Μια φωτογραφία του Thomas Hoepker από εκείνη τη σκοτεινή μέρα, μιας παρέας πέντε ατόμων που μοιάζουν τόσο ανέμελα μπροστά στην καταστροφή ήταν αδύνατο να μην προκαλέσει έντονες συζητήσεις. Ο φωτογράφος του Magnum όταν απαθανάτισε τη στιγμή είχε την εξυπνάδα να καταλάβει ότι δεν έπρεπε να την δημοσιοποιήσει αμέσως. Μόνο το 2006, στην 5η επέτειο από τις επιθέσεις και ενώ δεν την είχε δημοσιεύσει σε βιβλίο για την 11η Σεπτεμβρίου, τη δημοσιοποίησε και προκάλεσε έντονη αντιπαράθεση.
Αυτό το ανέμελο πικ νικ μιας παρέας Νεουορκέζων με φόντο τον όλεθρο προκάλεσε και την κριτική του αρθρογράφου των New York Times Frank Rich που είδε στη φωτογραφία μια αλληγορία για την ανησυχητική εικόνα της Αμερικής που δεν πήρε το μάθημα της από εκείνη την ημέρα, δεν άλλαξε ως έθνος, δεν μεταρρυθμίστηκε. “Οι νέοι σε αυτή τη φωτογραφία, δεν είναι ανάλγητοι, είναι απλά Αμερικανοί”, έγραψε ο Rich. Με άλλα λόγια, γράφει ο Jonathan Jones στον Guardian, στο άρθρο του με τίτλο “The meaning of 9/11's most controversial photo”, μια χώρα που πιστεύει στην πρόοδο, απολαμβάνει τον ήλιο παρά την σκηνή της σφαγής που σημαδεύει την ωραία ημέρα.Δείτε περισσότερα
Ο Walter Sipser, ο Νεοϋορκέζος που βρίσκεται στα δεξιά της φωτογραφίας δήλωσε ότι όσο κι αν αυτή η στιγμή έχει αποτυπωθεί ανέμελη, η πραγματικότητα ήταν ότι η παρέα βρισκόταν σε σοκ και βαθιά δυστυχία. Και αυτός και η φίλη του εξέφρασαν το παράπονο τους για το φωτογράφο που τους απαθανάτισε χωρίς την άδεια τους, με τρόπο που διαστρεβλώνει τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους.
Όμως, σημειώνει ο αρθρογράφος του Guardian, σήμερα πια η έννοια της φωτογραφίας δεν έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους που απεικονίζονται. Είναι μια εικόνα για την ιστορία και τη μνήμη από μια κατακλυσμιαία ιστορική στιγμή. Ο θάνατος δεν σταματά τη ζωή και αυτή την αλήθεια την έχουν διατυπώσει καλλιτέχνες και συγγραφείς μέσα από τους αιώνες. Στον πίνακα "Η πτώση του Ίκαρου" ο αναγεννησιακός ζωγράφος Pieter Bruegel απεικονίζει έναν αγρότη να οργώνει την ώρα που ένα αγόρι βρίσκει το θάνατο πέφτοντας στη θάλασσα.
Ο Stendhal συλλαμβάνει με παρόμοιο τρόπο την παραφωνία της ιστορίας στο μυθιστόρημα του "The Charterhouse of Parma". Και ο Τόνι Μπλερ στο βιβλίο του ”Α Journey” γράφει: “ Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα το σοκ απορροφάται από τους ρυθμούς του ανθρώπινου πνεύματος....Θυμόμαστε αλλά δεν νοιώθουμε όπως εκείνη τη στιγμή”...
Κι έτσι, 10 χρόνια μετά,συνεχίζει ο Jones, το νόημα αυτής της φωτογραφίας είναι ότι οι μνήμες εξασθενούν γρήγορα. Οι άνθρωποι που απεικονίζονται είναι μαζί μας. Και εμείς είμαστε εκείνοι των οποίων η ζωή συνεχίστηκε με τα γαλανά νερά του χρόνου να μας απομακρύνουν από την καρδιά της τραγωδίας”...
Αυτό το ανέμελο πικ νικ μιας παρέας Νεουορκέζων με φόντο τον όλεθρο προκάλεσε και την κριτική του αρθρογράφου των New York Times Frank Rich που είδε στη φωτογραφία μια αλληγορία για την ανησυχητική εικόνα της Αμερικής που δεν πήρε το μάθημα της από εκείνη την ημέρα, δεν άλλαξε ως έθνος, δεν μεταρρυθμίστηκε. “Οι νέοι σε αυτή τη φωτογραφία, δεν είναι ανάλγητοι, είναι απλά Αμερικανοί”, έγραψε ο Rich. Με άλλα λόγια, γράφει ο Jonathan Jones στον Guardian, στο άρθρο του με τίτλο “The meaning of 9/11's most controversial photo”, μια χώρα που πιστεύει στην πρόοδο, απολαμβάνει τον ήλιο παρά την σκηνή της σφαγής που σημαδεύει την ωραία ημέρα.Δείτε περισσότερα
Ο Walter Sipser, ο Νεοϋορκέζος που βρίσκεται στα δεξιά της φωτογραφίας δήλωσε ότι όσο κι αν αυτή η στιγμή έχει αποτυπωθεί ανέμελη, η πραγματικότητα ήταν ότι η παρέα βρισκόταν σε σοκ και βαθιά δυστυχία. Και αυτός και η φίλη του εξέφρασαν το παράπονο τους για το φωτογράφο που τους απαθανάτισε χωρίς την άδεια τους, με τρόπο που διαστρεβλώνει τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους.
Όμως, σημειώνει ο αρθρογράφος του Guardian, σήμερα πια η έννοια της φωτογραφίας δεν έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους που απεικονίζονται. Είναι μια εικόνα για την ιστορία και τη μνήμη από μια κατακλυσμιαία ιστορική στιγμή. Ο θάνατος δεν σταματά τη ζωή και αυτή την αλήθεια την έχουν διατυπώσει καλλιτέχνες και συγγραφείς μέσα από τους αιώνες. Στον πίνακα "Η πτώση του Ίκαρου" ο αναγεννησιακός ζωγράφος Pieter Bruegel απεικονίζει έναν αγρότη να οργώνει την ώρα που ένα αγόρι βρίσκει το θάνατο πέφτοντας στη θάλασσα.
Ο Stendhal συλλαμβάνει με παρόμοιο τρόπο την παραφωνία της ιστορίας στο μυθιστόρημα του "The Charterhouse of Parma". Και ο Τόνι Μπλερ στο βιβλίο του ”Α Journey” γράφει: “ Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα το σοκ απορροφάται από τους ρυθμούς του ανθρώπινου πνεύματος....Θυμόμαστε αλλά δεν νοιώθουμε όπως εκείνη τη στιγμή”...
Κι έτσι, 10 χρόνια μετά,συνεχίζει ο Jones, το νόημα αυτής της φωτογραφίας είναι ότι οι μνήμες εξασθενούν γρήγορα. Οι άνθρωποι που απεικονίζονται είναι μαζί μας. Και εμείς είμαστε εκείνοι των οποίων η ζωή συνεχίστηκε με τα γαλανά νερά του χρόνου να μας απομακρύνουν από την καρδιά της τραγωδίας”...
Αναρτήσεις
Valira Time.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου