Στης Πλάκας τις ανηφοριές...

Τελειώνουν οι απόκριες και στην Πλάκα τα ταβερνάκια οργανώνονται για το τριήμερο.Κατήφεια και απαισιοδοξία από τους μαγαζάτορες.... Πάνε οι παλιές καλές εποχές και δεν ξαναγυρίζουν. Μου λένε ότι δεν είναι μόνο ότι ο κοσμάκης δεν έχει λεφτά αλλά του λείπει η διάθεση με όλα αυτά που συμβαίνουν. Συνέχισα να περπατάω και σταμάτησα σε ένα ανηφοράκι από τα γνωστά που γυρίστηκαν πολλές κινηματογραφικές σκηνές τα παλιά καλά χρόνια. Κοίταζα τον Ιερό Βράχο και σκεφτόμουνα πόσοι άνθρωποι έζησαν και ζούν κάτω από αυτόν ή καλύτερα έχουν την τύχη αυτή. Αυτά τα σκαλάκια τα ανέβηκα και τα κατέβηκα νέος γρήγορα και βιαστικά για να συναντήσω κάποια κοπελιά.. Τώρα τα ανεβαίνω διαφορετικά χωρίς να έχω λόγο να βιαστώ αλλά και την ίδια δύναμη. Στέκομαι κοιτάω τα σπίτια.....τις αυλές....συναντώ κανένα παλιό κάτοικο και μιλάω μαζί του....παρατηρώ τις ετοιμασίες στα ταβερνάκια που διαφέρουν πολύ από παλιά.... Όλα τυποποιημένα....βιομηχανοποιημένα... εύκολα....γρήγορα..... Παραμονές της τελευταίας αποκριάς στην Πλάκα......κάποτε....Τι να θυμηθώ....τις πρωϊνές πρόβες τραγουδιστών της εποχής με ένα πιάνο και μια κιθάρα.....όταν γαλαρία καθόμαστε στα παράθυρα και μετά χειροκροτούσαμε; Tους ωραίους στολισμούς με σερπατίνες.... μάσκες.....φιγούρες μπεκρήδων...... Και το βράδυ αδιάβατα τα δρομάκια..... τραγούδια παντού....χαρά....πειράγματα....Μα ήταν όλοι αυτοί πλούσιοι; Όχι οι γύρω γειτονιές μαζευόμαστε στην Πλάκα και πηγαίναμε ρεφενέ στα ταβερνάκια...υπήρχαν για όλα τα βαλάντια..... Στην παρέα είχαμε και ένα τραγουδιστή ερασιτέχνη με κιθάρα.....επάγγελμα κουρέας στο κέντρο της Αθήνας με πάθος στο τραγούδι....είχε και η γυναίκα του πολύ ωραία φωνή. Σε λίγη ώρα το ταβερνάκι στην Πλάκα γινότανε όλο μια παρέα με τα τραπέζια να περπατάνε για να ενωθούν με εμάς...... Ερχότανε και ο ταβερνιάρης με την μαγείρισα την γυναίκα του και η παράσταση τελείωνε το πρωϊ......Την Καθαρή Δευτέρα στην μεγάλη αλάνα με φόντο την Ακρόπολη οι χαρταετοί γέμιζαν τον ουρανό.....Κατάχαμα μια κουβέρτα με τα νηστίσιμα από το μπακάλικο ...την λαγάνα και την ρετσίνα από το καρβουνιάρικο της γειτονιάς..... Τι να ζηλέψω από το σήμερα;

Και κάτι παλιό....

"Εχει η Αθήνα ομορφιές
έχει και κάτι ζωγραφιές
μα σαν της Πλάκας τα στενά
δεν έχει άλλα τέτοια πουθενά
Ρε το ξέρει η Ανθρωπότης
πως κι ο Θεός είναι Πλακιώτης
κι όταν σιγοψιχαλίζει, ω
τα βασιλικά ποτίζει
Στης Πλάκας τις ανηφοριές
που γέρνουν οι κληματαριές
είναι κάτι Πλακιώτισες
που λες ροδόσταμο τις πότισες
Τι ρετσίνα κεχριμπάρι
ταβερνιάρη, ταβερνιάρη
βρε βάλε μας να σβήσει η έννοια
από την κεχριμπαρένια
Πλέκουνε στα μπαλκόνια της
φωλιές τα χελιδόνια της
κι απάνω από το κάστρο της
τον Παρθενώνα έχει γι' άστρο της
Και το σούρουπο σαν φτάνει
βγαίνουν οι Θεοί σεργιάνι
βρε και τα κοπανάν γιά γούρι
στην ταβέρνα του Τζουτζούρη"

BY: ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