Οι χίπιδες ...ξανάρχονται!!!

Η θερινή σύναξη...των εξηντάρηδων χίπηδων...

ΑΛΛΟΙ χρησιμοποιούν το Ιnternet για να βρουν τους παλαιούς τους συμμαθητές. Αλλοι για να ψωνίσουν. Αλλοι απλώς για διασκέδαση ή για να ενημερωθούν. Ο 69χρονος γερμανόςσυνταξιούχος δημοσιογράφος και συγγραφέας κ. Αρν Στρομάγερ το χρησιμοποίησε για να καλέσει... προσκλητήριο χίπηδων στην Κρήτη. « Ο ίδιος δεν ήμουν χίπης. Επισκέφτηκα τα Μάταλα ως φοιτητής το 1967 και μαγεύτηκα από την ομορφιά του τοπίου και τη ζωή εκεί. Η επόμενη φορά που ήρθα ήταν το 1975, μετά την πτώση της χούντας. Ηδη από τότε το σκηνικό είχε αρχίσει να αλλάζει, τα σημάδια του τουρισμού είχαν κάνει την εμφάνισή τους» λέει στο «Βήμα» ο κ. Στρομάγερ, ο οποίος έχει προγραμματίσει για τον Ιούνιο μια πρωτότυπη παρουσίαση βιβλίου στις περίφημες σπηλιές όπου κάποτε τα «παιδιά των λουλουδιών» είχαν τις... σουίτες τους. « Η ιδέα ξεκίνησε πριν από περίπου έναν χρόνο. Εχω γράψει ήδη βιβλία για τα Μάταλα και ήθελα να κάνω κάποια στιγμή και ένα φωτογραφικό άλμπουμ με φωτογραφίες από τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70. Παλαιότερα αυτό θα ήταν δύσκολο. Μέσω όμως του Ιnternet και της ιστοσελίδας http://www.arnstrohmeyer.de/ ήταν εύκολο να συγκεντρωθούν οι φωτογραφίες και οι μαρτυρίες των ανθρώπων από όλες τις γωνιές της Γης ».Ανάμεσα στους ανθρώπους οι οποίοι θα βρεθούν στις 11 και 12 Ιουνίου στα Μάταλα για την παρουσίαση του δίγλωσσου λευκώματος με τίτλο «Μythos Μatala/ Τhe Μyth of Μatala», είναι και ένας ελληνομαθής γερμανός πρώην χίπης. Ο 70χρονος σήμερα κ. Ελμαρ Βίντερς-Ολε πριν συνταξιοδοτηθεί ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ, στο οποίο ως γνώστης της Ελληνικής έκανε μάθημα σε μέλλοντες δασκάλους οι οποίοι θα δίδασκαν μαθητές προερχόμενους από τις μεταναστευτικές κοινότητες. Ως φοιτητής είχε παρακολουθήσει μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών στην πατρίδα του και ήρθε στη χώρα μας για να μάθει και τη νεότερη εκδοχή της Ελληνικής. « Καθόμουν με τις ώρες μαζί με τους ντόπιους. Ενώ μιλούσαμε, σημείωνα λέξεις και φράσεις στο τετράδιο.Σε εκείνους φαινόταν φοβερά παράξενο το ότι ένας Γερμανός θέλει να μάθει τη γλώσσα τους.Διέσχισα σχεδόν όλη την Κρήτη με τα πόδια και έφτασα στα Μάταλα.Ηταν το 1964. Εκείνη την εποχή το μέρος δεν ήταν ακόμα τόσο γνωστό, στις σπηλιές δεν πρέπει να ήταν πάνω από 20 άτομα».

Σεξ, ναρκωτικά και μύθοι
Η αφίσα-πρόσκληση των πρώην χίπηδων για την καλοκαιρινή τους σύναξη Μέσα στη μυθολογία των σπηλιών και του χίπικου τρόπου ζωής είναι φυσικά και η χρήση ναρκωτικών ουσιών. « Μέχρι το 1967 που επισκεπτόμουν κάθε χρόνο τα Μάταλαδεν υπήρχαν καθόλου “σκληρά” ναρκωτικά, μόνο ινδική κάνναβη και αυτή όχι ιδιαιτέρως εκτεταμένα.Πιθανότατα τα επόμενα χρόνια να συνέβη αυτό.Για μένα ούτως ή άλλως η ρετσίνα ήταν το καλύτερο ναρκωτικό ».
Οσον αφορά το άλλο κλισέ του χίπικου τρόπου ζωής, τον ελεύθερο έρωτα, και εδώ, σύμφωνα με τους συνομιλητές μας, αποδεικνύεται... άνθρακες ο θησαυρός. « Προφανώς όπου υπάρχουν νέοιάνθρωποι θα δημιουργηθούν σχέσεις. Μιλάμε όμως για σχέσεις,έστω και εφήμερες,όχι για ομαδικό σεξ και όργια» λέει η κυρία Σίρλεϊ Ριντ-Γιαν, Βρετανίδα εγκατεστημένη εδώ και δεκαετίες στην Αμερική, η οποία επισκέφτηκε την Ελλάδα και τα Μάταλα το 1967, λίγο πριν από το πραξικόπημα. « Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού γνώρισα τον μετέπειτα σύζυγό μου,ο οποίος ήταν αξιωματικός του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού στη βάση της ΝέαςΜάκρης. Προειδοποίησε εμένα και την αδελφή μου ότι η κατάσταση είναι ρευστή και μας έδωσε την κάρτα του ώστε να επικοινωνήσουμε μαζί του σε περίπτωση ανάγκης » λέει η κυρία Ριντ, η οποία επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι περισσότεροι από τους... ανθρώπους των σπηλαίων στα Μάταλα ήταν ανώτερου κοινωνικού και μορφωτικού επιπέδου. « Ανάμεσά μας ήταν άνθρωποι που αργότερα έκαναν καριέρα στα πανεπιστήμια και στις τέχνες. Ακόμα και γόνοι πάμπλουτων οικογενειών,όπως ο γιος του ιδιοκτήτη της Ηush Ρuppies » (σ.σ.: μεγάλη αμερικανική εταιρεία υποδημάτων).

