Επιλεκτική “εξαφάνιση” του θησαυρού νότια της Κρήτης (Ηχητικό)

Ενώ η Ελλάδα διάγει τις πρώτες ημέρες της εξάμηνης προεδρίας στην Ε.Ε., με τις αυριανές εκδηλώσεις στην Αθήνα να της δίνουν επίσημο και πανηγυρικό χαρακτήρα, στο παρασκήνιο η υπόθεση των υδρογονανθράκων και της ανακήρυξης ΑΟΖ παίρνει μια θεαματική τροπή, με χειρισμούς από τους οποίους ακόμη παραμένει ανοιχτό αν η κατάληξη θα είναι προς όφελος της χώρας και του λαού μας ή αν και αυτή η θεματική θα εξελιχθεί πολύ σύντομα σε ένα ακόμη αγκάθι για την Ελλάδα της κρίσης, της φτωχοποίησης και της περιθωριοποίησής της εντός της ευρωζώνης.

Ταυτόχρονα, όπως αποκαλύπτει σήμερα η “Νέα Κρήτη”, τα στοιχεία των γεωφυσικών ερευνών από τις μετρήσεις που πραγματοποίησε η PGS από το Ιόνιο μέχρι νότια της Κρήτης είναι πλέον εντυπωσιακά, ιδίως για την Κρήτη, τόσο σε επίπεδο φυσικού αερίου όσο – όπως αναφέρεται σε νέους αποκαλυπτικούς χάρτες για πρώτη φορά – ακόμη και ως προς την ύπαρξη πετρελαίου.

Τι “παίζεται;”

Όμως, όπως αποκαλύπτουμε σήμερα, ξαφνικά και χωρίς πολλές-πολλές εξηγήσεις μία σειρά κινήσεων του υπουργείου Ενέργειας, Κλιματικής Αλλαγής και προσωπικά του υπουργού Γιάννη Μανιάτη δείχνουν μία διστακτικότητα ως προς την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης και συνάμα μία στροφή και της εταιρείας που έκανε τις έρευνες, της PGS, ως προς την ανάδειξη των περιοχών νότια της Κρήτης, παρότι οι δικοί της χάρτες και μετρήσεις δείχνουν ότι ειδικά νότια της Κρήτης τα ευρήματα συνιστούν ουσιαστικά την ενεργειακή απάντηση στο έλλειμμα της Ευρώπης για τα επόμενα 50 χρόνια! Κινήσεις που ενδεχομένως να αναδεικνύουν είτε ατολμία, είτε έλλειψη κατανόησης της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας που έχει για την Ελλάδα, ιδίως τώρα που ασκεί την προεδρία στην Ε.Ε., να προχωρήσει τόσο την ΑΟΖ όσο και την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.

Ώρα μηδέν

Ήδη επιστήμονες, ερευνητές, αναλυτές γεωπολιτικής και πολιτικοί σημειώνουν με νόημα πως, αν και τώρα το πολιτικό σύστημα δεν αντιληφθεί το μέγεθος των εξελίξεων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, τότε σύντομα η όλη υπόθεση από απρόσμενη “ευλογία” υποθαλάσσια για την Ελλάδα δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε κατάρα. Για την Ελλάδα, η άσκηση της προεδρίας αυτή την περίοδο της δίνει ίσως το πιο σημαντικό πεδίο δράσης, με την προώθηση των θαλάσσιων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι η θάλασσα είναι μια πηγή ανάπτυξης αλλά και ευημερίας. Μόνο που χρειάζεται στρατηγική και ορθολογική σκέψη.

Πολιτική

Ο στρατηγικός σύμβουλος Νίκος Λυγερός, που θεωρείται ένας από τους ανθρώπους που έχει μελετήσει και δραστηριοποιηθεί στην υπόθεση της ΑΟΖ όσο ελάχιστοι, πριν από λίγες μέρες σημείωνε με νόημα και προειδοποιώντας : «Πρέπει να έχουμε μία ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική και ειδικά στον τομέα της ναυτιλίας, όπου η Ελλάδα παίζει ένα σπουδαίο ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και χρόνια. Αυτό σχετίζεται άμεσα με τη γαλάζια ανάπτυξη, η οποία πρέπει να υλοποιηθεί μ’ ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει την υδατοκαλλιέργεια, την εκμετάλλευση θαλάσσιου ορυκτού πλούτου, τη γαλάζια βιοτεχνολογία. Και αυτό σχετίζεται και με το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό αλλά και πρακτικά με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αδριατική θάλασσα και το Ιόνιο Πέλαγος, δίχως να ξεχάσουμε την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Θαλάσσιας Ασφάλειας.

