Πόπη Τσαπανίδου: «Όταν πέθανε ο άντρας μου, ράγισε η καρδιά μου»

Είναι από τις πιο γοητευτικές μαμάδες της ελληνικής τηλεόρασης. Επιδιώκει να στέκεται στα πόδια της και να μην στηρίζεται σε κανέναν. Μετά το θάνατο του συζύγου της, μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της. Ο λόγος γίνεται για την Πόπη Τσαπανίδου, η οποία δηλώνει ότι δεν θα μπορούσε να κάνει ένα γάμο απλά για να «βολευτεί» και να εξασφαλίσει κάποια άνεση σε εκείνη και τα παιδιά της.«Εννοείς να ήμουν η κυρία του κυρίου; 

Είναι πολύ έξω από μένα αυτή η λογική. Ποτέ δεν αποδέχτηκα τις γυναίκες που εξαργυρώνουν, αναγνωσιμότητα και εμφάνιση για ένα ισχυρό επώνυμο κι ένα καλό πορτοφόλι. Ούτε συμπάθησα άντρες που έχουν ανάγκη μια γυναίκα – τρόπαιο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ζουν μια συμβατική ζωή χωρίς να έχουν βασικό συστατικό την αποδοχή, το σεβασμό, το θαυμασμό του ενός για τον άλλον. Αν αυτοί είναι οι λόγοι που επιλέγεις να περάσεις τη ζωή σου με κάποιον, δεν ζεις για σένα. Ζεις για την κοινωνία στην οποία περιφέρεις τη δημόσια εικόνα σου. Εγώ είμαι άλλης σχολής. Θέλω να στηρίζομαι στα πόδια μου, να είμαι ισότιμη, να θαυμάσω κάποιον όχι για τα λεφτά ή την ισχύ του αλλά για τη λάμψη του μυαλού και της καρδιάς του», δήλωσε στο Votre Beaute η δημοσιογράφος.

Μπορεί αυτό που περιγράφει να παραπέμπει σε μια γυναίκα που έχει χάσει τη θηλυκότητα της, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν αντιπροσωπεύει. Η ίδια απάντησε: «Δεν είμαι η γλυκιά, τρυφερή, “ροζ” ύπαρξη. Δεν νιαουρίζω. Αντίθετα, έχω πολλά αρσενικά στοιχεία. Σκέφτομαι σαν άντρας, δεν κάνω δεύτερες σκέψεις, είμαι αυτό που βλέπεις, λέω ό,τι σκέφτομαι! Αυτό δεν εντάσσεται στα χαρακτηριστικά θηλυκότητας. 

Οι γυναίκες από τη φύση τους έχουν μάθει να χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους για να πετύχουν ένα σκοπό. Εγώ κυνηγάω το σκοπό από την ευθεία. Αν δεν τα καταφέρω, θα δοκιμάσω από άλλη γωνία, πάντα όμως σκοπεύοντας ευθέως. Ακούγομαι σκληρή; Τα λέω ωμά; Έτσι είναι. Έχω βάλει την πανοπλία μου και δεν με αγγίζει εύκολα κάτι. Όταν έχεις πονέσει πολύ, θωρακίζεσαι. Όταν πέθανε ο άντρας μου, ράγισε η καρδιά μου. 

Ντύθηκα με ατσάλι. 

Η “στολή” βγαίνει μόνο όταν απέναντι μου έχω κάποιον που μπορώ να εμπιστευτώ απόλυτα».