Για λίγο στο Κολωνάκι......

Είχα καιρό να ανηφορίσω Κολωνάκι μεριά..... Ξενερώνω είναι η αλήθεια με τους δήθεν και τις έτσι. Τα τραπεζάκια έξω γεμάτα με μοδάτους και μοδάτες με ακριβά ρούχα της καθημερινότητας. Πολλοί από αυτούς θα τα χρωστάνε με τις πιστωτικές τους αλλά είναι εργαλεία δουλειάς. Αλλοδαποί Συνέλληνες πουθενά έως σπάνια σε εμφανή σημεία. Η περιφρούρηση της Πλατείας Μπιντέ καλά κρατεί. Φυσικά στα εσωτερικά των φαγάδικων και των καφεπωλείων πολυτελείας υπάρχουν σε πρώτα ή δεύτερα υπόγεια ως υπεύθυνοι λάτζας με Αφρικανικά μεροκάματα που ισχύουν σήμερα και για ημεδαπούς. Απλά ο Συνέλληνας είναι περισσότερο ανθεκτικός και δεν διστάζει να κοιμάται και εντός του καταστήματος free καταργώντας το νυκτερινό ωράριο του σεκιουριτά συμβάλλοντας στην περικοπή εξόδων της επιχείρησης. Τα ζιγκολό για όλα τα γούστα εξακολουθούν να "εργάζονται" εξυπηρετώντας θηλυκούς και αρσενικούς. Kάνουν μπάμ με τις χρυσές καδένες δίπλα σε σιτεμένους και σιτεμένες που τα κοιτάζουν σαν Χιώτικα λουκούμια. Από τότε που θυμάμαι το Κολωνάκι αυτό το "επάγγελμα" σπάνια να περάσει κρίση. Περπατώντας χαζεύω τις φάτσες αναγνωρίζοντας πολλούς..... Σε κοιτάνε στα μάτια περιμένοντας να τους χαμογελάσεις ή και να τους καλημερίσεις εξυπηρετώντας την ματαιοδοξία τους. Το χαμόγελο δεν τους το στερώ αλλά με ειρωνικό κούνημα του κεφαλιού γνωρίζοντας ότι θα το εκλάβουν ως σύμπτωμα της ασθένειας πάρκινσον....γιατί έτσι τους βολεύει. Τα πολύ επώνυμα στις βιτρίνες με ελκύουν όπως τα εκθέματα στο Μουσείο. Θαυμάζω τις τιμές και προσπαθώ να συσχετίσω μια τσάντα με τις αποδοχές ενός εκ του ενός εκατομμυρίου ανέργων 454,50 ευρώ για ένα μήνα ....με ορίζοντα ενός χρόνου μετά stop.....στη συνέχεια Γιάννης-Αγιάννης κλέβεις ψωμί για να φάς. Η τσάντα έγραφε 750 ευρώ..... Ενάμισυ μήνα στην ανεργία χωρίς φαϊ δηλαδή....για να την αγοράσεις. Κοίταξα δεξιά-αριστερά ασυναίσθητα ψάχνοντας για πέτρα. Κατάλαβα ευτυχώς αμέσως ότι άρχισα να παραλογίζομαι και έστριψα στο πρώτο στενό κατηφορίζοντας στα γνώριμα στέκια μου. Πέρασα τα "σύνορα" και βγήκα στην Πανεπιστημίου προς Ομόνοια. Επί τέλους λαθρομετανάστες.....πρεζόνια....έμποροι ναρκωτικών.... ζητιάνοι όλων των εθνικοτήτων......πεζοδρόμια με την απίθανη μυρουδιά του κάτουρου.....σκουπίδια...σύριγγες.....ιερόδουλες..... Τότε ίσιωσα και το χαμόγελο ξαναφάνηκε στο πρόσωπό μου.......

BY: ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