Αν εξετάσουμε λεπτομερειακά αυτά τα θέματα, θα καταλάβουμε ότι είναι πυκνά για ένα εξάμηνο. Όμως, είναι σημαντικό να επιτευχθούν για να προωθήσουμε σε γενικότερο πλαίσιο και το θέμα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, για ν’ ακολουθηθεί η επιλογή της στρατηγικής που ψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο για την αξιοποίηση των ΑΟΖ και υδρογονανθράκων σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, έτσι ώστε να υπάρξει συντονισμός κινήσεων μεταξύ των κρατών-μελών και σε εσωτερικό επίπεδο αλλά και σε εξωτερικό».

Έτοιμος ο χάρτης των γεωφυσικών στοιχείων

Σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες της “Νέας Κρήτης”, μόλις την περασμένη Παρασκευή 3 Ιανουαρίου και μόλις με τρεις μέρες καθυστέρηση, η νορβηγική εταιρεία PGS, χωρίς τυμπανοκρουσίες, παρέδωσε στην ελληνική κυβέρνηση και ειδικά στο ΥΠΕΚΑ επισήμως όλα τα γεωφυσικά στοιχεία των μετρήσεων που έγιναν από τα τέλη του 2012 έως το Μάιο του 2013. Με βάση το χρονοδιάγραμμα αυτό, εντός δύο μηνών και το αργότερο το Μάρτιο σε δύο μήνες δηλαδή, αναμένεται να δοθεί στην ελληνική κυβέρνηση και ο φάκελος με την ερμηνεία των δεδομένων που έχουν προκύψει από τα γεωφυσικά στοιχεία μετά την κατάλληλη επεξεργασία που έχουν υποστεί, διαδικασία που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη από τον περασμένο Σεπτέμβριο στα εξειδικευμένα εργαστήρια ανάλυσης γεωφυσικών στοιχείων στο Τέξας, με τη σύμπραξη πανεπιστημιακών και πετρελαϊκών ερευνητικών κέντρων.

Η παράδοση αυτή θα οδηγεί μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2014 στην οριοθέτηση των θαλάσσιων οικοπέδων και ενώ η χώρα θα ασκεί την προεδρία της Ε.Ε. Αν το χρονοδιάγραμμα τηρηθεί, αυτό πρακτικά θα σημαίνει πως μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του 2014 θα έχουμε την προκήρυξη-πρόσκληση ενδιαφέροντος προς τις πετρελαϊκές εταιρείες για την ανάθεση των οικοπέδων για γεωτρήσεις. Αν στις αρχές του 2015 έχουν επιλεγεί και οι ανάδοχες εταιρείες, τότε αυτές θα μπορούν άμεσα να προχωρήσουν σε τρισδιάστατα σεισμικά γραφήματα με τρισδιάστατες απεικονίσεις “στόχων”, τότε τέλη του 2015, αρχές του 2016 θα μπορούσαν να δουλεύουν και τα πρώτα γεωτρύπανα των δοκιμαστικών γεωτρήσεων. Ήδη, όπως η “Νέα Κρήτη” έχει αποκαλύψει, τρεις μεγάλοι πετρελαϊκοί κολοσσοί έχουν κλείσει συμβόλαια ενοικίασης πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για το 2016 με αντίστοιχα πλωτά γεωτρύπανα και προορισμό την Ελλάδα.

