Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Αυστραλία: Ο Σπύρος Λούης θα "τρέχει" δίπλα στον Έντγουϊν Φλακ

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΛΟΥΗ

Άγαλμα του Σπύρου Λούη, του θρυλικού χρυσού μαραθωνοδρόμου των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1896, θα στηθεί στο Μπέργουϊκ της Μελβούρνης, δίπλα από το άγαλμα ενός άλλου θρύλου, εκείνης της εποχής, του Έντγουϊν Φλακ, που μάλιστα έτρεξε μαζί με τον Λούη στον μαραθώνιο.

Το άγαλμα, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί και από την πολιτειακή κυβέρνηση, θα συμβολίζει την φιλία Αυστραλίας-Ελλάδας και η πρωτοβουλία ανήκει στον Ελληνικό Οργανισμό Στήριξης των Ολυμπιακών Αγώνων και της Ολυμπιακής Ιδέας, του οποίου ηγείται ο ομογενής Αριστείδης Παναγάκης, ο οποίος είπε ότι ο Λούης θα παρουσιάζεται με την κλασική φουστανέλα του.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 1896 η Αυστραλία είχε ένα και μόνο εκπρόσωπο στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που τα πήγε καλύτερα από κάθε άλλο συναθλητή του. Κέρδισε τρία μετάλλια, δύο χρυσά ένα χάλκινο, άσχετα εάν οι τρίτοι δεν έπαιρναν μετάλλιο, σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα. Στον στίβο και στο τένις. Αυτός ήταν ο Εντγουϊν Φλακ.
Στην Αυστραλία ελάχιστοι έμαθαν για τις επιτυχίες του. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να μάθουν ότι ένας συμπατριώτης τους είχε καταφέρει τόσα πολλά στην Αθήνα!
Όταν έγινε γνωστό ότι θα γίνουν στην Ελλάδα Ολυμπιακοί Αγώνες ο Φλακ, που τότε σπούδαζε στo Λονδίνο, δεν έχασε την ευκαιρία. Γοητευμένος για την Ελλάδα, είχε άλλωστε σπουδάσει ελληνική ιστορία στην Αυστραλία, αποφάσισε να πάει στην Αθήνα. Έξι μέρες ταξίδευε με πλοία, τρένα και… κάρα για να φθάσει στο προορισμό του.
Στα προκριματικά των 800μ τερμάτισε πρώτος παίρνοντας θριαμβευτικά το εισιτήριο για τον τελικό. Την επόμενη αγωνίστηκε στα 1.500 μέτρα. Λίγο πριν τον τερματισμό έτρεχε δίπλα-δίπλα με τον Αμερικανό Άρθουρ Μπλέικ που ήταν φαβορί για το χρυσό. Το δυνατό φίνις του Φλακ τον βοήθησε να κερδίσει αφήνοντας πέντε, τουλάχιστον, μέτρα πίσω τον αντίπαλό του.
Επόμενο τεστ ο Μαραθώνιος. Αν και δεν είχε τρέξει ποτέ του περισσότερο από 10 χιλιόμετρα μπήκε στον επίπονο αυτό αγώνισμα και "κοντραρίστηκε" σκληρά με τον Λούη.
Όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής ο Φλακ, που ποτέ δεν είχε συμμετάσχει σε αγώνα μεγαλύτερο των 10 μιλίων, ζοριζόταν, με τον Λούη στο κατόπι του.
Στα 34 χιλιόμετρα, ο "νερουλάς από το Μαρούσι" έφτασε τον Αυστραλό λογιστή. Για λίγο έτρεξαν δίπλα δίπλα, αλλά γρήγορα ο Φλακ άρχισε να παραπαίει. "Βοηθήστε τον, θα πέσει", ζήτησε από τους θεατές ένας φίλος του Φλακ, που ακολουθούσε τους δρομείς. Ο Φλακ, στα πρόθυρα του ντελίριο, νόμισε ότι δεχόταν επίθεση και χτύπησε έναν ανύποπτο Έλληνα με γροθιές. Λίγες στιγμές αργότερα, τον φόρτωσαν σ' ένα κάρο και τον μετέφεραν στο Στάδιο, όπου δέχθηκε τις περιποιήσεις του ίδιου του πρίγκιπα Νικολάου.
Με λίγο μπράντι κι έναν κρόκο αβγού, ο Φλακ συνήλθε. Στα αυτιά του ηχούσαν ήδη οι ζητωκραυγές του πλήθους που παραληρούσε για τη νίκη του Λούη.
Οι Βρετανοί αθλητές που ήταν και φίλοι του Φλακ τον ονόμασαν "λιοντάρι της Αθήνας"
Στην Αυστραλία επέστρεψε το 1898 κι ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση. Αργότερα αγόρασε μια φάρμα στο Μπέργουϊκ κι έζησε το υπόλοιπο της ζωής του. Ενδιάμεσα ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και εκπροσώπησε σε συνέδρια την Ολυμπιακή Επιτροπή της Αυστραλίας.
Εκεί στήθηκε ανδριάντας του, το 1996, έναν αιώνα μετά την αναβίωση των Ολυμπιακών και τώρα θα έρθει να τον συντροφεύσει ο ανδριάντας του Λούη.
"Είναι ξέχωρη τιμή μας αλλά και σωστό να έχουμε στο Μπέργουϊκ τους ανδριάντες δυο θρύλων των Ολυμπιακών Αγώνων", είπε ο Φιλελεύθερος βουλευτής του Γκέμπρουκ, Μπραντ Μπάτιν.
Αξίζει να αναφερθεί πως άγαλμα του Σπύρου Λούη έχει στηθεί και σε δήμο του Σίδνεϊ.

