσίωσή της πήρε έναν άλλον δρόμο ξεπερνώντας τον "κανόνα": Κατά τη διάρκεια του χειμώνα κοιμήθηκε πάνω σε γυμνά ξύλα για να επανορθώσει για τις αμαρτίες των ιερέων και των τοξικομανών. Επίσης υπέφερε από επιληπτικές κρίσεις από την ηλικία των 16 ετών. Ήταν λες και την επισκέφθηκε ο "Αγγελος ο τιμωρός" εκείνο το βράδυ, παρά την βαθιά αφοσίωσή της...

Σύντομα οι υποψίες της επιβεβαιώνονται όταν οι φωνές της είπαν πως ήταν καταδικασμένη. Οι φωνές αυτές σε συνδυασμό με παραισθήσεις κατά τη διάρκεια της προσευχής... Αν και αρχικά είχε συνδεθεί με την επιληψία της, η  συμπεριφορά της γινόταν όλο και πιο περίεργη: Άρχισε να τρώει άνθρακα, αράχνες, και να γλύφει μέχρι και τα ούρα της. Ενώ το 1970 η ιατρική δεν ήταν τόσο εξελιγμένη όσο σήμερα είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι αυτό έπαψε να φταίει η επιληψία μετά από τόσο μακρά σε διάστημα ανανόνιστη και ασυνήθιστη συμπεριφορά.

Μετά, ταξιδεύοντας για προσκύνημα με μια άλλη γυναίκα, διαπιστώθηκε ότι η Anneliese δεν ήταν σε θέση να περάσει ούτε ξυστά από μια εικόνα του Χριστού. Χορηγήθηκε λοιπόν άδεια σε έναν εξορκιστή να προσπαθήσει να ξορκίσει το δαίμονα της. Αυτό συνεχίστηκε για σχεδόν ένα χρόνο σε συνδυασμό με ψυχιατρικές θεραπείες. Τελικά η Anneliese επέλεξε να στηριχθεί αυστηρά στις συνεδρίες εξορκισμού και όχι σε άλλες ιατρικές θεραπείες. Οι συνεδρίες αυτές αποδείχθηκε ότι έκαναν πολύ λίγα, και την 1η Ιουλίου 1976, η Anneliese πέθανε στον ύπνο της. Μια αυτοψία έρχεται να αποδείξει ως αιτία του θανάτου ήταν η πείνα: κατά τη διάρκεια των εξορκισμών η Anneliese αρνήθηκε να φάει, επιλέγοντας να πεθάνει ως μέσο για να εξιλεωθεί γι' αυτό το δαιμονισμό. Η ταινία "ο Εξορκισμός της Emily Rose" έχει βασιστεί σε αυτήν την ιστορία.

2. Michael Taylor (1974)

Κατοικούσε στη μικρή βρετανική πόλη την Ossett. Η ζωή του Michael Taylor είχε σύντομο τέλος εξαιτίας της δαιμονικής κατοχής. Βάση των υπολογισμών του ιερέα ο οποίος πραγματοποίησε τις τελετές εξορκισμού, τον κατείχαν πάνω από σαράντα δαίμονες. Σαράντα.
Υπήρχαν υποψίες από τη σύζυγό του ότι Τέιλορ έχει ίσως είχε ερωτική σχέση με τον ηγέτη της εκκλησίας. Είτε αποδείχθηκε είτε δεν αποδείχθηκε ότι αυτό είναι αλήθεια, είχε όμως μια σειρά από βίαια ξεσπάσματα με τον υπουργό, προκαλώντας μια έρευνα σχετικά το τι του συμβαίνει. Από τον απολογισμό του, λέει πως ένιωσε την παρουσία του κακού μέσα του. Έπειτα από αυτό, μια σειρά από υπουργούς γύρω από τη χώρα έφεραν σε ιερείς για να αποτάξουν έξω τους δαίμονες. Κατά τη διάρκεια του εξορκισμού, που κράτησε πάνω από δύο ημέρες, στις αρχές του Οκτώβρη του 1974, σαράντα δαίμονες πετάχτηκαν έξω από Τέιλορ. Παρ 'όλα αυτά, κάτι πήγε τρομερά λάθος.

Οι ιερείς είχαν εξαντληθεί από την τελετουργία επί δύο ημέρες και επιτράπηκε στον Taylor να επιστρέψει στην πατρίδα του ώστε να μπορέσει να ξεκουραστεί. Τον προειδοποίησε, ωστόσο, ότι κατεχόταν ακόμα από πολλούς δαίμονες, ένας από τους οποίους ήταν δαίμονας της δολοφονίας. Αν και δεν καταγράφηκε στην ιστορία, η απάντηση του Taylor ήταν πιθανώς κάτι σαν "Τι να πω;" Μόλις έφτασε εκεί δολοφόνησε τη σύζυγό του και το σκυλί της οικογένειας. Η αστυνομία τον βρήκε που στέκεται στο δρόμο γυμνός και καλυμμένος με αίμα. Τελικά βρέθηκε ένοχος για φόνο, και αναγνωρίστηκε ως παράφρων.