Tα περίεργα παιχνίδια

Πριν από 10 ημέρες η εφημερίδα “Νέα Κρήτη” αποκάλυπτε τον ανεπίσημο χάρτη-σκαρίφημα της PGS, που τόσο το ΥΠΕΚΑ όσο και πετρελαϊκοί κολοσσοί και επενδυτικοί όμιλοι είδαν διεξοδικά, μετά από τρία αντίστοιχα συνέδρια σε Βαρκελώνη, Βερολίνο και Αθήνα, στη Ρώμη στις αρχές Δεκεμβρίου. Αυτό το ίδιο σκαρίφημα-χάρτης, με όλες τις γραμμές έρευνας που δηλώνουν και τα γεωφυσικά ευρήματα από Ιόνιο μέχρι νότια της Κρήτης, αριθμημένα και τεμαχισμένα δείχνουν πού τελικά η νορβηγική PGS επικέντρωσε το ενδιαφέρον των ερευνών ως προς το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Όλως περιέργως και προφανώς όχι συμπτωματικά, οι περιοχές αυτές, ιδίως για την Κρήτη, ταυτίζονται με όσα πριν 15 χρόνια άρχισε να διατυπώνει με επιμονή σε εγχώρια και διεθνή φόρα ο ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, Αντώνης Φώσκολος.

Οι 13 περιοχές με τις γραμμές έρευνας. Η πυκνότητα των γραμμών προσδιορίζει το μεγαλύτερο βαθμό βεβαιότητας για ύπαρξη κοιτασμάτων.

Ειδικότερα, ο χάρτης αυτός, ο οποίος πλέον είναι επίσημο στοιχείο που η PGS έχει παραδώσει στο ΥΠΕΚΑ, καθορίζει 13 περιοχές: 1) Βόρεια της Κέρκυρας, 2) δυτικά της Κέρκυρας (Αχιλλέας), 3) δυτικά της Κέρκυρας (Πύρρος), 4) δυτικά των Παξών, 5) δυτικά της Πρέβεζας, 6) δυτικά της Κεφαλονιάς, 7) δυτικά της Ζακύνθου, 8) δυτικά του Κατάκολου, 9) δυτικά της Πύλου, 10) Γαύδος, 11) νότια από το Τυμπάκι, 12) νότια της Ιεράπετρας και 13) νότια-νοτιοδυτικά της Παλαιόχωρας-Ελαφονησίου 200 χλμ.

Σε αυτές τις 13 περιοχές, αυτό που αξίζει ο αναγνώστης να προσέξει είναι η πυκνότητα των γραμμών. Όπου είναι εντονότερη, είναι εκεί όπου οι πιθανότητες αγγίζουν τα όρια της βεβαιότητας. Ο χάρτης, που δείχνει το πού έγιναν οι γεωφυσικές έρευνες από τη νορβηγική PGS στον ελλαδικό χώρο, όπως ήδη αναφέραμε, έχει σημασία ως προς την πυκνότητα των γραμμών. Όπως προκύπτει και όπως αποκαλύπτουμε για πρώτη φορά, οι μετρήσεις της PGS αναδεικνύουν κυρίαρχα ότι μόλις σε απόσταση 75 χιλιομέτρων νοτίως της Κρήτης οι γραμμές είναι τόσο πυκνές που μόνο αδιαφορία δεν υποδηλώνουν από πλευράς των Νορβηγών που έκαναν τις έρευνες.

Υπενθυμίζουμε ότι αυτό που τώρα οι Νορβηγοί επίσημα, για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης διαπιστώνουν, Έλληνες επιστήμονες μέσα από το ερευνητικό τους έργο προ 15ετίας το είχαν καταγράψει για την ίδια περιοχή: Τόσο ο Αβραάμ Ζελιλίδης, καθηγητής Γεωλογίας του Πετρελαίου στο Πανεπιστήμιο Πάτρας, όσο και ο καθηγητής Ν. Μαραβέλλιας του Πανεπιστημίου του New Castle Upon Tyne, που δείχνουν πού θα πρέπει να υπάρχουν αποθέματα/κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην υπεράκτιο Κρήτη και μάλιστα μόλις 70 χιλιόμετρα νότια αυτής.

Γιατί εξαφάνισαν το σημείο 13 νότια της Παλαιόχωρας

Εδώ κάπου όμως αρχίζουν τα παράδοξα, με τους χειρισμούς της PGS σε απόλυτη συνεννόηση, όπως όλα δείχνουν, με το ΥΠΕΚΑ. Η με αριθμό 13 στο χάρτη της PGS είναι ουσιαστικά η περιοχή 200 χιλιόμετρα νότια-νοτιοδυτικά από την Παλαιόχωρα και το Ελαφονήσι, σημείο που όλοι οι ερευνητές μέχρι σήμερα εκτιμούσαν ως ένα από τα κομβικά σημεία των ερευνών.