Οι μυστηριώδεις γυναίκες που τις έλεγαν “γορίλλαι”

Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
O γορίλλας, αρχικά, προσδιόριζε μυστηριώδη φυλή με τριχωτές γυναίκες (αι γορίλλαι). Ο G.Germain στο «hesperis», 44, σελ. 218) θεωρεί ότι η λέξη, ίσως, είναι αναγραμματισμός της ελληνικής λέξης οργίλαι (:οργισμένες, επειδή αυτές οι «γυναίκες» θεωρούνταν άγριες).

Η ιστορία της λέξης
Ο γορίλλας είναι ένα άκακο θηλαστικό, ο μεγαλύτερος απ΄ όλους τους πιθήκους, αποκλειστικά χορτοφάγος, ζει στην Κ. Αφρική (στα δάση του Γκαμπόν, του Καμερούν, του Κονγκό) και ποτέ δεν απειλεί τον άνθρωπο (εκτός, αν πρόκειται να αμυνθεί). Ο άνθρωπος, όμως, πάντα φοβάται οτιδήποτε ξεπερνά τον ίδιο (ο γορίλλας έχει βάρος 200-300 κιλά και ύψος 2μέτρα) και γι αυτό απέδωσε αρνητική σημασία στη λ. γορίλλας.
Έτσι, τη λέξη γορίλλας την έχετε, σίγουρα, ακούσει στις φράσεις: «έβαλε δύο γορίλλες να τον φυλάνε» ή «έστειλε τους γορίλλες του», (το ίδιο σωστό με ένα ή με δυο -λ-) γενικά, την έχετε συνδυάσει με οτιδήποτε έχει σχέση με το θηριώδες αλλά ότι ο γορίλλας, αρχικά, προσδιόριζε τριχωτές γυναίκες (αι γορίλλαι) αυτό, μάλλον, δεν το είχατε φανταστεί....Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε στα 24grammata.com (κλικ εδώ)
Η λέξη αναφέρεται για πρώτη φορά στον «Περίπλου» του Άννωνος (Hannon, 560 – 500 π.Χ.). Αυτός ο Καρχηδόνιος θαλασσοπόρος συνάντησε για πρώτη φορά στην περιοχή της σημερινής Σιέρα Λεόνε (μάλλον, στο νησί Sabambro) δύο τεράστιους θηλυκούς πιθήκους. Τους θεώρησε ως κτηνώδεις ανθρώπους και, αφού τους σκότωσε, μετέφερε τα δέρματα τους στην Καρχηδόνα παρουσιάζοντας τους ως «ένα άγνωστο είδος γυναικών». Ο Λατίνος συγγραφέας Πλίνιος, ο Πρεσβύτερος, επιβεβαιώνει ότι τα δέρματα των «γυναικών» εκτίθεντο σε ναό της Καρχηδόνας μέχρι την καταστροφή της πόλης από τους Ρωμαίους. Οι Καρχηδόνιοι ήταν πεπεισμένοι ότι επρόκειτο για άγριες γυναίκες τεραστίων διαστάσεων και έλεγαν ότι η λέξη γορίλλαι ήταν το όνομα που χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι ιθαγενείς (αυτό, άλλωστε, υποστηρίζει και ο ίδιος ο Άννων. Σύγχρονοι μελετητές- A. Mailet, M. Cohen- προσπάθησαν να εντοπίσουν κάποια ετυμολογική σχέση της λέξης γορίλλας με τις Αφρικανικές διαλέκτους, αλλά μάταια).
Άλλοι μελετητές (G.Germain στο «hesperis», 44, σελ. 218) θεωρούν ότι η λέξη, ίσως, είναι αναγραμματισμός της ελληνικής λέξης "οργίλαι" :οργισμένες, επειδή αυτές οι «γυναίκες» θεωρούνταν άγριες.
Άλλοι, πάλι, θεωρούν ...Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε στα 24grammata.com (κλικ εδώ)