3. Robbie Mannheim

Γεννημένος σε μια οικογένεια χωρίς αδέλφια, ο Robbie διασκέδαζε με τη συντροφιά της θείας του Χάριετ, σε αντίθεση με άλλα παιδιά. Η Χάριετ ήταν πνευματιστός άνθρωπος και ένας εν ενεργεία Χριστιανή, η οποία πρέπει να έχει διαβάσει την Αγία Γραφή με τα μάτια κλειστά: μία από τις αγαπημένες δραστηριότητές της με τον ανηψιό της ήταν η επικοινωνία με τα πνεύμαρα μέσω του Ouija Board. Αυτό δεν μπορεί να πάει καλά πάντα...

Ο Robbie έκανε τελικά έκανε χόμπι το Ouija Board και μετά από το θάνατο της θείας του, κα;ι προσπάθησε να έλθει σε επαφή με το παιχνίδι, προκαλώντας μια σειρά από υπερφυσικά γεγονότα όπου κι αν πήγαινε. Αντικείμενα άρχισαν να μετακινούνται ή μετεωρίζονται, ανήκουστες φωνές ακούστηκαν, γρατσουνιές εμφανίζονταν στις πόρτες και φράσεις άρχισαν να εμφανίζονται γδαρμένες πάνω στη σάρκα του. Η εξέταση από τους ειδικούς γιατρούς αποδείχθηκε αναποτελεσματική. Ένας εξορκισμός ξεκίνησε αλλά σταμάτησε όταν ο Robbie τραυματίστηκε σοβαρά από έναν ιερέα και χρειάστηκε αρκετά ράμματα. Μετά την επιστροφή του στο σπίτι με την οικογένεια του ανακάλυψαν ότι το όνομα «Άγιος Λούις" ήταν ανεξήγητα σκαλισμένο στο στήθος του.

Ένας δεύτερος εξορκισμός έγινε με τρεις ιερείς. Κατά τη διάρκεια της τελετής ο Robbie πολέμησε τους ιερείς με φυσική δραστηριότητα, ενώ αιωρούνταν σε όλο το δωμάτιο. Ένας από τους δαίμονες απάντησε ότι θα αφήσει τον Robbie αφού μιλήσει για την "αλήθεια". Μετά από τριάντα συνεδρίες μίλησε ο Robbie και είπε "Christus, Domini" και,  μετά από ένα δυνατό ήχο, βρέθηκε να είναι καλά.

4. Clara Cele (1906)

Ορφανή από μικρή ηλικία, η Κλάρα χρειαζόταν πραγματικά κάποιες οικογενειακές φιγούρες για να της διδάξουν το σωστό από το λάθος. Αυτή η καθοδήγηση που έλειπε ήταν ακόμα πιο απαραίτητη όταν συμπλήρωσε την ηλικία δεκαέξι ετών και μετά από προσεκτική συζήτηση πήρε την σοφή απόφαση να κάνει μια συμφωνία με τον Σατανά τον εαυτό της. Μην έχοντας διαβάσει ποτέ κανένα πνευματικό βιβλίο, πίστευε ότι αυτή η συνεργασία θα είναι μια επιτυχία γι' αυτήν.

Σύμφωνα με μια τοπική καλόγρια, η Κλάρα ήταν σε θέση να καταλάβει διάφορες γλώσσες που δεν έχει μελετήσει ποτέ και ήταν σε θέση να απαντήσει με σαφήνεια και συνέπεια. Είχε αποδειχθεί, επίσης, κάποια μορφή  διόρασης, μπορούσε να ανακαλέσει σκέψεις και τις ενέργειες των ανθρώπων που δεν είχαν συναντήσει ποτέ. Οι υποψίες δαιμονισμού επιβεβαιώθηκαν όταν άρχισε να επιτίθεται μοναχές, εκσφενδονίζοντας τες στην άλλη άκρη του δωματίου.

Στην αρχή πίστευαν ότι η κοπέλα ήταν ψυχικά άρρωστη. Ωστόσο, πολλοί ισχυρίστηκαν ότι ανυψώθηκε αρκετά μέτρα στον αέρα μία φορά, και οι ιερείς απαίτησαν να ξεκινήσει η τελετή εξορκισμού της. Διαπιστώθηκε ότι όταν ήταν πασπαλισμένη με αγιασμό βγήκε από την κατάσταση της κατοχής, αλλά μόνο για λίγο. Προσπάθησε να πνίξει τον ιερέα τουλάχιστον μία φορά. Μετά από δύο μόλις ημέρες ο δαίμονας πετάχτηκε έξω και Κλάρα θεραπεύτηκε.