Το σημείο αυτό, το οποίο και στο χάρτη εμφανίζει μία μοναδική πυκνότητα γραμμών έρευνας από τους Νορβηγούς, παρουσιάστηκε στα τέλη του Μαρτίου του 2013 ως η πλέον ενδιαφέρουσα περιοχή (!). Όμως, με το που οι παρουσιάσεις της PGS άρχισαν να παίρνουν χαρακτήρα ανακοινώσεων σε συνέδρια από τον Ιούλιο του 2013 και μετά, όπως στο Τέξας, στη Βαρκελώνη, το Βερολίνο και μόλις το Δεκέμβριο που μας πέρασε στη Ρώμη, η περιοχή ξαφνικά (!) άρχισε να μη μνημονεύεται καν, καθιστώντας αμφίβολο το αν θα υπάρξουν και οι ανακοινώσεις για την ερμηνεία των δεδομένων που έδωσε, όπως θα γίνει με όλες τις άλλες μέσα στο Μάρτιο που μας έρχεται. Κατά μία πληροφορία, που όμως δεν μπορέσαμε να διασταυρώσουμε, φαίνεται ότι για το σημείο 13 νότια της Παλαιόχωρας η νορβηγική εταιρεία πήρε σαφέστατες εντολές τόσο από το ΥΠΕΚΑ όσο και από το υπουργείο Εξωτερικών να μη γίνεται πλέον καμία αναφορά (!).

Η ΑΟΖ

Εδώ όμως υπεισέρχεται η υπόθεση της ανακήρυξης ΑΟΖ, στην οποία αναφερθήκαμε και εισαγωγικά, ως ευκαιρία τώρα που η Ελλάδα ασκεί την προεδρία της Ε.Ε. Αυτό γιατί στην περιοχή αυτή ευρύτερα και 200 χιλιόμετρα νότια-νοτιοδυτικά της Παλαιόχωρας συναντώνται οι ΑΟΖ της Ελλάδας, της Λιβύης και της Ιταλίας. Με τη Λιβύη εξακολουθούμε να έχουμε τριβές, ενώ με την Ιταλία, ενώ έχουμε καταρχήν συμφωνία, χωρίς ανακήρυξη ΑΟΖ δεν μπορούμε να έχουμε και ενεργοποίησή της. Ταυτόχρονα με την “εξαφάνιση” αναφοράς στην πλέον ενδιαφέρουσα περιοχή 13 νότια της Παλαιόχωρας από την PGS συντελούνται φαινομενικά άσχετα γεγονότα μεταξύ τους, που όμως στη γεωπολιτική-γεωστρατηγική δεν μπορούν να διαλανθάνουν της προσοχής μας: Η βήμα-βήμα εκ νέου στροφή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ προς την Ελλάδα, ακόμη και σε σχέση με την Τουρκία… Τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια νότια της Κρήτης αλλά και της Πελοποννήσου ΗΠΑ-Ισραήλ και Ελλάδας. Η σιωπηρή αλλά ουσιαστική επέκταση της αμερικανικής βάσης της Σούδας. Η δημιουργία και με νατοϊκό και με ευρωπαϊκό μανδύα βάσης εκτόξευσης πυραύλων στην Καλαμάτα… Ακόμη και σε οικονομικό πεδίο, δε θα πρέπει να διαφεύγει από την προσοχή μας ότι εσχάτως όλοι οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης σχεδόν δείχνουν να έχουν εξαφανιστεί από τις σχεδόν εβδομαδιαίες αξιολογήσεις και εκτιμήσεις τους για την Ελλάδα (!).

Πλούτος

Ενώ όμως η νορβηγική PGS αρχίζει να αποσιωπά την πλέον ενδιαφέρουσα περιοχή των ερευνών της στο σημείο 13 νότια της Παλαιόχωρας, όπως αποδεικνύεται από ένα χάρτη που αποκαλύπτουμε επίσης σήμερα, δύο άλλες εταιρείες σε δικές τους ανεπίσημες έρευνες στην ίδια ακριβώς περιοχή, η μία μάλιστα επίσης νορβηγική, η TGS – NOPEC όσο και η CGG – VERITAS δίνουν με σαφήνεια να εννοηθεί ότι υπάρχουν πολύ μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων. Επιπλέον, ο καθηγητής της Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου Γιάννης Μακρής, που δουλεύει αθόρυβα νότια της Κρήτης πάνω από 35 χρόνια, επιμένει ότι οι πιθανότητες να υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων είναι πολύ μεγάλες λόγω του μεγάλου πάχους των ιζημάτων… πάνω από 15 χιλιόμετρα (!).