Με Μότσαρτ στις σπηλιές
ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ... ΧΩΡΑΝΕ - Μια παρέα Αγγλων στα Μάταλα τη χρυσή εποχή τους. Στη φωτογραφία αποτυπώνονται όλες οι στυλιστικές (ενδυματολογικές και κομμωτικές) τάσεις της εποχής ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: JΟΝΑΤΗΑΝ ΤΟLΙΤΤ Στις σπηλιές των Ματάλων κατοικοέδρευαν για μήνες Αμερικανοί, Γερμανοί, Αγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί, Αυστραλοί κ.ο.κ. Οι Ελληνες απουσίαζαν, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια. Η ποιήτρια κυρία Κατερίνα Κουτσογιαννοπούλου βρέθηκε στα Μάταλα την άνοιξη του 1967, σε ηλικία περίπου 20 ετών. «Σταμάτησα τις θεατρικές μου σπουδές και αποφάσισα να ταξιδέψω μόνη μου.Ξεκίνησα από την Κρήτη και έτσι βρέθηκα στα Μάταλα, αφού είχα γυρίσει πρώτα όλο το νησί ». Ο κ. Βίντερς-Ολε θυμάται την παρουσία της εκεί όχι τόσο γιατί ήταν η μοναδική Ελληνίδα όσο για τον... εξοπλισμό που την συνόδευε. « Είχε μαζί της ένα πικάπ στο οποίο κάθε μεσημέρι έπαιζε η 9η Συμφωνία του Μπετόβεν », θυμάται γελώντας. Η ίδια η κυρία Κουτσογιαννοπούλου... αποκρούει τις κατηγορίες. « Νομίζω ότι θυμάται λάθος, το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ μού άρεσε πολύ περισσότερο» . Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου τη βρίσκει στη... σπηλιά της: «Επειτα από λίγες ημέρες ήρθε η Αστυνομία. Εκαναν σε όλους έλεγχο. Εμένα, μιας και ήμουν η μοναδική Ελληνίδα, με έβρισαν, μου πήραν την ταυτότητα και μου είπαν να την παραλάβω από το Ηράκλειο.Αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα και πέρασα τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη. Η κυρία Κουτσογιαννοπούλου αιφνιδιάστηκε όταν την πληροφορήσαμε για την πρωτοβουλία... επανένωσης των χίπηδων. « Θα πάω οπωσδήποτε. Θα είναι τρομερά ενδιαφέρον να δεις ξανά ανθρώπους που γνώρισες σε νεαρή ηλικία, κάτω από τόσο ωραίες συνθήκες ».
Εκείνη την εποχή το θαύμα του ηλεκτρισμού δεν είχε φτάσει ακόμα σε αυτή τη γωνιά της Κρήτης. Η διατροφή των χίπηδων περιελάμβανε κονσέρβες, φρέσκο ψάρι και επισκέψεις στον φούρνο της περιοχής. « Τον είχε μια γυναίκα που την έλεγαν Ανθούσα, οι ξένοι βέβαια τη φώναζαν όλοι “μαμά ”» θυμάται η κυρία Κατερίνα Γεωργιλάκη , 71 ετών σήμερα, που εκείνα τα χρόνια εργαζόταν σε καφενείο/ταβέρνα στα Μάταλα. « Μια και δεν υπήρχε ρεύμα οι προμήθειες που είχαμε ήταν πολύ περιορισμένες. Θυμάμαι να έχω φτιάξει πάνω από 200 ομελέτες σε μία ημέρα ». Την κυρία Γεωργιλάκη .

