Η ιστορία ενός μικρού πουλιού…

Αντιγράφουμε από το ePanda newsletter (Μάρτιος 200) της WWF Ελλάς ένα εξαίρετο άρθρο, γεμάτο ευαισθησία και σεβασμό για τις πραγματικές ανθρώπινες αξίες. 

Το Πάντα συνάντησε την Dr. Wangari Maathai... Την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου η Αθήνα, στο πλαίσιο του κύκλου ομιλιών Megaron Plus, είχε την ξεχωριστή τύχη να φιλοξενήσει την Dr. Wangari Maathai, η οποία βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 2004 για την πολύχρονη συμβολή της στην προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης, της δημοκρατίας και της ειρήνης.
 Η επιλογή της Νορβηγικής Επιτροπής να τιμήσει με το Νόμπελ Ειρήνης την Κενυάτισσα ακτιβίστρια Maathai, την πρώτη Αφρικανή γυναικά στην οποία έχει απονεμηθεί αυτή η ύψιστη τιμή, είχε σκοπό να αναδείξει τη διασύνδεση μεταξύ προστασίας του περιβάλλοντος, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της επίτευξης της ειρήνης. Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι οι φυσικοί πόροι είναι πεπερασμένοι, τόνισε την ανάγκη της Dr Wangari Maathaiισότιμης κατανομής τους για την οποία απαιτείται ορθή, συμμετοχική, αντιπροσωπευτική και υπεύθυνη διακυβέρνηση.

Φέρνοντας λίγο πιο κοντά στο ελληνικό κοινό τις πρόσφατες ειδήσεις για τις πολιτικές αναταράξεις στην πατρίδα της την Κένυα, η Maathai συνέδεσε την απληστία και τη διαφθορά της εξουσίας με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την σπατάλη των φυσικών πόρων και τελικά με τη βία και την απειλή στην ειρήνη. 

Όμως η διάλεξη της δεν ήταν πολική. Αντίθετα, το βασικό της μήνυμα ήταν η δυνατότητα που έχει ο καθένας μας να ενεργοποιηθεί, να αντιδράσει, να συμβάλει ώστε να υπάρξει μία αλλαγή στην συνεχιζόμενη υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Περιέγραψε τη δική της ακτιβιστική δράση, που είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση της οργάνωσης της Green Belt Movement που προσφέρει την φύτευση δένδρων κυρίως από γυναίκες ως ένα μέτρο για την καταπολέμηση της αποψίλωσης των δασών, της ερημοποίησης αλλά και για την ενίσχυση των οικονομικά αδύναμων που μπορούν μέσα από κάθε δένδρο που φυτεύουν να αποκτήσουν ένα επιπλέον εισόδημα. Κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού στην χώρα μας κάλεσε όλους να βοηθήσουν στην προστασία και αποκατάσταση των δασών και των καμένων εκτάσεων. Ίσως όμως το πιο συγκινητικό τμήμα της ομιλίας της ήταν το τελευταίο στο οποίο διηγήθηκε την ιστορία ενός μικρού πουλιού, του κολιμπρί, που ζει στην Αμερική και είναι τόσο μικρό που το μπερδεύουν με πεταλούδα. 

Ο τρόπος περιγραφής ήταν πολύ γλαφυρός και δεν είναι εύκολο να αναπαραχθεί αλλά θα κάνουμε μία προσπάθεια να μεταφέρουμε το συγκινητικό νόημα της… Σε ένα ωραίο και πλούσιο δάσος ξαφνικά ξεσπάει μία πυρκαγιά. 

Καθώς η φωτιά φουντώνει όλα τα ζώα του δάσους τρέχουν τρομαγμένα στην άκρη του δάσους και κοιτούν λυπημένα το σπίτι τους που καίγεται. Έτσι όπως κοιτούν απεγνωσμένα βλέπουν ξαφνικά ένα κολιμπρί να πετάει όσο πιο γρήγορα μπορούσε μέχρι την κοντινή λίμνη και να κουβαλάει με το ράμφος του μία σταγόνα νερό και να τη ρίχνει στη φωτιά. 

Και μετά πάλι να γυρίζει να παίρνει άλλη μία σταγόνα να τη ρίχνει στη φωτιά και να ξαναγυρίζει, μπρος πίσω, ξανά και ξανά. Τα άλλα ζώα που ήταν μεγάλα, είχαν μεγάλα ράμφη, προβοσκίδες, κλπ., κοίταζαν το κολιμπρί το χλεύαζαν, το αποκάρδιωναν και του έλεγαν ότι οι προσπάθειες του ήταν μάταιες αφού η φωτιά ήταν πολύ μεγάλη. 

Τον ρώτησαν: "Μα, επιτέλους, τι κάνεις εκεί πέρα;". Και το κολίμπρι, χωρίς να σταματήσει ούτε λεπτό από την αποστολή του, απάντησε: "Κάνω ότι καλύτερο μπορώ!".

 Γιώργος Α.Παπανδρέου

http://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document.aspx?d=6&rd=7739474&f=1649&rf=1753527312&m=10406&rm=15333759&l=2