Η υπόθεση με την επιχείρηση να υποβαθμιστεί μέχρι αποσιωπήσεως η περιοχή 13 στο χάρτη της PGS, τόσο από την ίδια την εταιρεία όσο και από ελληνικής πλευράς, γίνεται ακόμη πιο περίεργη, όταν είναι γνωστό πως τον Οκτώβριο του 2012 η Μέρκελ, κατά την παρουσία της στην Αθήνα, με τον Αντώνη Σαμαρά συζήτησε εκτός μνημονίου μόνο για τα κοιτάσματα νότια της Κρήτης, ενώ και η πρωθυπουργός της Νορβηγίας Έρνα Σόλμπεργκ σε ένα ταξίδι- “αστραπή” 12 ωρών αυτόν το Δεκέμβριο, στις 3 του μήνα, κατά τη συνάντησή της με τον Έλληνα πρωθυπουργό μίλησε αποκλειστικά για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου που υπάρχουν στο Ιόνιο και τη νότια Κρήτη.

“Άφαντο” και το κοίτασμα του “Ηροδότου”

Τα περίεργα όμως με τις επιλεκτικές εξαιρέσεις σε περιοχές με διαπιστωμένο το ενδιαφέρον, τόσο από την ελληνική κυβέρνηση όσο και από τη νορβηγική εταιρεία PGS, δε σταματούν εδώ. Νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας υπάρχει και το κοίτασμα στο οποίο Έλληνες και ξένοι ερευνητές δεκαετίες τώρα αναφέρονται σε κάθε ευκαιρία. Είναι αυτό που έγινε γνωστό ως η λεκάνη του “Ηροδότου”. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί εδώ και 10 χρόνια σε πάνω από 22 διεθνή συνέδρια του είδους από πλειάδα ερευνητών και ινστιτούτων, η περιοχή είναι ίσως η κορυφαία στο είδος της. Όμως, όλως περιέργως, αυτή η περιοχή του “Ηροδότου” ποτέ δεν αναφέρεται στους σχεδιασμούς του ΥΠΕΚΑ, καν ως υποψία, ούτε δόθηκε εντολή στην PGS να πάρει γεωφυσικά δεδομένα από τη λεκάνη του “Ηροδότου”, σχεδόν απαγορευτικά. Την ίδια ώρα, χάρτες όπως αυτοί που παρουσιάζει για πρώτη φορά η “Ν.Κ.” αποδεικνύουν ότι διεθνώς αυτή η περιοχή κεντρίζει το ενδιαφέρον όσο λίγες στη Μεσόγειο, διεθνώς. Ακόμη πιο ενδεικτικά όμως για το τι συμβαίνει νότια της Ιεράπετρας είναι τα όσα έχουν καταγράψει Γάλλοι επιστήμονες του Ινστιτούτου Γεωλογικών Ερευνών σε ειδική εργασία που δημοσίευσαν για την περιοχή και της οποίας το σχετικό σχέδιο για λασποηφαίστεια παρουσιάζουμε για πρώτη φορά.

Οι γεωφυσικές μελέτες της TGS-NOPEC και η θέση της ελληνικής λεκάνης του “Ηροδότου”.

Νότια της Ιεράπετρας, οι Γάλλοι δείχνουν με σαφήνεια ότι το μεθάνιο που εκλύεται από τα λασποηφαίστεια προέρχεται από ένα τεράστιο “ρεζερβουάρ” πετρελαίου που βρίσκεται κάτω από τους λεγόμενους εβαπόριτες, σε βάθος που καταρχήν εκτιμάται στα 5-6 χιλιόμετρα από τον πυθμένα της θάλασσας. Για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό, αρκεί να γνωρίζουμε ότι αυτήν τη στιγμή, σε αυτό το βάθος των 5-6 χιλιομέτρων κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας ή 8 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι που ψάχνει η NOBLE στην Κύπρο, στο BLOCK 12, και στο Ισραήλ, το κοίτασμα LEVIATHAN, για να βρουν πετρέλαιο… Το ίδιο θα κάνει και η TOTAL στα BLOCK 10 και 11 της Κύπρου. Η NOBLE εκτιμά ότι μόνο στις 2 περιοχές που ψάχνει τα κοιτάσματα πετρελαίου στη Κύπρο φτάνουν τα 3 δισ. βαρέλια.