ΓΑΜΟΣ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ

Οσοι δεν πέρασαν από τα Μάταλα άκουγαν ιστορίες για αλόγιστη χρήση ναρκωτικών και ακόλαστο σεξ. Οι κάτοικοι των σπηλαίων τα θυμούνται διαφορετικά. Γεγονός είναι ότι ανάμεσα σε γλέντι, μπάνιο και φιλοσοφικές συζητήσεις γίνονταν και γάμοι, όπως αυτού του ζευγαριού από την Ιταλία ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: LUDWΙG ΡΗRΙΝGΕR εντυπωσίασαν πάνω απ΄ όλα τα υποδήματα των χίπηδων. « Για πρώτη φορά είδαμε ανθρώπους να φοράνε πέδιλα, εμείς δεν ξέραμε τότε πώς λέγονται και τα λέγαμε “παντόφλια”. Επίσης με εντυπωσίασαν οι γυναίκες που φορούσαν παντελόνια. Εγώ παντελόνι φορούσα μόνο καμιά φορά σε αγροτικές εργασίες ».

Η δυσφήμηση έφερε κόσμο
«ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ» - Η κυρία Κατερίνα (αριστερά) Κουτσογιαννοπούλου πέρασε μόνο δύο μήνες στα Μάταλα, το 1967. Πρόλαβε όμως να αφήσει το στίγμα της, αφού έγραψε σε μία από τις σπηλιές τη φράση που υπάρχει και στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη: «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος». Η σπηλιά έγινε γνωστή με το όνομα του μεγάλου συγγραφέα ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΒΕΤSΥ ΒRΑDΕΝ Με τα χρόνια τα Μάταλα έγιναν αρκετά γνωστά, ακόμα και για το ανυποψίαστο, εκτός Κρήτης, ελληνικό κοινό. Σε αυτό βοήθησε η... δυσφημιστική εκστρατεία από την Εκκλησία και τον Τύπο. Οπως γίνεται τόσο συχνά, η δυσφήμηση αποδείχτηκε διαφήμιση. « Ερχονταν ακόμα και πούλμαν με Ελληνες », θυμάται ο κ. Βίντερς. « Μας ρωτούσαν: “Τώρα εσείς είστε χίπηδες”, λες και έρχονταν επίσκεψη στον ζωολογικό κήπο » λέει γελώντας.

«Κάποια πράγματα γίνονται μόνο μία φορά»
ΠΑΡΕΑ ΜΕ... ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ - Η κυρία Σίρλεϊ Ριντ-Γιαν μαζί με έναν φίλο της. Πίσω της διακρίνονται ανθρώπινα οστά. Σύμφωνα με την κυρία ΡιντΓιαν οι χωριανοί είχαν πει στους επισκέπτες ότι οι αντάρτες πέταγαν εκεί τα πτώματα των γερμανών στρατιωτών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: SΗΙRLΕΥ RΕΑD-JΑΗΝ Οπως είναι γνωστό, ο παράδεισος των χίπηδων έκλεισε οριστικά το 1973, έπειτα από διαδοχικές παρεμβάσεις του τοπικού μητροπολίτη. Σε εποχές που όπως αποδεικνύεται και από την ίδια την πρωτοβουλία του κ. Στρομάγερ η απομόνωση είναι δύσκολο πράγμα, θα ήταν δυνατόν να ξαναζωντανέψει στα Μάταλα ή οπουδήποτε αλλού; « Το θεωρώ απίθανο. Κάποια πράγματα γίνονται μόνο μία φορά.Μοιραζόμασταν τα πάντα-φαΐ,ρούχα, οτιδήποτε.Εγώ δεν θυμάμαι καμία παρεξήγηση ή τσακωμό » λέει η κυρία Ριντ-Γιαν.

Ενας πολιτικός συναντά τους χίπηδες
Πέρα από τον ήλιο, τη θάλασσα και τον ελευθεριακό τρόπο ζωής, ο κ. Βίντερς-Ολε είχε την ευκαιρία και για... υψηλές γνωριμίες στη διάρκεια της παραμονής του στην Κρήτη.
«Ηταν φθινόπωρο του 1967, αν θυμάμαι καλά. Μαζί με έναν φίλο κάποια στιγμή ξεμείναμε τελείως από χρήματα. Μάθαμε ότι στα Χανιά υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να μας βοηθήσει και αποφασίσαμε να ζητήσουμε τη βοήθειά του».

Οπως αποδείχτηκε ο άνθρωπος αυτός ήταν ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
Ο κ. Βίντερς-Ολε και ένας φίλος του που είχαν ξεμείνει από χρήματα ζήτησαν τη βοήθεια του κ. Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος τους έδωσε 150 μάρκα «Μας καλοδέχτηκε. Μάλιστα γνωρίσαμε και τις κόρες του, ανάμεσά τους και η νεαρή τότε κυρία Ντόρα Μπακογιάννη», θυμάται ο κ.Βίντερς-Ολε.O κ.Μητσοτάκης έδωσε στους δύο Γερμανούς 150 μάρκα.«Του τα επέστρεψα όταν γύρισα στην πατρίδα μου. Μάλιστα, έπειτα από δεκαετίες είχα την ευκαιρία να διηγηθώ την ιστορία στην κυρία Μπακογιάννη όταν επισκέφτηκε τη Γερμανία ως υπουργός Εξωτερικών. Εμεινε με ανοιχτό το στόμα»καταλήγει γελώντας.
tovima.gr