Η λεκάνη του “Ηροδότου” με τις 6 “παγίδες” υδρογονανθράκων.

Η ανεξήγητη ελληνική στάση… και ο ρόλος των τοπικών φορέων

Προφανώς και νότια της Ιεράπετρας μέχρι τη λεκάνη του “Ηροδότου”, και πάλι η ανεξήγητη ελληνική στάση αλλά και ο ρόλος της νορβηγικής PGS έρχονται να κουμπώσουν με ευρύτερα γεωπολιτικά παιχνίδια και φυσικά με την ΑΟΖ της Ελλάδας, αφού σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για την εφαπτομένη με την ΑΟΖ της Αιγύπτου. Μίας Αιγύπτου που, παρότι αμφισβητεί από την περίοδο που στην εξουσία βρέθηκε ο Μόρσι αλλά και μετά την πτώση του και την άνοδο στρατιωτικής κυβέρνησης τα όρια με την ελληνική ΑΟΖ, εντούτοις στους μέχρι σήμερα σχεδιασμούς αλλά και έρευνές της στην πράξη ουδέποτε προχώρησε πέραν αυτού που η δική μας πλευρά καθόριζε ως απώτατο όριο της ΑΟΖ μας (!).

Είναι φανερό λοιπόν, από όσα αποκαλύπτουμε σήμερα, ότι η υπόθεση της ΑΟΖ, των υδρογονανθράκων και των χειρισμών μπαίνει στην πιο λεπτή και ευαίσθητη φάση της. Από την τακτική και τη στρατηγική που θα ακολουθήσει η Ελλάδα θα αποδειχτεί εν πολλοίς αν πρόκειται για ευλογία ή κατάρα τα όσα επισήμως θα παρουσιαστούν τον ερχόμενο Μάρτιο. Όμως, οι μεθοδεύσεις αναφορικά με τις περιοχές νότια της Κρήτης, οι σκόπιμες αποσιωπήσεις κάποιων εξ αυτών και η διπλωματία παρασκηνίου αναδεικνύουν το πόσο ζωτικής σημασίας είναι πλέον όλες οι πολιτικές δυνάμεις, κεντρικά αλλά και τοπικά, φορείς όπως η Περιφέρεια Κρήτης, να λάβουν πλέον ενεργά θέση με γνώση και άποψη από την ΑΟΖ μέχρι τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Αν μέχρι πριν 2 χρόνια κάποιοι μιλούσαν για ολίγους γραφικούς επιστήμονες, τα όσα σήμερα αποκαλύπτουμε αποδεικνύουν ότι, ενώ στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα, επικαλούμενο αυτήν τη γραφικότητα, δεν ασχολείται σοβαρά ή έχει άγνοια και ημιμάθεια, αυτοί που γνωρίζουν όχι μόνο ασχολούνται αλλά επιχειρούν και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης να επιβάλουν στη χώρα ντε φάκτο καταστάσεις, υποθηκεύοντας το μέλλον και το συμφέρον του λαού μας, άγνωστο προς χάρη ποιων συμφερόντων. Όσοι αύριο για παράδειγμα θα διεκδικήσουν την ψήφο μας για την Περιφέρεια Κρήτης έχουν αντίληψη το τι σημαίνει πως το 5% θα πρέπει να πάει από τα έσοδα των μελλοντικών εργασιών εγκατάστασης, υποδομών και εξόρυξης του ορυκτού πλούτου μας στην Περιφέρεια Κρήτης; Υπάρχουν πολιτικοί και τοπικοί φορείς που θα ζητήσουν εξηγήσεις, γιατί περιοχές όπως το σημείο 200 χιλιόμετρα νότια της Παλαιόχωρας, ενώ μετρήθηκε από την PGS, σήμερα επιχειρείται να αποσιωπηθεί ή το ότι η λεκάνη του “Ηροδότου”, νότια της Ιεράπετρας, δεν αναφέρεται καν;

Στο ράδιο 9,84 και στο Γιώργο Σαχίνη μίλησε σήμερα για το θέμα ο καθηγητής.

πηγη